บทสาขาที่ 7.1 ปรัชญาดนตรี เรื่อง ดุริยะสัญญานิพนธ์ 11

ดุริยะสัญญานิพนธ์

ครั้งที่11

ดนตรีนั้นเกิดจากความว่างว้าง

ในนิเวศน์มายา

คุณประโยชน์ของดนตรี

มิรู้จะสิ้นสุดเมื่อไร

คล้ายมนุษย์ทูนเทิดบรรเจิดไว้

ห้วงในจิตชิดอารมณ์

อุ้มสมกับความต้องการระบายแจ้งไข

เหล่าสัจจะสัญญาลักษณ์

ทุนดั้งเดิมของมนุษย์

มีดนตรีสิงอยู่ในนั้นแล้วหรือ

แล้วความว่างว้างอยู่ที่ใด

อาจมีได้นะ

ในมายาโลกมีภพมโนจิต

เป็นทั้งรู้และความรู้

ตามความคิดเลือกได้

ดนตรีนั้นคือสิ่งทดแทนกัน

ณัฐนพมนูอินทาภิรัต