เมื่อกว่าสิบปีมาแล้ว
มีภาพข่าวสะเทือนขวัญผู้คนทั้งประเทศ
เมื่อหนูน้อยวัยขวบเศษๆ คนหนึ่งซึ่งไปตลาดกับยาย
จู่ๆก็ถูกขี้ยาที่กำลังเมายาบ้าจับเป็นตัวประกันกว่า ๕ ชั่วโมง
กระทั่งมีการเข้าชาร์ท และหนูน้อยคนนั้นก็ถูกเชือดคอเสียชีวิตในที่สุด
ซึ่งครูวุฒิได้เก็บภาพจากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐมาจัดนิทรรศการเล็กๆ พร้อมชวนเด็กๆเขียนเพลงประกอบแสดงถึงความรู้สึก
โดยมีจุดประสงค์เพื่อให้เด็กๆในโรงเรียนที่สอนอยู่ได้ตระหนักในปัญหาและพิษภัยของยาเสพติดที่ชื่อว่า "ยาบ้า"
และเก็บภาพนั้นใส่แฟ้มไว้ใช้สอนเด็กๆ และประกอบการบรรยายในการอบรมเยาวชนในโอกาสต่างๆเกระทั่งทุกวันนี้
สำหรับบทเพลงประกอบนั้นครูวุฒิและเด็กๆตั้งชื่อว่า
"หนูไม่รู้(ยิ่งกว่า)"
ซึ่งล้อกับเพลง "หนู่ไม่รู้" ของราชินีลูกทุ่งพุ่มพวง ดวงจันทร์ ที่ใครๆก็น่าจะรู้จัก
เนื้อหาของเพลงมีดังนี้
"หนูยังไม่รู้ หนูยังไม่เข้าใจ ว่าโลกนี้คืออะไร มีสิ่งใดเป็นแก่นสาร หนูเพิ่งเกิดมา ลืมตาได้ไม่นาน ชีวิตเพิ่งผ่านหนาวร้อนไม่กี่เดือน
แต่หนูต้องสิ้นลม ถูกมีดคมเชือดเฉือน หนูยังไม่ลืมเลือน แม้วิญญาณจะล่องลอย หนูผิดอะไร ขอใครช่วยบอกหน่อย แล้วหนู...จะคอยคอยฟัง... (ย้อนใหม่)
(ซ้ำจบแบบช้าๆ) แม้วันนี้ หนูยังคอย... คอยฟัง..."
...................
นั่นคือโศกนาฏกรรมจากยาเสพติด
แต่เมื่อเร็วๆนี้
ดังภาพข่าวสะเทือนใจที่ครูวุฒิก็จำต้องเก็บเอามาสอนเด็กๆอีกเช่นเคย
เผื่อว่าเมื่อเขาโตไป
เขาจะได้ไม่กระทำอะไรๆตามอารมณ์ส่วนตนและไร้เหตุไร้ผล
ดังผู้ใหญ่ในยุคนี้บ้าง
..........................................................................
ภาพสแกนจาก นสพ.ไทยรัฐ
เห็นข่าวความรุนแรงต่างๆ ที่กระทำกับเด็ก แล้วหดหู่
คนที่ค้ายาบ้า ยาเสพติด เค้าไม่ได้คิดถึงคนอื่น คิดถึงแต่ตัวเอง
สงสารคนดีดี ที่ต้องมาประสบเคราะห์กรรมนี้
เป็นโศกนาฏกรรมที่ไม่อยากย้อนไปรับรู้เลยครับ
สะเทือนใจมาก
เป็นเรื่องเศร้าที่ไม่อยากให้มีเกิดขึ้นอีกเลย....เด็ก ๆ คือผู้บริสุทธิ์จริง ๆ จ้ะ
...นอกจากสอนไม่ทำตามอารมณ์ ...ก็ต้องสอนให้ระวังตัวเอง ...ระวังอาการความผิดปกติของทั้งคนใกล้ตัว และคนแปลกหน้าด้วยนะคะ...
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและคำชี้แนะจากทุกท่าน ครูวุฒิจะนำไปปฏิบัติเต็มที่เท่าที่จะทำได้ดังเพลงประจำใจสั้นๆเพลงนี้ "ความทุ่มเทเพื่อศิษย์ เป็นหน้าที่ของครู...." ซึ่งครูวุฒิไดัรับการปลูกฝังมาว่าอย่างนั้นน่ะครับ.... (เวอร์ซะไม่เมียอ่ะ....)