๔๙๗. ทุกเวลา...
เกือบ ๓๒ ปีเต็ม...สำหรับคำว่า "ความรัก"
กับคำว่า "ครอบครัว"...เวลาผ่านไปเร็วมาก
ฉันยังนึกไม่ถึงว่า...ฉันจะมีครอบครัวรอดมาถึง
ณ วันนี้...เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วจริง ๆ...
จากจุดที่ฉันได้เริ่มต้น...ชีวิตครอบครัว...
เรียกว่า...ติดลบ...ฉันมี "เธอ"...พ่อเรของพี่ภัคร + น้องเพรียง...
เป็นพี่...เป็นเพื่อน...เป็นพ่อ...ได้อย่างไม่มีที่ติ...
แม้ว่า...บางครั้ง...บางคราว...ที่เธอจะจู้จี้ ขี้บ่น...
ตามประสาของคนคิดมาก...เพราะกลัวความจน...
ฉันก็ไม่ถือสา...พูดหยอกล้อเพื่อให้เธอสบายใจ
คลายเครียด...เพราะเธอเป็นคนจริงจังกับชีวิตเอามาก ๆ
ฉันเสียอีกที่คอยบอกเธอ...ให้เธอปรับเปลี่ยนความคิด
ใหม่...ยอมรับกับ "ชีวิต" ที่เป็นความจริง...
อย่าหมกมุ่น + คิดมาก กับสิ่งที่ยังไม่ได้เกิด...
เธอเป็นคนดี...ช่วยดูแล "พ่อ" ของฉัน...
ยามที่เธอเกษียณไปก่อนหน้าฉัน...เธอไม่บ่น
ดูแลเหมือนพ่อของฉันเป็นพ่อของเธอ...เธอเกื้อกูล
ครอบครัวของฉัน...คอยสั่งสอนฉันให้เป็น "คนดี"
ต่อตนเอง...ต่อลูกน้อง...ต่อเพื่อนร่วมงาน...และคนรอบข้าง
เราต่างเป็น "คู่ชีวิต"...ที่บางคู่ก็ไม่ได้อย่าง "คู่ของเรา"
สำหรับเพลง ๆ นี้ ขอมอบให้เธอ "คู่ชีวิต" ที่ดีที่สุด...
"คุณจเร แสงเงิน"..."ปู่เรของเจ้าฟ้าคราม"...
ครบรอบ ๓๒ ปี ที่เราสองคนรู้จักกันมา...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
"บทความ + เนื้อเพลงในวิดีโอ...เหมือนชีวิตของฉันกับเธอเลยอ่ะ...คริ ๆ ๆ"
ที่มา : http://www.youtube.com/watch?v=0JSve608WWQ
ความเห็น (4)
ครอบครัวของอาจารย์อบอุ่นมากนะคะ ปู่จเรของฟ้าครามท่านคงจะใจดีมากนะคะ
ขอบคุณค่ะ ครูอร 
ครอบครัวเราทะเลาะกันไม่ทันข้ามวันหรอกค่ะ แป๊ปเดียวก็ดีกันแล้วค่ะ คริ ๆ ๆ ปู่จเรของเจ้าฟ้าครามเป็นผู้ใหญ่กว่า ๑๒ ปีค่ะ ความคิดเขาจึงดูสุขุมกว่าเราไงค่ะ จะทำอะไรก็คิดแล้วคิดอีก ผิดกับเด็ก ๆ อย่างเราค่ะ..
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ
ประทับใจด้วยจริงๆที่มีพ่อของลูกที่ชื่นชมได้เต็มใจ เป็นทั้งเพื่อน ทั้งทุกสิ่งให้กับท่าน ผอ.ขอให้มีความสุขตลอดชั่วกาลนาน