ก้าวเดินสู่โลกใบใหม่
ที่มา : http://www.elearneasy.com/shows_news_edu.php?news_id=10987
ชีวิตในการเรียนมหาวิทยาลัยตลอดระยะเวลา 4 ปีเต็มไปด้วยเรื่องราวต่าง ๆ ที่น่าจดจำมากมายมีทั้งเรื่องดี ๆ และเรื่องให้เสียใจปน ๆ กันไปผมยังคงจำภาพเรื่องราวราวนั้นได้ดี สมัยที่ผมยังเรียนอยู่ในระดับปริญญาตรีชั้นปีที่ 1 ผมเดินเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยด้วยความโดดเดี่ยวผมไม่รู้จักใครเลยวันนั้นผมจำได้ว่าผมกลัวเป็นอย่างมากเพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าแสดงออกมากนัก
แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ผมกับเพื่อน ๆ ในสาขาเทคโนโลยีการศึกษาทำให้ผมได้เจอมิตรภาพดี ๆ และเรื่องราวดี ๆ ตลอดระยะเวลาของการเรียนในสาขาแห่งนี้ จากที่ผมเป็นคนที่ไม่หัวช้า เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่เพื่อน ๆ ในสาขาคอยให้คำแนะนำและช่วยในเรื่องต่าง ๆ อยู่เสมอมา และผมก็ได้เติบโตขึ้นทามกลางมิตรภาพดี ๆ
ที่มา : http://www.arit.cmru.ac.th/web54/arit_vision.php
ในสาขาแห่งนี้และถูกหล่อหลอมความเป็นครูอยู่ตลอดระยะเวลาในการเรียน ทำให้ผมลองกลับมาถามกับตัวเองว่าผมจะเป็น ครู ได้หรือไม่ และแล้วคำตอบเหล่านี้ก็ถูกตอบกลับมาโดยอาจารย์ในสาขาเทคโนโลยีการศึกษาท่านหนึ่ง ผมเจอท่านครั้งแรกท่านดูเป็นคนที่มีบุคคลิกภาพนอกของท่านเป็นผู้ชายเรียบร้อย เคร่งครึม และใส่แว่นตา น่าตาดูเคร่งเครียด
ความรู้สึกแรกที่ผมเจอท่านคือ ผมไม่อยากเรียนกับอาจารย์ท่านนี้เลย แต่แล้วการเรียนกับท่านก็มาถึง ท่านคอยแนะนำคอยฝึกทักษะด้านต่าง ๆ ของการเรียนและที่สำคัญท่านยังคอยปลูกฝังความเป็นครูให้กับผมอาจารย์ท่านนี้ได้กล่าวประโยค ๆ หนึ่งที่ทำให้ผมยังเรียน ครู อยู่ในปัจจุบันนี้นั้นก็คือ "อย่าคิดว่าทำไม่ได้ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ทำ"
ทำให้ผมรู้สึกอยากพิสูจน์กับตัวเองว่าผมจะทำตามความฝันให้เป็นจริงนั้นก็คือ การเป็นครูนั้นเอง ผมได้เรียนกับท่านตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมาทำให้ผมรู้จักกับท่านมากขึ้น และได้ประสบการณ์ต่าง ๆ จากท่านและครูในสาขาเทคโนโลยีการศึกษา ทำให้ผมได้รู้ว่า ประสบการณ์นั้นเป็นสิ่งสำคัญ พวกท่านทำให้ผมได้เรียนรู้และได้ฝึกประสบการณ์การเป็นครู
ที่มา : http://www.gotoknow.org/user/e53181002/profile
และทำให้ผมได้รู้ว่า ความสุขที่ได้อยู่ทามกลางเด็ก ๆ นั้นเป็นอย่างไร ความสุขที่ได้ถ่ายทอดความรู้ให้แก่เด็ก ๆ นั้นเป็นเช่นไร และแล้วเวลาก็ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่า ผมนั้นแค่ฝันไป เวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วเสมอจนล่วงเลยมาถึง การที่จะได้มานั่งเรียนในมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่เป็นวันสุดท้าย
ผมรู้สึกใจหายเป็นอย่างมากที่จะไม่ได้รับการถ่ายทอดความรู้ต่าง ๆ จากท่านอาจารย์ในสาขาเทคโนโลยีอีกแล้ว และแล้วการเรียนกับอาจารย์ที่มีบุคลิกเรียบร้อย เคร่งครึม และใส่แว่นตา น่าตาดูเคร่งเครียดก็มาถึง ทำให้ผมลองกลับไปย้อนนึกถึงคำพูดประโยคหนึ่งที่ท่านเคยบอกกับผม
ท่านบอกกับผมว่า "ประสบการณ์จะเป็นคนที่สอนทุกอย่างให้กับเรา ถ้าเธอออกไปฝึกประสบการณ์ที่โรงเรียน 1 ปี เธอจะได้รับความรู้มากกว่าที่อาจารย์สอนในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ตลอดระยะเวลา 4 ปีนี้อีก" ทำให้ผมรู้สึกอยากที่จะลองไปหาประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่ท้าทายดูบ้างด้วยการออกไปฝึกประสบการณ์การเป็นครูที่ ตำบลท่าตอน อำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่
การฝึกประสบการณ์ในครั้งนี้ อาจจะทำให้ผมได้ลิ้มรสและสัมผัสการเป็น ครู มากขึ้นว่าจะแตกต่างจากการสอนในเมืองอย่างไร เด็กที่นู้นจะแตกต่างจากเด็กในเมืองอยากไร ล้วนแล้วแต่เป็นประสบการณ์ใหม่ ๆ ให้ออกไปค้นหาและท้าทายอยู่เสมอ และจะได้ก้าวออกไปเจอกับบททดสอบแรก และโลกใบใหม่ที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนอย่างแท้จริง
สุดท้ายนี้ผมต้องขอขอบคุณอาจารย์ที่มีบุคลิกเรียบร้อย เคร่งครึม และใส่แว่นตา น่าตาดูเคร่งเครียด นั้นก็คืออาจารย์ Ongkuleemarn ผู้ที่คอยแนะนำเรื่องราวดี ๆ ความรู้ใหม่ ๆ และคอยให้คำปรึกษากับผมตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมาถ้าผมไม่ได้รับคำแนะนำดี ๆ จากท่าน ปัจจุบันนี้ผมคงไม่เป็นผมอยู่ในปัจจุบันนี้
ขอขอบคุณ อาจารย์ สาโรจน์ สะอาดเอี่ยม อาจารย์ในสาขาเทคโนโลยีการศึกษา ผู้ที่คอยสั่งสอน โปรแกรมดี ๆ และคอยให้แนวทางในการใช้ชีวิตและ ประสบการณ์ดี ๆ ทำให้ผมได้ลองถ่ายวิดีโอและการเขียนสคริปวิดีโอเป็นครั้งแรกในชีวิต และทำให้ผมได้ประสบการณ์ดี ๆ และทักษะการใช้โปรแกรมต่าง ๆ ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผมได้เรียนกับท่าน
ขอขอบคุณ อาจารย์แสงจันทร์ เกษากิจ อาจารย์ผู้ที่เป็นเหมือนแม่คนที่สองของผม อาจารย์ผู้ที่ได้รับฉายาว่า อาจารย์แม่ ผู้ที่คอยให้คำปรึกษาแนะนำเรื่องราวดี ๆ คอยดูแลและสั่งสอนตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา ถึงในบางครั้งอาจารย์จะดุด่าว่ากล่าวตักเตื่อนเรื่องราวต่าง ๆ อยู่ทุกวัน ๆ แต่จุดประสงค์ของท่านก็คืออยากให้นักศึกษาได้สิ่งที่ดีที่สุด ได้ความรู้ และได้ประสบการณ์ในการทำงาน
ขอบขอบคุณ อาจารย์ สุวินัย น่วมเจริญ อาจารย์ผู้ที่เป็นเหมือน พ่อคนที่สองของผม อาจารย์ผู้ที่ได้รับฉายาว่า อาจารย์พ่อ ผู้ที่คอยแนะนำเรื่องราวดี ๆ เกี่ยวกับงานช่าง ให้แนวคิดการประดิษฐิ์นวัตกรรมใหม่ ๆ และคอยชี้แนะและให้คำปรึกษาแก่นักศึกษาในสาขาทุกคนให้ไปทางที่ถูกที่ควร และคอยดูแลและสั่งสอนความรู้ให้กับผมตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา
ขอขอบคุณ อาจารย์ สำเนา หมื่นแจ่ม อาจารย์ผู้ที่คอยสั่งสอนเรื่องราวเกี่ยวกับการใช้โปรแกรมต่าง ๆ ให้กับนักศึกษาและคอยปลูกฝังและแนะนำความรู้เกี่ยวกับงานวิจัยอยู่เสมอ และช่วยให้ผมได้รู้จักวิธีการสร้างบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนเป็นครั้งแรกในชีวิตและคอยสั่งสอนถ่ายทอดความรู้ให้กับผมตลอดระยะเวลาที่อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย
ที่มา : http://www.thairoyalprojecttour.com/?p=1038
"ขอขอบพระคุณ ความรู้และประสบการณ์การเรียนอันมีค่า ที่ท่านอาจารย์ในสาขาเทคโนโลยีการศึกษา
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ที่มอบให้กับผม ทำให้ผมพร้อมที่ก้าวออกไปสู่ โลกใบใหม่ อย่างมั่นใจ"
ความเห็น (4)
ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ครับ ;)...
อาจารย์ที่มีบุคลิกเรียบร้อย เคร่งครึม และใส่แว่นตา หน่้าตาดูเคร่งเครียด ชื่อ องคุลีมาน ชื่อดุนะคะ แต่เรียบร้อย ใจดีใช่มั้ย
เห็นภาพแล้วคิดถึงวันคืนเก่า ๆเหมือนกัน ท้องฟ้าเหนืออาคาร 15 ชั้นสวยจัง เคยมีห้องพักอยู่ชั้น 12 วิวพาโนรามา-วันนี้คิดถึงจังจะต้องเข้าไปเยี่ยมเร็ว ๆนี้ เจ้าของคนใหม่คงดูแลดีเช่นกัน
ยินดีด้วยนะคะที่ พร้อมที่ก้าวออกไปสู่ โลกใบใหม่ อย่างมั่นใจ" ถือเป็นความสำเร็จของตนเอง คณาจารย์
และมหาวิทยาลัย ขอให้ประสบผลสำเร็จในการหางานทำและเจริญก้าวหน้านะคะ
สวัสดีครับ อาจารย์ Ongkuleemarn
ขอบคุณสำหรับคำสั่งสอนและคำแนะนำดี ๆ ตลอดระยะเวลา 4 ปีนะครับอาจารย์ ^_____^
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับ ผศ.ดร. กัลยา ธรรมพงษา
กลับมาเยี่ยม น้อง ๆ บ่อย ๆ นะครับ ^_____^
ขอบคุณมากครับ