ต่างจิต
คนเราเกิดมาด้วยจิตที่ไม่เห
คือพื้นฐานของจิตตอนถือปฏิส
จึงมีอุปนิสัยแตกต่างกันมาต
เมื่อกระทบกับสภาพแวดล้อมที
ก็ทำให้บุคคลแตกต่างกันไปเป
การอยู่รวมกันของคนหมู่มากผ
และการอบรมที่แตกต่างกัน จึงมีปัญหามาก
ถ้าเราถือเล็กถือน้อยไม่รู้
บางทีก็เกี่ยวกับช่องว่างระ
พูดและคิดอย่างตน ส่วนเด็กก็อยากจะให้ผู้ใหญ่
อย่างตนเหมือนกัน ซึ่งโดยทั่วๆ ไปแล้วเป็นไปไม่ได้
ฝ่ายผู้ใหญ่ควรให้อภัยว่าแก
ส่วนเด็กก็ควรให้อภัยว่าท่า
มาเข้าใจกันเสียคือเห็นใจซึ
เมื่อเป็นดังนี้เรื่องเล็กไ
ทุกฝ่ายอยู่กันด้วยความเห็น
มองกันอย่างเป็นมิตร ไม่เป็นศัตรูต่อกัน
นี่ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการ
คือพื้นฐานของจิตตอนถือปฏิส
จึงมีอุปนิสัยแตกต่างกันมาต
เมื่อกระทบกับสภาพแวดล้อมที
ก็ทำให้บุคคลแตกต่างกันไปเป
การอยู่รวมกันของคนหมู่มากผ
และการอบรมที่แตกต่างกัน จึงมีปัญหามาก
ถ้าเราถือเล็กถือน้อยไม่รู้
บางทีก็เกี่ยวกับช่องว่างระ
พูดและคิดอย่างตน ส่วนเด็กก็อยากจะให้ผู้ใหญ่
อย่างตนเหมือนกัน ซึ่งโดยทั่วๆ ไปแล้วเป็นไปไม่ได้
ฝ่ายผู้ใหญ่ควรให้อภัยว่าแก
ส่วนเด็กก็ควรให้อภัยว่าท่า
มาเข้าใจกันเสียคือเห็นใจซึ
เมื่อเป็นดังนี้เรื่องเล็กไ
ทุกฝ่ายอยู่กันด้วยความเห็น
มองกันอย่างเป็นมิตร ไม่เป็นศัตรูต่อกัน
นี่ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการ
คำสำคัญ (Tags): #วศิน
หมายเลขบันทึก: 561781เขียนเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2014 13:19 น. ()ความเห็น (4)
บางทีคนแก่. น่าจะคิดว่า..เดินตามเด็กให้หมากัดบ้างคงไม่เป็นไร..วิทยาการก็ก้าวหน้าไปมากแล้ว. ขี่ควายไปเชียงใหม่ก็คงจะไม่ไหวแล้วมีโอกาศขึ้นรถไฟความเร็วสูงก็น่าจะเข้าใจได้นะ...ว่าสมัยมันเปลี่ยนได้เร็วเท่าจิตอ้ะะ..
ขอบคุณยายธี ชื่อนามทรามวัย
ใจเอย...
คุ้นเคยฝักใฝ่แต่ใจหมาย
เห็นผิดพร่องของใครได้มากมาย
หลงลืมชายตามองใจของตน
ต้นติราพันธ์ ขอบพระคุณในความเห็นเด่นชัด...แก่..ใจเอย