หลังจากวันแรกของการออกทดลองสอนดิฉันทำความคุ้นเคยกับโรงเรียนเพื่อกระตุ้นจิตวิญญาณของความเป็นครูออกมา เพื่อให้การสอนในวันนี้กระชุ่มกระโชย วันแรกของการสอนไม่ต้องพูดเลยว่าตื่นเต้นไหม ดิฉันตื่นเต้นหยิบจับอะไรก็มือไม้สั่นไปหมด ณ เวลาหลังบอกชั้นเสร็จแล้ว ดิฉันรู้ตัวเองเลยว่าตัวเองพูดนำเข้าสู่บทเรียนไม่รู้เรื่องเลย แต่ดีที่มีรูปภาพที่เตรียมไว้ช่วยไว้ทัน ดิฉันจึงบรรยายตามรูปภาพที่เตรียมไว้ (ดีนะที่มีรูปภาพช่วยไว้ทัน)
แต่หลังจากนำเข้าสู่บทเรียนแล้วอาการตื่นเต้นมันก็เริ่มหายไป ดิฉันเริ่มครบคุมตัวเองได้ เริ่มพูดให้เด็กนักเรียนฟังได้เข้าใจมากขึ้น ดิฉันเริ่มทำการอธิบายเกี่ยวกับหน้าตาและส่วนประกอบของโปรแกรม photoshop ให้นักเรียนได้รู้จัก
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือเด็กนักเรียนเงียบจนน่าแปลกใจ ดิฉันจึงเริ่มคิดว่าตัวดิฉันเองอธิบายให้เด็กไม่เข้าใจหรือเปล่าทำไมถึงเงียบผิดนิสัยเด็กนักเรียน ดิฉันเลยถามคำถามนักเรียนไปหนึ่งคำถามเพื่อดูว่าเด็กตั้งใจเรียนจริงหรือเปล่า หรือว่าเกิดไรขึ้นเพราะอะไรทำให้เด็กนักเรียนเงียบแบบนี้ หรือเงียบฟังเพราะเหตุผลใด
ซึ่งคำถามมีอยู่ว่ากรอบที่นักเรียนเห็นนี้สีอะไร ปรากฎว่าทั้งห้องเงียบ ดิฉันคิดในใจมันเกิดอะไรขึ้น ฉันถามตัวเองว่าฉันควรทำไงดีทำไมนักเรียนถึงเงียบ เด็กกลัวเราหรือเปล่า หรือเด็กไม่คุ้นเคยกับเราแล้วเราจะทำไงดี วันแรกก็มีปัญหาที่ต้องให้แก้แล้วเราแต่ถึงยังไงก็ต้องสู้ต้องหาวิธีแก้ไขปัญหานี้ให้ได้
ไม่มีความเห็น