แม่ใหม่ คนเดิม (6): ก่อนจะเป็น แบบที่เป็น ในวันนี้

แม่เป็นคนที่มีฝีมือในการทำอาหารมาก

ช่วงชีวิตหนึ่งของแม่

แม่เคยเปิดร้านขายอาหาร ลูกค้าเยอะมากทั้งขาจรและขาประจำ

แม่เป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศ ช่างพูด ช่างคุย ช่างเจรจา

หน้าตายิ้มแย้ม ใครผ่านมาผ่านไป เป็นต้องทักทายพูดคุย

แม่เป็นคนใจกว้าง ใจป้ำ

ลูกค้าข้าวแกงของแม่ ถ้าเป็นชายฉกรรจ์วัยทำงาน มักจะได้ข้าวเยอะๆ กับข้าวเยอะๆ โดยไม่คิดเงินเพิ่ม

ใครขอแถม แม่ก็ทั้งแจกทั้งแถม แม่จะพูดเสมอว่า "กล้าขอ เราก็กล้าให้"

แม่มีความสุขที่ได้มีร้านขายอาหาร เพราะได้พบปะพูดคุยกับคนมากมายในแต่ละวัน

แต่ในความสุขนั้น เบื้องหลังคือความเหนื่อยอย่างแสนสาหัส

ต้องตื่นแต่เช้า ทำแกงเป็น 10 อย่างให้เสร็จในช่วงเช้า แล้วมายืนตักขายจนบ่ายจนเย็น

ทำอยู่อย่างนี้หลายปี ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุก ทั้งมีความสุข 

แม่ไม่เคยขายอาหาร แต่แม่ก็ทำได้ และทำได้ดีเสียด้วย

ตลอดเวลาที่แม่ขายอาหารนั้น

มื้อเช้าของแม่ คือเป็บซี่ใส่น้ำแข็งเป็นเหยือก

หรือเป็นกาแฟเย็นบ้าง โอเลี้ยงบ้าง

แม่ไม่เคยทานอาหารเช้า อาจเพราะรู้สึกว่า ชิมกับข้าวหลายอย่างก็อิ่มแล้ว

พอทำเสร็จ ก็ออกมาตักขายอีก ช่วงกลางวันลูกค้าก็มาอุดหนุนกันเยอะมาก

กว่าอาหารมื้อแรกจะตกถึงท้องก็เป็นช่วงบ่ายไปแล้ว

แม่ไม่เคยหิว การกินอาหารของแม่เหมือนเป็นหน้าที่ที่ต้องกิน มากกว่าอยากจะกิน

พฤติกรรมการกินอาหารของแม่เป็นแบบนี้มาโดยตลอด

โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่า การขาดอาหารเช้าซึ่งเป็นมื้อสำคัญนั้น

จะนำมาซึ่งความเสื่อมของสมอง... อย่างที่เป็นทุกวันนี้

 

[ภูสุภา]

ภาพบัวดินชมพู งามสดใสมาก

ขอให้อาการของคุณแม่ ดีขึ้น ดีขึ้น

เป็นกำลังใจค่ะ