มีเพื่อนหลายท่านยังดูเหมือนจะ "งง" ระหว่าง พระใหม่ กับ พระเก๊
และโพสต์ภาพพระที่ทำให้ "มือใหม่หัดส่อง" สับสนได้โดยง่าย เข้าขั้น "มุสาวาทะ" เลยละครับ
********************
โดยเฉพาะพระเนื้อผง
------------------------------
"พระใหม่" นั้นน่าจะตรงกันข้ามกับ "พระเก่า"
เมื่อเกิดใหม่ๆ จะมีเนื้อปูนดิบนวลๆ (ปูนสุก) คลุมองค์พระ
(วงการเรียกว่า แป้งโรยพิมพ์)
พอได้สักสองสามปีก็จะเริ่มมีผดใ
ประมาณ 5 ปีขึ้นไปจะมีคราบน้ำมันตังอิ้ว
ทั้งสามองค์ประกอบ จะเกิดหนามากขึ้นๆๆๆๆเรื่อยๆๆๆๆ
จนดูเหมือนมีความเหี่ยว ของผิวพระ และจะชัดมากเมื่ออายุเกิน 50 ปีขึ้นไป
เมื่อเกิน 100 ปี มักจะมีความพรุน ให้เห็นชัดเจน
และมีร่องรอยทั้งธรรมชาติและจาก
ดังนั้น พระใหม่ จึงยังพัฒนาอยู่ในชั้นต้นๆ ชัดเจน
(เรียบๆ แต่ นวล ฉ่ำ เหลืองนิดๆ ตามอายุ)
"พระเก่า" ที่่าจะตรงข้ามกับ "พระใหม่"
ก็จะพัฒนาในขั้นปลายๆ ชัดเจน
( เหี่ยว นวล พรุน กร่อน งอก ฯลฯ มากมาย หลากหลายแบบ "มีอายุ")
------------------------------
แต่ "พระเก๊" ที่น่าจะตรงกันข้ามกับ "พระแท้"
จะไม่มีขั้นตอนดังกล่าว ไม่มีทั้งความใหม่ ความเก่า และร่องรอยการพัฒนาการ หรือการใช้
ทุกอย่างมีอายุเดียว ก็วันที่ช่างเขาทำนั่นแหละ
ผมจะใช้คำว่า "พระยังไม่ได้แจ้งเกิด" จึงไม่มีวัดเกิด และไม่มีอายุให้นับ
ประมาณนี้ครับ
ใครชอบก็เล่นตามชอบครับ ไม่ว่ากัน แต่อย่าพยายาม "ยัดกรุ" ตีเข้าวัดใดๆ
เพราะ ก็แค่เป็นพระโรงงาน
โรงงานไหนนั้นไปสืบเอาเองครับ
อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
ไม่มีความเห็น