ทางออกจากเงื่อนไขในชีวิต...
เมื่อไม่นานมา...ผู้เขียนได้สอนนักศึกษาอยู่กลุ่มหนึ่ง...ซึ่งในกลุ่มนี้มีนักนักศึกษาอยู่หนึ่งคนที่ส่งข้อสอบด้วยกระดาษเปล่า...
ผู้เขียนก็เลยเรียกมาสอบถาม....เพราะดูแล้วเขามีพฤติกรรมในการเรียนค่อนข้างดี...คือเข้าเรียนทุกครั้ง (มีสายบ้าง)...ส่งแบบฝึกหัดทุกครั้ง....แต่ปรากฏว่าเวลาสอบกลับส่งกระดาษเปล่า...?
หลังจากพูดคุย...ผู้เขียนจึงได้รู้ว่า...นักศึกษาคนนี้ทำแบบนี้ (เกือบ)ทุก วิชาที่เข้าสอบ...เพราะต้องการประชดหรือปรท้วงต่อต้านพ่อที่บังคับให้เขาเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบ...
เขาบอกว่าชอบเรียนศิลปะ...แต่พ่อบังคับให้เรียนบริหารเพราะต้องการให้ไปช่วยกิจการที่บ้าน...
เขาบอกว่าหลายครั้งที่พยามยามคุยดี ๆ กับพ่อ...แต่สุดท้ายก็ทะเละกันทุกที...
…..
เมื่อนักศึกษา...เปิดใจให้ฟังหมดแล้ว...ผู้เขียนจึงพูดขึ้นว่า...
“จริง ๆ แล้วแนวทางที่ดีที่สุดก็คือ...พูดคุยกันนั่นแหละ...แต่ผมก็เข้าใจนะว่าเรากับพ่อต่างคนก็มีเหตุผลของตัวเอง...ซึ่งเหตุผลในทาง ‘ความต้องการ’ ในประเด็นดังกล่าวนี้นั้น มันไม่สามารถตัดสินผิด – ถูก ได้...แต่ผมมีข้อคิดให้เราลองไปคิดนิดนึง...
...เมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้รับกราบบังคมทูลขึ้นครองราชย์...พระองค์ก็ทรงรู้ว่าหน้าที่ต่อจากนี้ไปคืออะไร...? แม้ว่าพระองค์จะทรงโปรดศึกษาในวิชาวิทยาศาสตร์และวิชาวิศวกรรม...แต่เพราะภาระหน้าที่ทำให้พระองค์ทรงเปลี่ยนมาศึกษาวิชาในทางการปกครองแทน... และที่สำคัญแม้พระองค์จะทรงโปรดดนตรีเป็นอย่างมาก...พระองค์ก็ทรงหาเวลาศึกษาและฝึกฝนดนตรีด้วยพระองค์เอง...ซึ่งตอนนั้นพระองค์ทรงมีพระชนมพรรษา ๑๘ พรรษา...
...ที่ผมเล่าเรื่องนี้ให้เราฟังก็เพียงแต่อยากจะบอกว่า...บางครั้งภาระหน้าที่กับความต้องการของเรานั้นมันไม่ได้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน...แต่สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ...เรารู้จักบริหารจัดการความสมดุลนั้นเพียงใด...?
การที่เราประชดพ่อลักษณะนี้...สุดท้ายไม่มีใครได้ประโยชน์จากการกระทำนี้เลย...เราอาจจะคิดว่าสิ่งนี้ที่ทำเป็นความสุข...แต่ตัวเราเองย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าเราทำเพราะความสะใจ...สุดท้ายเราก็ทุกข์พ่อก็ทุกข์...
เอาอย่างนี้ไหมเราลองไปคุยกับพ่อดูอีกครั้ง...ก่อนอื่น ‘ขอโทษพ่อก่อน’ และก็พูดคุยเพื่อหาทางออกร่วมกัน...ผมเชื่อว่ามีทางออกหลายทาง...ที่สำคัญอย่าใช้อารมณ์”
และผมก็พูดในเรื่องการกตัญญูรู้คุณกับบิดามารดาให้เขาฟังด้วย...
...เมื่อเร็ว ๆ นี้ ได้ข่าวจากเพื่อนเขาว่า...นักศึกษาคนนี้ไปเรียนต่อทางศิลปะที่ตัวเองชอบ...และเรียนบริหารตามความต้องการของพ่อที่มหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่งควบคู่ไปด้วย...
ผู้เขียนเชื่อว่า “เงื่อนไขมากมายในชีวิตที่ประสบ...สามารถค้นพบทางออกจากวิธีคิดที่มีสติได้เสมอ”
ความเห็น (6)
ผู้เขียนเชื่อว่า “เงื่อนไขมากมายในชีวิตที่ประสบ...สามารถค้นพบทางออกจากวิธีคิดที่มีสติได้เสมอ”
ชอบวรรคนี้มากครับ
สติช่วยให้ปลดเงื่อนไขได้ดีแท้นะครับอาจารย์
อ่านแล้วได้สติไปด้วยค่ะ
ชื่นชมครับอาจารย์...ดีใจที่ได้อ่านแนวคิดดีๆ มากครับ...ขอบคุณครับ
..... การคิดอย่างมีสติ .... ได้ค้นพบความจริงที่ตนเองชอบ + มีความสุขนะคะ ..... ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากครับ : สำหรับความคิดเห็นจากคุณ พ. แจ่มจำรัส ทพญ.ธิรัมภา พี่หนาน และอาจารย์P'Ple
ขอบคุณมากครับ : สำหรับดอกไม้ที่มอบให้เป็นกำลังใจจากทุกท่าน...
ชื่นชมอาจารย์จัตุเศรษฐธรรมครับ
สุดยอด
“เงื่อนไขมากมายในชีวิตที่ประสบ...สามารถค้นพบทางออกจากวิธีคิดที่มีสติได้เสมอ”.....
ขอยืมไปใช้นะครับ คำพูดนี้