ความสุขของ "เด็กบ้านนอก"

ความสุขเล็กๆของเด็กบ้านนอก  ยามฤดูกาลที่แปรปรวน บางวันฝนตก บางวันแดดร้อน ตกกลางคืนหนาว  นี่คือความผันแปรของอากาศในช่วงต้นกุมภา ของปีนี้...  ความเหงาและเศร้าโศกผ่านไป.. เหลือไว้แต่ความทรงจำที่ดีๆ...การได้กลับบ้านและพบปะกันของลูกหลานที่ไม่ได้เจอกันนานนับปี และรวมพลกันโดยมิได้นัดหมาย  ในชีวิตนึง  คงจะมีไม่บ่อยครั้งนัก...ซึ่งผมเชื่อว่าทุกคนไม่ช้าเร็วคงได้เจอะเจอ..

        แต่สำหรับผมแล้วชีวิต ก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป ตามสัจธรรมของชีวิต  ... ว่าแล้วก็ทำหน้าที่ของคุณพ่อ พาลูกสาวและหลานสาว ไปตามรอยอารยธรรม ที่ใกล้บ้านผมที่สุด ก็คือ ปราสาทหินจอมพระ  ซึ่งผมมักจะเเวะเวียนไปเยี่ยมชมประจำ  อย่างเดียวดายเสมอ..  เพราะที่นี่ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวแวะมาเยือนนัก ด้วยเป็นอำเภอเล็กๆ...  ที่เป็นทางผ่านสู่อีสานใต้.. ปลายทางที่อุบล..  แต่อย่างน้อย ก็อยากให้เด็กๆรุ่นลูกรุ่นหลาน ได้รู้ว่าบ้านเกิดตัวเอง  มีร่องรอยของอารยธรรมอันเก่าแก่ ควรค่าแก่การเรียนรู้ เผื่อโตขึ้นมีเพื่อนๆถามจะได้ตอบได้  ว่าแล้วก็เก็บภาพมาฝากตามเคยครับ

..ในเซ็ทนี้ผมถ่ายออกมาแล้วทำเป็นโปสการ์ด เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศกันบ้าง   หวังว่าคงจะพอผ่อนคลายได้บ้าง กระมัง..

ป้ายแสดงรายละเอียด ประวัติ ของปราสาทหินจอมพระ

ขอบคุณโลกนี้ที่ทำให้เราได้เกิดมา  ขอบคุณบรรพบุรุษ ที่ก่อร่างวงศาคณาญาติ ให้เราได้เจอกัน ได้เป็น ตายาย ปู่ย่า พ่อแม่ ลุงป้า น้าอาเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้อง ลูกหลานเหลนโหลน  และทำให้ผมได้รูับรู้ว่า

"ความสุขถ้าเราแบ่งปันก็จะทวีคูณเพิ่มเป็น สองเท่า

แต่ความทุกข์ ถ้าแบ่งปันกัน มันจะลดลงครึ่งนึงเสมอ"

จาก http://www.bt-50.com/topic.php?q_id=27653

[กิจกรรมบำบัดจิตสังคม]

ชอบคำคมของการทวีคูณความสุข ขอบคุณมากครับ

[ณัฐวุฒิ กลีบบัว]

สวัสดีครับ คุณ สิทธิศักดิ์ ดอกหอม

ขอบคุณมากครับสำหรับข้อมูลดีๆ