"อดีตแห่งความทรงจำ"

            ชีวิตของคนๆ ๑...จากครอบครัวบ้านชนบท วิ่งเล่นในท้องทุ่ง มีผู้นำเราคือ "พ่อ" และ "แม่" เป็นบุคคลที่้เราที่ไว้ใจและกลัวเกรง กระนั้นเราก็อยู่ด้วยความอบอุ่นและปลอดภัย  สมัยเป็นเด็กเราไม่มีรู้หรอกว่า พ่อแม่ลำบากแค่ไหน จนกระทั่งท่านได้เลี้ยงเราเติบโตมาได้ ในขณะท่านทั้งสองกลับเจริญในความเสื่อมลง แล้วเราก็โบยบินจากรังไปหากินต่างถิ่น จนรู้สังคมมากขึ้น รู้มูลโลกเพิ่มขึ้น จนมองเห็นโลกทัศน์ ชีวทัศน์ออกเป็นสัดส่วน ทำให้ลืมรังเดิม สีสันโลกทำให้เราลืมใครที่ให้พักพิง...เวลาได้ล่วงเลยไปไกล ทำให้ท่านทั้งสองถูกกาลเวลาคร่าไปตามอายุไข..

            ภาพกิจกรรมที่เราเห็น และจำคือ ภาพของท่านที่ได้ทำเพื่อเรา มันเหมือนเป็นกาลนานมาแล้ว แต่มันอยู่ไม่ไกลจากสมองของเราเลย แค่เห็นภาพและเสียงเพลงเก่าๆ เท่านั้น อดีตที่จมก็ลอยฟูมาอยู่ความรู้สึกอย่างฉับพลัน...จึงได้นั่งนึก นั่งครวญถึงอดีต ที่คอยหลอกหลอนเรา มันเหมือนคุณLily กล่าวไว้จริงๆ..

            วันนี้ ผู้คนกำลังสะทอ้นความรัก ความทรงจำจากพ่อแห่งชาติ..กันทั่วไทย ทำให้นึกถึงพ่อผู้อยู่ใกล้เราสมัยก่อน..วิญญาณพ่อจะรู้หรือไม่ว่า ผู้ยังมีชีวิตอยู่คิดถึงท่านเหล่านั้น..

            ดังนั้น จึงฝากเพลงเก่าๆไว้เป็นที่รำลึกแก่ท่านและแก่เรา ที่พ่อเคยสร้างกิจกรรมมาก่อน จนเราดำรงชีวิตอยู่ได้เพราะท่านณวันนี้

 

 

 

จาก ยูทุบ