ห่างหายไปใช่ว่าจะลืมเลือน
ต้อนรับช่วงปิดภาคเรียนด้วยความสุข...
ซึ่งเป็นบั้นปลายของชีวิต
ผู้คนมากหน้าหลายตา ต่างก็มาเยือน...ทั้งลูกศิษย์ลูกหา....
บรรดาผองเพื่อน..หลากหลายวงการ
พร้อมหน้าพร้อมตากันมาเยือนเพื่อการพักผ่อน...และความคิดถึงกัน...
เป็นความรู้สึกดีที่เราได้รัก ผูกสัมพันธ์..คิดถึงกันยามห่างไกล
ชีวิตจึงไม่มีโอกาสเหงา.....เพราะความสุขเก็บได้จากรายทาง
กลับมานั่งมองความเป็นไป
รับรู้เรื่องราว..แลกเปลี่ยนความคิด..กับหมู่มิตรที่มาเยือน
บางเรื่องราวเศร้าสลด ..บางเรื่องราวโหดร้าย.....
บางเรื่องราวก็แสนสนุก..และบางเรื่องราวก็มีความสุขปลื้มปิติ
จึงอยู่ที่เรียนรู้...อยู่ที่การยอมรับ...แล้วปรับจิตใจให้สงบนิ่ง
เพราะนี่คือชีวิตจริง....ที่ไม่แตกต่างจากละคร.........
ความเห็น (6)
คะ พวกเราเป็นนักแสดงของชีวิตทุกคนค่ะ
รับบทบาทใดอยู่ ทำให้ดีที่สุดค่ะ ....แล้วค่อยว่ากันค่ะ
ขอบคุณและคิดถึงค่ะครูหยิน
ยินดีต้อนรับการกลับมาอีกครั้งครับ
..... ดีใจที่กลับมา ค่ะ ..... งานยุ้งๆๆ กันทั้ง นั้น นะคะ
...ไกลฝั่ง...ฝั่งยังอยู่ไกลนะคะครูหยิน...ครูหยินทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ดีงาม...หลายคนคิดจะทำแต่ไม่ได้ทำ...กำไรชีวิตแล้วนะคะ
ห่างหายไป...กลับมาพร้อมภาพกิจกรรมน่ารักๆนะคะ
คิดถึง พี่ครูหยินนะคะ