ครูอุบลกับเทคนิคการสอนคณิตศาสตร์

ถึงเวลาชั่วโมงสอนของครู พอนักเรียนเห็นหน้าของแกเท่านั้นก็จะมีความสุขมาก

ตอนผมเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 5 โรงเรียนพร้อมพรรณวิทยา ดินแดง กทม. มีครูอยู่ท่านหนึ่งชื่อ "ครูอุบล" แกมีเทคนิคการสอนที่ทำให้นักเรียนในห้องอยากเรียนวิชาคณิตศาสตร์

พอถึงเวลาชั่วโมงสอนของครูอุบล พอนักเรียนเห็นหน้าของครูเท่านั้นก็จะมีความสุขมาก

พอครูเข้ามาสอนบทเรียนคณิตศาสตร์ ซึ่งสมัยนั้นเรียกว่าเลขคณิต พอสอนบทเรียนให้นักเรียนเข้าใจแล้ว สักครึ่งชั่วโมง แล้วจากนั้นก็ให้ทำแบบฝึกหัดประมาณ 5 ข้อ

นักเรียนก็จะรีบทำแบบฝึกหัดแข่งกันใหญ่เลย ซึ่งผมก็มักทำเสร็จไม่เกินอันดับ 5 ของห้อง (จากประมาณ 40 คน) นักเรียนร่วมห้องสมัยนั้น ที่เป็น ป. ๕ ข. และเป็นห้องคิง ที่จำชื่อได้ตอนนี้ ก็มี

พวกนี้เป็นเด็กกลุ่มเก่งของห้อง (รวมทั้งผมด้วย..ไม่ได้โม้) ที่ต้องรีบทำการบ้านเพราะต้องการให้ "ครูอุบลเล่านิทาน" ให้ฟัง

ครูอุบล จะรอให้มีนักเรียนมาส่งการบ้านหน้าห้องก่อน ถึงจะเริ่มเล่า (ให้เด็กมีสมาธิในการทำแบบฝึกหัด) นิทานของแกแต่ละเรื่องทั้งสนุกและตื่นเต้น เพราะแกมีเทคนิคการเล่าเรื่อง

ปากแกก็เล่านิทานไป มือแกก็ตรวจการบ้านไป พอแกเล่านิทานจบ ก็ตรวจการบ้านเสร็จพอดี แต่การบ้านของแกเป็นงานในชั่วโมงไม่ต้องเอากลับไปทำที่บ้าน

พวกเราพอทำการบ้านเสร็จก็ฟังกันเพลิน และในห้องก็จะเงียบไม่มีการคุยกัน เพราะถ้าคุยกันแกก็จะหยุดเล่า

คนที่ทำการบ้านช้า คิดช้า ก็ต้องทำให้เร็วขึ้นคิดให้เร็วขึ้น เพราะการทำเลขขณะฟังนิทานมันไม่ค่อยสนุกเหมือนฟังนิทานอย่างเดียว พวกเราเลยต้องรีบทำงานให้เสร็จเพื่อจะฟังนิทานอย่างสบายๆ ครับ..

เขียนใน GotoKnow โดย beeman 吴联乐
ใน ศิษย์มีครู

คำสำคัญ (Tags): #เทคนิควิธีสอน#ครูประถม#พร้อมพรรณวิทยา

หมายเลขบันทึก: 55219เขียนเมื่อ 20 ตุลาคม 2006 09:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 มิถุนายน 2013 23:12 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน