แวววิเชียร

จากการเดินเล่นในงานทางการศึกษาเมื่อวานทำให้ได้ต้นไม้ที่ชอบสีของดอกและชอบชื่อคือ ต้นแวววิเชียร ส่วนคนขายบอกครูนกว่า Forget me not แต่เมื่อค้นรายละเอียดพบว่า

ต้นแวววิเชียรไม้ล้มลุกที่ออกได้ให้ได้ชมตลอดปี ชื่ออื่นๆ ได้แก่ ต้นเทียนญี่ปุ่น หรือต้นแองเจิ้ล
ลักษระต้น-ใบ-ดอก ต้นสูงเต็มที่ประมาณ 2 ฟุต ตามต้นมียางเหนียวมือ ใบเรียว ปลายใบแหลมออกดอกตามลำต้น เป็นดอกเดี่ยวแต่ออกติด ๆ กันเกือบตลอดลำต้น ดอกมีลักษณะคล้ายกับกล้วยไม้พันธุ์แวนด้า แต่มีขนาดเล็กกว่ามีดอกถึง3สี ภายในต้นเดียวกัน คือ สีขาวครีม สีม่วงไวโอเล็ต และสีม่วงเข้ม
ประวัติความเป็นมา แหล่งกำเนิดดั้งเดิมของแวววิเชียรคาดว่าเป็นพืชจากเขตเอเชียเหนือ แถบเทือกเขาหิมาลัย แต่มีหลักฐานว่า นำเข้ามาในประเทศไทยครั้งแรกในปี พ.ศ. 2453 โดยแหม่มคอลลินส์ นับถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งร้อยปีกว่าแล้ว ครั้งนั้นแวววิเชียรถูกนำเข้ามาจากเมืองมัณฑะเลย์ สหภาพพม่า เดิมที ต้นแวววิเชียรมีชื่อเรียกกันทั่วไปในประเทศไทยว่า ต้นฟอร์เก็ตมีน็อต (Forget me not) ตามคำเรียกของแหม่มคอลลินส์ ผู้นำเข้ามาคนแรก ต่อมาหลวงบุเรศบำรุงการ ได้ตั้งชื่อให้ว่า ต้นแวววิเชียร ซึ่งเป็นชื่อที่ไพเราะ และมีความหมายดีมาก ปัจจุบันคนไทยส่วนใหญ่รู้จักและเรียกชื่อไม้ดอกชนิดนี้ว่าแวววิเชียร แต่ยังมีคนไทยบางกลุ่ม ยังนิยมเรียกว่าฟอร์เก็ตมีน็อตอยู่
สรรพคุณทางยายาบำรุงร่างกายโดยเฉพาะผู้หญิง

ที่มาhttp://www.plantitude.com/products/view/9/

นอกจากนี้พบจากข้อมูลว่า ต้นแวววิเชียร กับต้น Forget me not ของฝรั่งเป็นคนละสายพันธ์กัน

ต้น Forget me not	ต้นแวววิเชียร
ชื่อวิทยาศาสตร์Cynoglossum Lanceola tum Forssk ชื่อวงศ์BORAGINACEAE ชื่อสามัญANGELFACE PIN	ชื่อวิทยาศาสตร์ : Angelonia goyazensis Benth. ชื่อวงศ์ : Scrophulariaceae ชื่อสามัญ : เทียนญี่ปุ่น
ที่มา http://picpost.mthai.com/view/32695

กลับไปเย็นนี้ตั้งใจจะทดสอบกลิ่นดูว่า แวววิเชียนที่ใครบอกว่า Forget me not เมืองไทยมีกลิ่นหอมประทับใจ...แบบ Forget me not.