เด็กน้อย......
เด็กน้อย
ตอนเด็กฉันได้แต่จ้องมองครู
สนใจความรู้ที่ครูท่านสอน
ด้วยความกระหาย
คะแนนต้องมากที่สุด
ไม่ได้ฉันโกรธ
ฉันไม่เคยสนใจลงลึกไปกว่าความรู้
ฉันมองแค่สิ่งที่เห็นและรับรู้ได้
ฉันไม่เคยมองทะลุเข้าไปข้างใน
ฉันไม่เคยรับรู้ว่าครูรู้สึกอย่างไร
ฉันมองไม่เห็นความรัก
ฉันมองไม่เห็นความหวังดี
ฉันมองไม่เห็นตัวอย่างที่ดี
ฉันไม่เห็นต้นแบบคุณธรรมที่ดี
ฉันตาบอด
ฉันเป็นครูแล้ว
ตอนนี้ฉันมองลูกศิษย์
มองด้วยความรักความเมตตา
มองที่ความดีงาม
มองที่จิตใจ
มองที่การกระทำ
ฉันไม่ได้มองไปที่คะแนน
ดังตอนที่ฉันเรียน
มากหรือน้อยไม่สำคัญ
สอนคนมากกว่าสอนวิชา
ตอนนี้เขาก็คงเป็นเหมือนเรา สินะ
โถ กว่าจะรู้ก็ตอนที่ตนเปลี่ยน
จากคนนั่งมาเป็นคนยืนหน้าชั้นเรียน
ความเห็น (3)
-สวัสดีครับครู..
-ตามมาให้กำลังใจครูครับ..
-"..กว่าจะรู้ก็ตอนที่ตนเปลี่ยน
จากคนนั่งมาเป็นคนยืนหน้าชั้นเรียน.."
-ขอบคุณครับ..
ฉันมองไม่เห็นตัวอย่างที่ดี
ฉันไม่เห็นต้นแบบคุณธรรมที่ดี
ฉันตาบอด????
แต่งได้เก่งมากๆๆค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ ทำให้มีแรงขีดเขียนต่อไปครับ