วันแสดงวิสัยทัศน์ของผม
เมื่อหลายวันก่อน ผมเป็นหนึ่งในผู้ถูกเสนอชื่อเพื่อทำหน้าที่คณบดีคณะมนุษยศาสตร์ฯ ผ่านมามีผู้ตอบรับการทาบทามจำนวน ๓ คน วันนี้เป็นวันแสดงวิสัยทัศน์ ผมเริ่มต้นเนื้อหาด้วย "ผมเข้ามาสมัครงานที่นี้ไม่ได้คิดจะมาทำงานตำแหน่งคณบดี" แต่ละคนที่มาฟังวิสัยทัศน์ เงยหน้าขึ้นมองผมอย่างฉงน น่าจะประมาณว่า ไม่ได้คิดจะมาเป็นแล้วตอบรับการทาบทามทำไม นอกจากนั้น มาแสดงวิสัยทัศน์ทำไม ผมมีเหตุผลบางอย่าง ในบันทึกนี้ ผมยังยืนยันข้อความนั้น และมีข้อความอื่นที่ตามมาคือ "แต่ผมมาทำหน้าที่ที่ผมได้รับการเสนอชื่อ" ผมคิดว่า ผมได้ทำแล้ว เพราะก่อนนั้นต้องให้เวลากับการเขียนแผนพัฒนาคณะฯมาหลายคืน เพื่อที่จะส่งแผนให้ทันเวลาที่คณะกรรมการสรรหาคณบดีกำหนดไว้ แผนที่ผมเขียนเป็นแผนเชิงอุดมคติ ซึ่งผมรู้ดีว่า ผมก็ทำอย่างนี้ไม่ได้หรืออาจได้บ้าง วิสัยทัศน์ใหญ่ที่ผมตั้งไว้คือ "องค์กรคุณธรรมนำไทยในอุษาคเนย์" เป็นการล้อตามวิสัยทัศน์มหาวิทยาลัยที่ว่า "สถาบันอุดมศึกษาชั้นนำเพื่อพัฒนาท้องถิ่นในอุษาคเนย์" สิ่งที่ผมพูดเป็นการพูดออกมาจากความรู้สึกจริงจากประสบการณ์ที่ผ่านมา แต่ไม่ใช่ "หลักการที่เป็นรูปธรรม" เพราะผมไม่ได้ตั้งเป้าไว้ว่าผมจะต้องเข้าตำแหน่งคณบดีให้ได้ ผมเพียงต้องการจะสื่อสารอะไรบางอย่างให้ฝ่ายบริหารได้รับรู้เท่านั้น สุดท้ายผมได้บอกกับที่ประชุมว่า ผมขอฝากสิ่งนี้ไว้กับพี่ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร......(ซึ่งคือตัวเต็งที่ผมและเพื่อนๆต้องการจริง)...ด้วย เพราะท่านมีคุณสมบัติพร้อม และผมก็ชื่นชมในผลงานที่ผ่านมา "ท่านเป็นคนทำงาน" ก่อนขึ้นเวที ผมนั่งอยู่กับท่านสองคน แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน เสนอวิสัยทัศน์เสร็จ ก็ยังมานั่งคุยกันอีก (ผมนิสัยไม่ดีที่ไม่ฟังอีกท่านหนึ่งซึ่งกำลังแสดงวิสัยทัศน์) ผมบอกท่านว่า ผมคงไม่ไปให้การสัมภาษณ์ในสัปดาห์หน้า เพราะไม่รู้จะไปทำไม แต่ท่านพี่ก็ชวนอีกว่า ไปหน่อยสิ ไปเป็นเพื่อนกัน ทำให้ผมต้องไปอีกในสัปดาห์หน้า เพราะตรงกับวันที่ผมไม่มีสอนพอดี ผมมานั่งทบทวนตัวเองว่า เมื่อผมขึ้นเวที ผมยังมีความรู้สึกกลัว ทั้งที่เป็นเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งสิ้น แท้จริงผมกลัวตัวเอง เพราะตัวเองไม่ได้สมบูรณ์นั่้นเอง กลับมาที่ห้องพัก มีเพื่อนท่านหนึ่งมากล่าวคำขอโทษ "ขอโทษที่มองท่าน (ผม) ผิดไป ขอโทษจริงๆ" พร้อมกับข้อความจำนวนหนึ่งที่เพื่อนท่านนี้พยายามเปิดใจ ผมเห็นภาพอุปัชฌาย์ของผม เป็นภาพที่ท่านนิ่งฟังและหัวเราะหึๆ แล้วใครจะมองท่านอย่างไร ท่านก็นิ่ง ผมอาจไม่นิ่งเท่านั้น แต่ก็ฟังเพื่อให้เพื่อนได้ระบายความในใจ อย่างไรก็ตาม วันนี้คือวันแสดงวิสัยทัศน์ครั้งแรกของชีวิตผม
ความเห็น (2)
...เพิ่งทราบนะคะว่าเป็นอาจารย์สถาบันอุดมศึกษา...ขอแสดงความยินดีที่ได้รับความไว้วางใจเป็นหนึ่งในผู้ถูกเสนอชื่อเพื่อทำหน้าที่คณบดีคณะมนุษยศาสตร์ฯนะคะ ...
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...