คิดถึงคนในอดีต

 ผู้เขียนรู้สึกเหงาทุกทีเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย วันนี้เจ็บเล็บที่หัวแม่มือขวาเพราะเมื่อคืนขาดสติรีบร้อนไปหน่อยหรือมากเลยกืไม่รู้ ปิดประตูรถหนีบมือตัวเอง เลือดคั่งใต้เล็บทันที

  ความเจ็บปวดไม่ว่าอวัยวะใด ก็มีเท่ากัน.  สมัยเด็กๆถ้าโดนแบบนี้ แค่อ้าปากร้องก็จะมีแม่มีพี่มารุมดูแลกัน ไม่ว่าจะแผลเล็กแผลใหญ่ก็ได้รับการปลอบโยนทั้งสิ้น ไม่มีใครตำหนิดุว่าอะไร ผู้เขียนเป็นลูกเล็กตั้ง7ปี กว่าจะมีน้องตามมาอีก3คน อย่างนี้เลยได้รับบริการดีๆนานหน่อย

   ความเจ็บป่วยเกิดขื้นจนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ความรู้สืกผิดแผกไปตามกาลเวลา อาจเป็นเพราะมีวิชาความรู้ในเรื่องการดูแลความเจ็บป่ายได้ หรืออาจเพราะโตเกินกว่าจะร่ำร้องหาคนปสอบโยน หรือผู้เขียนไม่เหลือคนในอดีตอีกแล้ว

การได้อยู่กับตัวเองตามลำพังในยามนี้ก็ดีเหมือนกัน ได้เห็นสภาวะที่มีสติเพิ่มขึ้นกับการที่ต้องทำอะไรช้าลง ระมัดระวังพิ่มขึ้น และได้มีโอกาสคิดถึงหลายๆคนในอดีต ที่สร้างความประทับใจไว้ไมรู้ลืม

เวลาอาจพาเราไปให้ห่างไกลกันทุกที แต่ในความสำนึกเราอยู่ใกล้กันตลอดไป

16/07/2556

ตันติราพันธ์

[ชยันต์ เพชรศรีจันทร์]

อ่านแล้วเสียว เคยโดนครับ

[กระติก~natachoei ที่ ~natadee]

เวลาอาจพาเราไปให้ห่างไกลกันทุกที แต่ในความสำนึกเราอยู่ใกล้กันตลอดไป

แม้ว่าจะไม่ค่อยได้ทักทายกัน แต่ความผูกพันธ์เรายังมี

หายไวๆนะค่ะพี่รุ่ง

[หนูรี]

หายไว ไว นะคะ :)

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณชยันต์

เจ็บนี้อีกนานค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดัค่ะคุณกระติก

ห่างเพราะกาลเวลาทำให้เราคิดไปว่าห่าง

แต่แท้จริงเราอยู่ใกล้ในลานสายตาเลยค่ะ

แค่เห็นบันทึกยังตามมาเยี่ยม

ขอบคุณค่ะ

[พ.แจ่มจำรัส]

เป็นกำลังใจให้ครับคุณหมอ..

บางครั้งความเหงา ก็ทำให้เราพบกับความสุข ที่สงบกว่า...น่ะครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

ความเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดา

ต้องดูแลรักษาตัวเองพี่รุ่งสบายดีนะครับ

[ตันติราพันธ์]

ขอบคุณค่ะคุณหนูรี

ใช้มือซ้ายพิมพ์ช้าไปหน่อย

ตอนนี้เลือดเต็มใต้เล็บไปแล้วค่่ะ

ต่อไปก็ถอดเล็บ..!

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณ พ.แจ่มจำรัส

จริงค่ะ

มันเหงาๆแต่ก็สงบๆ

นิ่งๆได้ด้วย

จากที่มีแต่จะเคลื่อนไหวไปโน่นนี่นั่น

ก็นอนๆซะบ้างดูความเจ็บมันลามๆแล้วก็ผ่อนให้เราบ้าง

พออยู่ได้ ค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ อ.ขจิต ฝอยทอง

ค่ะต้องพบเจอกันเรื่อยไป

ใครที่นานๆเจอทีดูจะแย่กว่าคนที่พบบ่อยๆแล้วหาจุดพอดีได้

ถ้าไม่เจ็บเล็บพี่รุ่งก็สบายดีมากๆค่ะ

[Kroo Gang]

เข้ามาเยี่ยมไข้ค่ะ

ขอให้หายไว ๆ นะคะ ทั้งแผลกายและความรู้สึกเหงา ๆ

แค่เห็นหัวข้อ...ก็มีความรู้สึกร่วมทันทีเลยค่ะ

ด้วยความที่เป็นคนโสดอยู่คนเดียวเลยต้องทำอะไร ๆ ด้วยตัวเอง ดูแลตัวเอง

แต่ความรู้สึกโหวง ๆ คิดถึงแม่จัง ... คิดถึงเมื่อไร...มันจุก ๆ ที่คอนะ น้ำตารื้น ๆ ทุกทีซิน่า 555

จริง ๆนะ ความรักที่แม่มีต่อลูกน่ะ มันยิ่งใหญ่จริง ๆ

ครูแกง..นึกถึงเรื่องนี้ที่ไรรักแม่มากขึ้นทุกทีเลย ...

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณKroo Gang

ขอบคุณที่มาเยี่ยมคนเจ็บ

เจ็บทีไรคิดถึงแม่ทุกที

โชคดีที่เรามีแม่ในความทรงจำที่ประทับใจเสมอนะคะ

คิดทีไรเห็นหน้าแม่แจ่มชัดทุกคราวไป

หรือแม่อยู่ใกล้เราตลอดเวลานะคะ

ตามกฎที่ว่าคิดถึงสิ่งใดสิ่งนั้นก็จะมา..หรือจะจริง

[ตันติราพันธ์]

ขอขอบพระคุณเจ้าของดอกไม้และทุกท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้

คนในอดีต คนในความทรงจำค่ะ

[อักขณิช]

ซึ้งครับซึ้ง ฮือ ฮือ ฮือ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณอักขณิช

เราเองก็กำลังจะกลายเป็นคนในอดีตของคนอื่นๆต่อไปนะคะ

[Yanyong-P]

"ฮาาาา...เพี้ยง หายแล้วนะ ไม่เจ็บแล้วนะ" คิดถึงประโยคประมาณนี้มังครับ

[Bright Lily]

เคยโดนค่ะ

" ประตูหนึบมือ แล้วเจ็บ " ไม่โทษใคร หรือโทษใครไม่ได้

คิดอย่างเดียว " ทำไงให้หาย "

พอใครมาปลอบ " ความเจ็บเหลือครึ่งเดียว "

คิดถึงนะคะ

วันนี้ไม่โทษตัวเอง และหายดีแล้วค่ะ โดยไม่ต้องรอคนปลอบค่ะ 555

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

หากได้มีใครสักคน...หรืออาจเป็นต้นไม้หรือสัตว์เลี้ยงที่ชอบ...ก็พอจะทำให้หายเหงาได้เหมือนกันนะคะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณyanyong

ประมาณนี้มาก่อนเลย

แต่พอโตรู้ความกลับไม่มีใครกล้าใช้กับเรา

ความเป็นเด็กกับคนโตทำให้เราแปลกแยกไปมาก

ทั้งผู้ให้และผู้รับ

ที่จริงโอมเพี้ยงยังติดใจเราอยู่เสมอนะคะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณBright lilly

ขอบคุณข้อคิดค่ะ

บางครั้งก็หงุดหงิดกับตัวเองบ้างว่าทำไมไม่ระวัง

ลืมไปว่าอุบัติเหตุก็มักเกิดตอนเราเผลอนี่แหละ

แมวคู่นี้ช่างสร้างภาพได้น่ารักมากๆนะคะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะดร.พจนา

ขอขอบคุณคำแนะนำนะคะ

เป็นสิ่งที่ดีมากเลยค่ะ

ความเหงาเข้ามาเมื่อเราไม่ยอมรับความจริงบางประการ

เก็บความรู้สึกเอาไว้แบบคนเก่งนะค่ะ

[tuknarak]

สมัยเด็กๆ มีแผลทุกวันไม่เจ็บ แต่เดี๋ยวนี้ นิดๆ หน่อยๆ ก็เจ็บแล้วค่ะ จริงด้วยค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณTuknarak

จริงค่ะ ใจเราอ่อนแอลงหรือเปล่า

หรือรับอะไรๆยากขึ้น

ไมเชื่อว่าโอมเพี้ยงจะหาย

ไม่เชื่อว่าการตีลมตีแล้งนั้นเป็นการลงโทษคนผิดไปแล้ว

เราว่าเรา่ยู่กับความจริงจึงไม่เชื่อ

แต่ในโลกนี้ยังมีพลังแฝงอีกเยอะที่ทำให้บางสิ่งเป็นไปได้

เช่นความเจ็บปวดของเด็กๆ

ไว้ต้องลองถอดบทเรียนดูนะคะ

[คนบ้านไกล]

• 
  พาเหลนมาไหว้คุณหมอรุ่งด้วยคนครับ
  ให้หายเจ็บๆเร็วๆนะครับ

[ยายธี]

..เคยบ่อยๆ..ในอดีต..ปิดประตูหนีบมือ..ตัวเอง..อ้ะ..(เจ็บปวดยิ่งนัก..หาก..โทษ..ตัวเอง..ต่อ..ว่า..ขาด..สติ..อ้ะะๆๆ..แล้วต่อๆโทษสิ่งรอบๆตัว..ไปเรื่อยๆ..จนเหนื่อยที่จะคิด..ว่า..มัน..ปวด..แค่ไหน..ต่อไป.(ทันที).."วางได้..ให้อภัยตัวเอง..แล้วบอกตัวว่า..ต่อไป..จะต้องเพิ่ม..ความระมัดระวังมากขึ้น..อิอิ...ทันใด..ความปวดหายไป..อิอิ"..มันเป็นอย่างนั้นเอง..อ้ะะๆๆ...(ยายธี)

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณคนบ้านไกล

เหลนน่ารักมากกิริยาอ่อนน้อม

น่าชื่นใจจัง

อย่างนี้ทวดหมอรุ่งจะรึบหายไวๆเลยค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีคุณยายธีด้วยความคิดถึงค่ะ

ขอบคุณค่ะที่แบ่งปันความรู้สึก

เป็นเช่นนั้นเหมือนกันเลย

แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็จบไปแล้ว สายไปแล้ว

พอหายดีใจก็สบายขึ้นค่ะ