พ่อถึงลูก

จากใจพ่อถึงลูกน้อย

จากใจพ่อคนหนึ่ง...

มันเหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เอง สัมผัสอุ่นๆนุ่มละมุน จากมือน้อยๆที่ส่งผ่านปลายนิ้วมาถึงหัวใจผม....

ห้องนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นไอของความบริสุทธิ์... ทารกหลายคนพร้อมใจกันแผดเสียงจ้า

นี่ตาผมพร่าเลือนเพราะความง่วง หรือม่านน้ำตา แห่งความปิติกันแน่นะ.....

ผ่านรองเท้าคู่แรกในชีวิต มาถึงรองเท้าสีดำเบอร์เล็กสุด สายตาเธอซ่อนความกลัวเล็กน้อย....

เสียงหัวใจเล็กๆนั้น แทบจะดังกลบเสียงระฆังเลยทีเดียว.....

รอยยิ้มนั้น ดั่งเพชรน้ำงามที่มวลมนุษย์ พร้อมสละทุกสิ่ง เพื่อให้ได้ครอบครอง

ทั้งที่รู้ว่า ในวันหนึ่ง หมื่นความห่วงใยของผม จะเทียบไม่ได้เลยกับหนึ่งคำรักของชายคนนั้น....

ผมก็ยังรักษาคำมั่นแห่งความรู้สึกที่มีต่อเธอไม่เปลี่ยนแปลง.....

ไม่น่าเชื่อเลยว่า ความหมายที่แท้จริงของคำว่ารัก...มันจะสวยงามได้ถึงเพียงนี้

อาจเป็นเพียงโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะได้ทำสิ่งที่หัวใจเรียกร้องมาตลอดเวลา...

นับแต่วันที่เธอมาอยู่ในฝันของผม....

ในอ้อมกอดของผม มีดวงใจอีกสองดวงอยู่ด้วยกัน.... ช่างงดงามเหลือเกิน....

รอยยิ้มนั้น ยังบริสุทธิ์ และงดงามตลอดมา และชั่วกัปกัลป์....

[พิมพ์ใจ พิบูลย์]

ทราบซึ้ง อบอุ่น และงดงาม ยินดีด้วยที่พบรักแท้ของคุณ รักใดไหนเล่าจะเท่ารักลูก