"ความสุขเล็กๆ ในวันทำงานของฉันวันนี้ "
เช้าวันนี้..
ขณะที่ฉันกำลังนั่งจิ้มโทรศัพท์ บนระเบียงบันไดทางขึ้นอาคารเรียน และใจจดใจจ่อกับโปรแกรมแต่งรูปตัวใหม่ ที่นักเรียนสอนฉันมาไม่กี่นาทีนี้ ความน่าตื่นเต้น น่าสนใจและลูกเล่นที่เเแปลกใหม่ ที่คุณครูรุ่นกลางเก่ากลางใหม่อย่างฉันตามไม่ทันบ้างทันบ้าง ทำให้ฉันลืมสนใจผู้คนและเมฆหมอกฝนอย่างสิ้นเชิง และแล้ว...ขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับลูกเล่นใหม่ๆ ที่มันทำให้คนหน้าตาอย่างฉัน ดูดีในพริบตา โดยไม่ต้องแต่งหน้าแต่งตาหรือไปเจ็บตัว หรือเสียเงินกับสถานเสริมความงาม แพงๆ เป็นการแต่งสวยอย่างประหยัดว่างั้น..อิอิ...ฉันต้องสะดุ้งตื่นตกใจจากภวังค์เมื่อเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ เดินเข้ามาใกล้ๆแล้วยกมือไหว้อย่างสวยงาม พร้อมกับพูดว่า "สวัสดีครับครู" เราหันไปมอง แล้วยิ้มหวานให้ ตอบว่า " สวัสดีค่ะ" แล้วหันไปจิ้มโทรศัพท์ต่อ เด็กผู้ชายคนนั้นก็ยังยืนยิ้มที่เดิมพร้อมชวนเราคุยว่า "คุณครูครับ คุณครูสอนวิชาอะไรครับ" เราตอบว่า " วิชา>>>ค่ะ " "คุณครูสอนชั้นอะไรครับ" เราตอบ "ชั้นมัธยมปลายค่ะ" "ม.ปลายชั้นอะไรครับ" "ม. 5-6 ค่ะ" จากคำถามที่เขาถามทำให้เราอดเงยหน้ามองเค้าไม่ได้ เค้าเป็นนักเรียนชายตัวน้อยๆ แต่งตัวเรียบร้อย หน้าตาน่ารัก เราเลยถามต่อว่า "แล้วหนูเรียนชัึ้นไหนลูก" เขาตอบว่า " ม. 1 ครับ" เรายิ้มหวานให้ 1 ทีแล้วก็ก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัพท์ต่อเดี่ยวความรู้ขาดตอน ฮ่าๆ... เขายืนที่เดิมแล้วพูดให้เราหันไปหาอีกครั้งพร้อมพูดว่า "คุณครูครับ ผมอยากเรียนกับคุณครูครับ" โอ้ว!!!!!พระเจ้าช่วย...เด็กคนนี้ช่างพูดดีเสียนิกระไร ? เราหยุดจิ้มโทรศัพท์ชั่วขณะ แล้วหันไปยิ้มหวานมากๆ แล้วพูดว่า "รออีกนิด ขึ้น มัธยมปลายหนูก็ได้เจอครูแล้วค่ะ ถึงตอนนั้นหนูอาจจะไม่พูดแบบนี้ก็ได้นะคะ" เด็กคนนั้นตอบว่า "ไม่หรอกครับ ผมได้ยินว่าเรียนกับคุณครูแล้วสนุก ผมอยากเรียนครับ" โอ้วว้าววว!!!!!เด็กแค่ม.1 เพิ่งเข้ามา จะมาได้ยินกิตติศัพท์อะไรเราขนาดนั้น..ยิ้มหวานนนนนนนนนน...หน้าบานกว่าเดิม..แล้วตอบเบาๆว่า.."ค่ะ ครูจะรอสอนหนูนะ" ว่าแล้วเขาก็ขอตัวขึ้นไปเรียนต่อ ส่วนเราก็นั่งจิ้มโทรศัพท์ต่อไป..อย่างเมามัน.. ผ่านไปไม่กี่นาที หมดเวลาเรียนคาบแรก ห้องนี้ก็เดินลงมาจากตึก เด็กคนดังกล่าวก็มากับกลุ่มเพื่อน แล้วเข้ามาทัก ยกมือไหว้อย่างสวยงามเหมือนเดิม พร้อมกล่าว "คุณครูครับ สวัสดีครับบบบบบบบบบบ" คิคิ!!!เรายิ้มแก้มปริ..เจอเด็กนักเรียนแบบนี้สอนตายเลยช้านนนนน...กำลังใจจากนักเรียนตัวน้อยๆที่บริสุทธิ์ทำให้เราอารมณ์ดีทั้งวัน..สอนหนังสืออย่างเบิกบาน จิตใจสดชื่นชุ่มฉ่ำ ดังน้ำฝนที่หยดรินเบาๆ สร้างความเย็นสบายให้กับผู้คนบนแผ่นดินแห่งนี้..ขอบคุณนะ..นักเรียนตัวน้อยของฉัน..นายได้สร้างกำลังใจ และความสุขให้กับคนๆหนึ่งโดยที่ไม่ต้องซื้อหาด้วยเงินทองอะไรเลย..ขอบใจในมิตรภาพ..ที่สร้างให้กับครูคนหนึ่ง..ที่นับวันเจอแต่เรื่องราวมากมาย ให้ปวดหัว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เพื่อนร่วมงาน นักเรียนจอมป่วน เรืองครอบครัว และ ฯลฯ นี่กระมังเขาว่า..ความสุข..อยู่ที่ใจ..หาใช่สิ่งอื่นใด.. บางครั้งเงินทองมากมาย ก็หาสุขใจ..แท้จริงไม่.. กำลังใจ และรอยยิ้มที่ได้มา..มาจากความจริงใจที่อยู่ข้างใน.. ช่างอิ่มเอมใจจริงๆ..ขอบคุณความสุขเล็กๆ..ครูจะทุ่มเทพลังความรู้และความคิด เพื่อพัฒนาพวกหนูให้เติบใหญ่เป็นคนดีสังคมต่อไปในภายภาคหน้า อย่างเต็มกำลังความสามารถ ..ด้วยหัวใจค่ะ...
ความเห็น (2)
ความสุขมันอยู่ที่เราจะเลือกเอาสุขหรือทุกข์มาใส่ใจเราจริงๆเลยนะครับครู อ่านเเล้วผมอยากกลับไปเป็นเด็กมาเรียนกับครูบ้างจังฮิฮิ
