แล้วฝนก็มาจริงๆ
ที่ผ่านมา ฝนมักตนในกรุงเทพฯ ปทุมธานี แต่ไม่ยอมตกที่อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ผมเฝ้ารอคอยฝนมานาน ๖ เดือน รอคอยฝนที่ตกอย่างชุ่มฉ่ำ แล้วเมื่อคืนวาน ฝนที่ผมต้องการก็มาจริงๆ เป็นความชุ่มฉ่ำผสมผสานลมซึ่งไม่ได้พัดแรงมาก เย็นสบายๆ จริงๆ
ฝนพรำพรำ..ฉ่ำฟ้า..ฟ้าหลั่งฝน....คนเอ๋ยคน..รอคอยฝน..ฝนจากฟ้า
คืนฝนพรำ..พรำฉ่ำใจ...ใจเริงร่า....ขอบคุณฟ้า..ฟ้าให้ฝน..คนร่ายรำ
คนกลางฝน..อาจเหนื่อยหนัก..ใต้แผ่นฟ้า....เหงื่อผสมกาย..หลั่งมา..กลางฟ้าฉ่ำ
หลับไม่ลง..คนไร้บ้าน...จึงร้องร่ำ...ยามฝนหยุด..คืนค่ำ...ได้หลับนอน
คนมีบ้าน..เย็นสบาย...ใต้ฝนฉ่ำ...สายฝนพรม...ร่วงพรำ..สโมสร
เพลงสายฝน..เสนาะแท้..ทุกแง่ตอน...นิ่งหลับนอน...ทับเรือนร่าง..คนกลางฝนฯ
2556/06/07-10.51น.
หมายเลขบันทึก: 538393เขียนเมื่อ 7 มิถุนายน 2013 10:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 ตุลาคม 2015 10:46 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
เป็นบทกลอนแห่งความชุ่มฉ่ำจริงๆครับ
ขอบคุณครับ พ.แจ่มจำรัส
- มีความสุขกับสายฝนครับ แต่สงสารคนที่ต้องทำงานกลางฝน
ที่ประจวบก็ตกนิดนึงค่ะ ยังไม่หายร้อยเลย