บทเพลงแห่งภาวนา (กรอบ)
บันทึกที่แล้วผู้เขียนวางภาพปกหนังสือหัวกลับ เพราะยังคงคลำหาความหมายของ "ภาวนา" ไม่เจออย่างแท้จริง แต่ก็ยังหาความเข้าใจที่ชัดเจนถ่องแท้
หรืออาจเป็นเพราะยังคงติดอยู่ในกรอบของความต้องการ อยากรู้...
..................
บันทึกนี้ผู้เขียนวางภาพหน้าปกในแนวขวาง ด้วยความรู้สึกว่าตนเองยังคงเรียนรู้ต่อไป เหมือนการหมุนไปไม่รู้จบสิ้นของวัฏสงสาร
หรือคือกรอบใบใหญแห่งห้วงมหรรณพ ที่คนเรายังว่ายเวียนอยู่
ดั่งท่อนหนึ่งของคำปรารภของ เจ. กฤษณะมูรติ ที่ว่า
"...มนุษย์เรานั้น ประดิษฐ์รูปแบบภาวนาต่างๆมากมาย
แต่มักวางรากฐานอยู่ในความปรารถนา ความต้องการ
เป็นความดิ้นรนที่ถูกครอบงำไว้ในขอบเขตของจิตใจ
ซึ่งย่อมปราศจากอิสรภาพ..."
ผู้เขียนรำพึงรำพันว่า...
มันเป็นกรอบที่ตัวเราสร้างขึ้นและขังตัวเองเอาไว้ ลิงโลดใจในกติกาและระเบียบปฏิบัติ กฎเกณฑ์ ต่างๆนาๆ เพื่อจะทึกทักว่าเราประสบความสำเร็จตามต้องการในกรอบน้อยใหญ่เหล่านั้นจริงๆหรือ...
..............
"ภาวนาสามารถเกิดขึ้นเมื่อท่านนั่งอยู่ในรถประจำทาง
หรือเดินอยู่ในป่าซึ่งหลากหลายด้วยสีสันของแสงและเงา
หรือในขณะที่ท่านนั่งฟังเสียงเพลงจากหมู่นก
หรือขณะที่ท่านกำลังมองที่ใบหน้าของภรรยาหรือลูกๆของท่าน..." หน้า 2
ผู้เขียนพยายามนึกคิดขณะพิมพ์ข้อความ ณ ปัจจุบันนี้ ว่าจะเป็นการภาวนาได้หรือไม่
...............
และเราจะรักษาสภาพแห่งการรู้ตัวเช่นนี้ได้ตลอดไปได้อย่างไร หรือว่าเราเองเป็นคนสร้างและทำลายไปด้วยตัวเราเอง มันเกิดดับเพราะเราอย่างนั้นหรือ
"ภาวนาอาจถูกทำลายได้เช่นเดียวกับที่ท่านสามารถทำลายดอกไม้
แต่ด้วยความอ่อนโยนของมัน จึงไม่มีใครสามารถทำลายมันได้ " หน้า 10
...............
"ภาวนาที่สมบูรณ์คือความเป็นอิสรภาพของจิตใจจากความรู้
ความรู้จะกำหนดรูปแบบและควบคุมประสบการณ์
จิตใจซึ่งเป็นแสงสว่างด้วยตนเองไม่ต้องการประสบการณ์ใดๆ " หน้า 15
ไม่มีกรอบแห่งความรู้แห่งประสบการณ์ที่จะมาช่วยให้เกิดความสมบูรณ์ขึ้นได้ จริงหรือ ผู้เขียนพยายามทำลายกรอบความคิดที่วนเวียน...
...............
หรือคือสิ่งที่เป็นเงาที่ไร้มิติ ติดตามตัวเราตลอดเวลา เคียงข้าง สิ่งสู่ในจิตใจอันสับสน ของผู้เขียน ณ ขณะนี้...
"ภาวนาไม่ใช่สิ่งซึ่งแยกออกจากชีวิต มันเป็นเนื้อเดียวกันกับชีวิต
มันเป็นเนื้อเดียวกันกับการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน
การฟังเสียงระฆัง...
การฟังเสียงหัวเราะของชาวนา เมื่อเขาเดินผ่านไปพร้อมกับภรรยาของเขา
การฟังเสียงของกระดิ่งจากรถจักรยาน
เมื่อเด็กหญิงตัวเล็กๆขี่มันผ่านไป..." หน้า 21
...............
ภาพหน้าปกหนังสือเล่มนี้ บทเพลงแห่งภาวนา ของท่าน เจ. กฤษณะมูรติ ยังคงจะหมุนเวียนต่อไป...
...............
ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้
พ.แจ่มจำรัส
29 พฤษภาคม 2556
ความเห็น (5)
สาธุค่ะ ลุ่มลึกมากค่ะ
ทุกอย่างอยู่ในจิต คิด คิด และคิดถามตนเอง ก็คงได้คำตอบนะ
ภาวนาไม่ใช่สิ่งซึ่งแยกออกจากชีวิต มันเป็นเนื้อเดียวกันกับชีวิต ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณทุกช่อดอกไม้และทุกความเห็นครับ
Sila Phu-Chaya สาธุค่ะ ลุ่มลึกมากค่ะ
คุณมะเดื่อ ทุกอย่างอยู่ในจิต คิด คิด และคิดถามตนเอง ก็คงได้คำตอบนะ
tuknarak ภาวนาไม่ใช่สิ่งซึ่งแยกออกจากชีวิต มันเป็นเนื้อเดียวกันกับชีวิต ขอบคุณมากค่ะ
