เส้นทางการบวชชี

เส้นทางการบวช

  ดังที่เล่าในบันทึกนี้ แรงบันดาลใจในการบวชชี 

ได้เห็น ได้เรียนรู้ และที่สำคัญ ครูกะปุ๋มเมตตาให้ตั้งจิตอธิษฐานกับตนเองว่า “เมษายน นี้ให้ได้บวช”

ก็ตั้งจิตอธิษฐานและพยายามกับตนเองเรื่อยมาก เป็นการทำตามกำลัง ปฏิบัติภายใต้ความดูแลอย่างใกล้ชิดของครูกะปุ๋มและหลวงปู่ หนึ่งปีเต็ม ๆ ตั้งแต่วันที่หลวงปู่เมตตาเอ่ยกับหนูและน้องพัช ที่หน้าวิหารวัดป่าหนองไคร้ว่า

“สองสามปีนี้อย่าพึ่งไปไหน จนกว่าเจดีย์จะเสร็จ” (6 มีนาคม 2555)

ในวันนั้นเราทั้งคู่รับว่า “เจ้าค่ะ”

จากวันนั้นทุก ๆ เสาร์ อาทิตย์ ก็เทียวไปวัดไม่ได้ขาด แต่ในความไม่ได้ขาดนั้นในช่วงที่จิตงอแง ก็ได้ครูกะปุ๋ม เมตตาทุบ ให้สติ แล้วก็ดึงกลับมาให้เข้าร่องเข้ารอย ก็โดนทดสอบมาหลายครั้ง ทั้งผู้ใหญ่มาสำนักงาน ทั้งการประชุมในเสาร์ อาทิตย์ แต่ก็ผ่านมาได้ 1 ปี ส่วนน้องพัชนั้น หลวงปู่เมตตาให้ใช้ชีวิตอยู่ในวัดเลย ทุกการดำเนินชีวิตของนเอง คือ การบำเพ็ญเพียรสั่งสมกุศลใหญ่ ภายใต้บารมีครูบาอาจารย์อยู่แล้ว หนูเชื่อว่าน้องสั่งสมมาดีเหลือเพียงทำต่อของเขาเอง

ด้วยความถึงพร้อมของใจน้องพัช ในการบวชชี และมีความปรารถนาที่จะให้ “แม่กะปุ๋ม” ได้เมตตาปลงผมให้

ทั้ง ๆ ที่ต้องไปเข้าสอบวิชชาสุดท้าย ครูจึงแนะนำให้ไปกราบเรียนถามหลวงปู่ ซึ่งท่านเมตตาอนุญาตและเทศนาให้ฟัง

ให้ภาวนา “อัฐฐิ ๆ พอมันรวมมองเห็นอะไรก็จะเป็นกระดูกไปหมด”

ใจตอนนั้นระลึกว่า ถ้าเห็นแบบนี้ ใจคงจะรู้สึก หยื๋ย ไปเลยทีเดียวค่ะ

อ้อ ก่อนไปเป็นเพื่อนน้องพัชกราบหลวงปู่ ตั้งจิตอธิษฐานว่า

“หากแม่รับโทรศัพท์แล้วท่านอนุญาตจะโกนผมเป็นเพื่อน้องพัช”

จนกราบหลวงปู่เสร็จ แม่ก็ยังไม่ได้ติดต่อกลับมาตอนนั้นใจหนูยังมีลังเลว่าตลอดวันหยุดยาว 6-16 เมษายน 2556 จะได้โกนหัวไหม

  คืนนี้น้องพัชโกนหัวเสร็จ หนูนั่งทบทวนกับตนเอง หนูถูกถามหลายครั้งว่า “จะโกนหัวเมื่อไหร่”

เหมือนเป็นโจทย์ที่กลับมาทบทวนกับตนเอง

และแล้วทุ่มครึ่งแม่โทรกลับมา เป็นเวลาที่แม่ไม่ได้โทรหาประจำ

พอแม่ทราบว่า น้องพัชโกนหัวจะบวช ท่านอนุโมทนาสาธุ ยินดีด้วย แล้วยิ่งได้คุยกับแม่กุลและน้องพัช แม่อนุโมทนาสาธุ และอนุญาตให้หนูบวชโกนหัวได้ในวันที่ 6 เมษายน ซึ่งแม่กับพ่อตั้งใจว่าจะมานอนวัดวันนั้นด้วย 1 คืน

หนูส่ง SMS กราบเรียนครูและพระพี่ชาย

จากนั้นไม่นาน

หลวงปู่เมตตาเดินมาที่ศาลา 3 บอกว่า

“มาเยี่ยมคนหัวโล้น”

ใจสาธุในความเมตตาของท่าน ท่านเมตตาถามหนูอีกว่า “จะโกนผมเมื่อไหร่”

จึงได้โอกาสกราบเรียนว่า “แม่อนุญาตแล้วเจ้าค่ะ และทั้งพ่อและแม่จะมาวัดวันที่ 6”

คืนนั้นใจปีติและอิ่มใจ รุ่งเช้ามา

ครูเมตตาชี้ให้น้องพัชไปเรียนถามหลวงปู่ว่า ท่านติดกิจนิมนต์หรือไม่ สะดวก ให้บวชตอนไหน

ลากลับออกมาเหมือนหนูได้โจทย์มาขบคิด และก็ไม่คลิ๊กกับตนเอง

จนพอเข้าไปในเมืองเพื่อซื้อผ้ามาตัดผ้าครองเตรียมให้แม่ออกน้อย

เหมือนครูชี้ทางอีกครั้ง เสริมกำลังใจ ติดต่อกลับไปที่แม่ ขอโอกาสบวชวันนี้เลย

ด้วยอานิสงฆ์การบวชของน้องพัช การปลงผม และปฏิปทาของครู ในการบวช การใช้ชีวิตแบบครองศีล 8 ในการทำงาน

(แม่กุลผู้เกื้อกูลให้มีโอกาสได้บวชชี)

(แม่ทิพย์เมตตาขลิบผมให้ และช่วยตัดส่วนที่ยังยาวออก)

(ก่อนที่ผมจะได้รับการโกน)

ทำให้แม่ รู้สึกวางใจ ที่จะอนุญาตให้ลูกได้บวช

ผนวกกับเมื่อวันที่ 16 มกราคม 2556 หลวงปู่และครูเมตตาให้ได้ตั้งจิตอธิษฐาน เอ่ยกับตนเองว่า

“จะตั้งใจรักษาศีล 8 ตลอดชีวิต”

พยายามฝึกปฏิบัติขัดศีลกับตนเองเรื่อยมา พลาดพลั้ง เพลี้ยงพล้ำก็ตั้งลำเอาใหม่ สู้ใหม่ เรื่อยไปกับตนเอง

กว่าจะลงคำว่า “พอดี ก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกันค่ะ”

(แม่อารีย์มาร่วมสร้างกุศลในครั้งนี้ด้วย)

ยังพลาดเบียดเบียนคนรอบข้างและเพื่อนร่วมงานอยู่มาก ด้วยต้นทุนเดิมที่ไม่ค่อยเอาไหน และใช้ชีวิตตามอารมร์แบบกิเลสลากไป แต่ก็พยายามสู้ ไม่ได้สู้กับคนอื่น แต่ก็สู้กับตนเอง แบบยิ่งกว่าตุ๊กตาล้มลุก

พอตกลงปลงใจ “บวช”

(ครูเมตตาให้กำลังใจและปลงผมให้)

หนูก็พยายามเดินจงกรมเพียรหาช่องทางทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป ไม่ลงใจ แต่ก็ย้ำกับตนเองว่า “เดินหน้า”

พอได้ยินเสียงครูโทรศัพท์มาถามว่า “ตื่นเต้นไหม”

ตอบท่านตามตรงว่า “ตื่นเต้นเจ้าค่ะ”

ท่านหัวเราะเสียงกังวาลแบบให้กำลังใจ

“ตื่นเต้นทำไมก็ศีล 8 อยู่แล้ว แค่เอาผมออกแล้วก็เปลี่ยนชุด”

ใจหนูพึ่งนึกได้ อืม จริงแฮะ

ครูเมตตาชี้ทางให้โทรไปกราบขอขมา รศ.ตรีเพชร  กาญจนภูมิ เหมือนเป็นโอกาสให้หนูได้กราบขอขมาและกราบขอบพระคุณในทุก ๆ สิ่งที่ อาจารย์ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลให้มีโอกาสในวันนี้

ครูกะปุ๋มเกื้อกูลช่วยเหลือหนูทุกอย่าง

ชุดที่ใส่บวชครูเมตตาเสียสละชุดของท่านให้ เดิมท่านเคยมอบให้หนูไว้แล้ว 1 ชุดและผ้าถุงขาวอีก 4 ผืน แต่อยู่ที่นนทบุรี ท่านจึงเมตตาให้มาใหม่อีก 2 ชุด

ทั้งครูและพี่อ้อเป็นเจ้าภาพถวายปัจจัยในการบวชครั้งนี้แด่องค์หลวงปู่อีก 5000 บาท และมีพี่นางสมทบมาอีก 1000 บาท

ก่อนหน้านั้นแม่กุลได้ทำบุญกับหนูมา 300 บาท ก็ใช้เป็นปัจจัยร่วมซื้อผ้าขาว

เป็นการบวชที่ปุบปับ ได้กัลยาณมิตรเกื้อกูลตลอดการบวชเจ้าค่ะ

วางสายปุ๊บ ครูเมตตาปลงผมให้

เป็นความอิ่มสุขในใจ เป็นอะไรที่เหนือคำบรรยายของการได้เกิดมา

เมื่อถึงเวลาหลวงปู่เมตตานั่งรถกอล์ฟมาบวชให้ที่ศาลา 4

ท่ามกลางกัลยาณมิตร คือ

ครูกะปุ๋ม พี่อ้อ และแม่กุล

หลวงปู่เมตตาเทศนาหลายอย่าง

สิ่งที่ใจรับได้ ณ ขณะนั้นคือ

ศีล 8 เป็น ศีลของ พรหม พรหมไม่มีเพศ

ให้ปฏิบัติรักษาศีล สมาธิและปัญญา

คือความร่วมเย็นใจจิตใจ ตอนแรกก็ยังรู้สึกไม่คุ้นกับตนเองอยู่บ้าง แต่เบาหัว บวชเสร็จหลวงปู่เมตตาให้เดินทางไปธุดงค์ที่ หนองคาย ทั้งครูกะปุ๋ม หนูและแม่ชีพัช

ก่อนออกเดินทางหลวงปู่เมตตาเทศนาให้ฟัง

“ภาวนาให้ใจมันโสดเด้อ”

ครูกะปุ๋มก็เมตตาให้โอกาสพวกเราได้ฟังธรรมเรื่องความสันโดษ ท่านบอกว่า ท่านเป็นผู้ไม่มีสมบัติ มีแต่รถแจ๊สคันเดียว อย่างอื่นก็โอนให้ญาติ ๆ หมด

พอแก่เฒ่ามาก็จะให้ ติ๋วและพัช ดูแล

ใจหนูสาธุ รับในโอกาสที่ครูเมตตา

หลวงเมตตาหันมาถามหนู หนูเองก็มี รถมิตซูบิชิ New Lacer คันนี้คันเดียว ส่วนน้องพัชมีที่ดิน หลวงปู่เมตตาถามว่า

“จะเอาอยู่เบาะ”

แม่ชีน้องพัชเอ่ยว่า “ไม่อยากเอาเจ้าค่ะ”

ครูจึงได้เปรยว่า “ถ้าไม่มีที่อยู่พวกเราก็จะไปขออาศัยบ้านหมออ้อเจ้าค่ะ”

เรียกรอยยิ้มให้ปรากฏที่ใจและใบหน้า

หลวงปู่เมตตาเอ่ยว่า “ถ้าไม่มี่ที่อยู่ก็มาอยู่กับหลวงปู่นี่”

ทุกคนสาธุ ในความเมตตาของท่าน

ในวันบวชเป็นความชื่นมืนที่เกิดขึ้นในจิตใจ ปีติ อิ่มสุข

การบวชในครั้งนี้ของหนู บวชด้วยใจที่ศรัทธาต่อพระพุทธศาสนา

บวชบูชาพระคุณครูบาอาจารย์ บวชรักษาธาตุขันธ์องค์หลวงปู่

บวชถวายครูกะปุ๋ม ที่เมตตาให้การเกิดใหม่ให้ชีวิตใหม่

บวชทดแทนพระคุณพ่อแม่ เท่าที่ ลูกสาวคนหนึ่งจะทดแทนพระคุณพ่อแม่ได้

พ่อแม่ ให้กำเนิดชีวิตนี้มา เพียรเลี้ยงดู อบรม สั่งสอน ให้โอกาสในการศึกษา

แม้พ่อกับแม่จะลำบาก แต่ไม่เคยเลยที่จะให้กระทบต่อลูก ท่านมีแต่อดทน ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูกคนนี้เสมอ

อานิสงฆ์การบวชในครั้งนี้ขอบูชาพระคุณพ่อ แม่ พี่สาว รวมถึงพระพี่ชาย

ขอให้ท่านดำรงในเส้นทางแห่งมรรค ถึงซึ่งสมบัติอันสูงสุดของการเกิดเป็นมนุษย์เทอญ สาธุ

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ