แรงบันดาลใจในการบวชชี

แรงบันดาลใจในการบวชชี

  หากจะว่าไป ตั้งแต่สมัยก่อนที่เมามัว กับกิเลส ใจไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโอกาสได้ “บวช”

จนกระทั้งได้มารู้จักครูกะปุ๋ม จากผู้หญิงเปรี้ยว เฉี่ยว มั่นใจตนเองในทางผิด ๆ มุ่งมั่นเอาชนะ ชิงดีชิงเด่น อิจฉาริษยา แต่ด้วยความเมตตาของอาจารย์ที่ปรึกษา คือ รศ.ตรีเพชร กาญจนภูมิ ท่านเป็นผู้ประสิทธิ์ประศาสตร์วิชาทางโลก ให้ได้มีองค์ความรู้ติดไม้ติดมือ มาทำประโยชน์ ยังไม่พอท่านยังเมตตา ฝากฝังหนูซึ่งเป็นลูกศิษย์โข่ง ให้ครูกะปุ๋ม เมตตาบ่มเพาะขัดเกลาจิตใจ ให้ได้รู้จักการฝึกฝนตนเอง จากจิตที่เต็มไปด้วยความมืดดำ ชิงดีชิ่งเด่น อิจฉาริษยา ก็ค่อย ๆ ปล่อย ค่อย ๆ ทิ้ง ค่อย ๆ ถูกถอดถอน จนพอจะทำอะไรได้บ้าง จากวันนั้นจนวันนี้ก็ 3 ปี จะเข้าปีที่ 4 ไม่ง่ายเลยกับหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของครู

  สิ่งที่เข้ามาพลิกผันใจหนูอีกอย่างคือ การบวชของพระพี่ชาย ครูเพียงบอกผ่านหนูว่าให้ บอกหลวงพี่ว่า

“ให้บวชเลย บวชที่วัดครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่นแถวบ้าน บวชแบบเรียบง่าย”

22 พ.ย. 2552 พระพี่ชายบวช

เหมือนพี่ชายถึงพร้อม ปุ๊บปับ คุยกับพ่อ แม่ ท่านก็ เข้าไปอยู่วัดเลย การไปส่งท่านเข้าวัดวันนั้น เป็นเหมือนครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นท่านในเพศของ ฆารวาส เมื่อถึงเวลาถึงพร้อม หลวงปู่ก็เมตตาให้บวช 22 พ.ย. 2552 มีเรื่องให้ได้ยิ้ม คือ อากาศช่วงนั้นหนาวมาก ท่านตื่นมาทำข้อวัตรตั้งแต่ตี 3 ทำเสร็จเร็จ จึงเข้าไปพัก จนได้เวลาขึ้นศาลาฉันฑ์เช้า ท่านก็ยังไม่มาที่ศาลา หลวงปู่เมตตาถามว่า “นาคหายไปไหนหนึ่ง” (วันนั้นท่านบวชพร้อม ๆ กัน 3 องค์) ใจหนูระลึกถึงครู และเชื่อมั่นในหลวงปู่ว่ายังไงท่านก็ไม่ไปไหน

ครูเปรยว่า “อาจจะเป็นการนอนครั้งสุดท้ายในเพศของฆารวาส”

ปรากฏว่า ท่านงีบหลับไปและไม่ตื่น อยู่ที่กุฏินั่นเอง”

เป็นการบวชที่ญาติ ๆ ได้ลุ้นและอนุโมทนากับพระพี่ชายมากค่ะ เป็นอะไรที่เรียบง่าย อย่างที่ครูชี้

ตอนที่พระพี่ชายบวชใจหนูเริ่มมีปรากฏ “อยากบวชบ้าง”

ตอนนั้นยังเป็นกิเลสพาให้อยากบวช หรือเหตุปัจจัยยังไม่ถึงพร้อม

ครานี้เมื่อ 9 ธันวาคม 2554 ครูกะปุ๋ม บวชชี ครูงาม ยิ่งความความงดงามใดที่เคยได้เห็นและสัมผัส ความรู้สึก อยากบวชชีปรากฏขึ้นเป็นคำรบสอง แม้จะลางานยาวได้ แต่ก็ไม่ใช่เวลา แต่ครูก็เมตตาให้โอกาสได้รับใช้ ตามกำลังสั่งสมกุศลกับตนเอง แม้จนถึงปัจจุบันครูก็ยังเป็นต้นแบบการรักษาศีล 8 ตลอดชีวิต และปลงผมทุกวันโกนอย่างไม่เคยขาด เป็นปฏิปทาที่ท่าน ทำให้เห็น ชี้ให้เป็น และเป็นให้ดู อย่างไร้ที่ติ

ในช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อน 2555 น้องพัช ตัดสินใจบวชชีด้วยความเมตตาขององค์หลวงปู่และครูกะปุ๋ม โกนผมออกแล้ว น้องงดงาม คล้ายกับครูมาก ทั้งหน้าตาและรูปศีรษะ ปฏิบัติได้ดีเกินเด็กวัยเดียวกันตอนนั้นรู้สึกน้องจะอายุประมาณ 15-16 ปี

คนต้นแบบเหล่านี้เป็นแรงบันดาลใจสำคัญให้ใจหนูปรารถนาที่จะมีโอกาสสักครั้งที่จะได้ “บวช”

ครูปลูกฝังหล่อมหลอมให้รู้จักการเสียสละ ละส่วนเกิน จัดลำดับสิ่งไหนสำคัญควรทำก่อน แล้วพอพลาดพลั้งก็เอาใหม่

ปฏิเสธไม่ได้เลย ในความเขลาของตนว่า “พลาดบ่อยมาก”

แต่ด้วยใจที่ครูเมตตาบ่มเพาะ และยอมรับกับตนเองแล้วว่า “โง่” เดินบนเส้นทางนี้โดนตนของตนเองไม่ได้

โชคดีแค่ไหนที่มีครูเมตตาชี้ทางสว่าง

พอมันจะดื้อขึ้นมาก็ทุบจิตด้วยคำว่า “เชื่อตนเองมาตั้งนานยังไม่เห็นจะพ้นทุกข์”

“นี่เพราะเชื่อครู แล้วลงมือทำนะ ถึงพอทิ้งขยะในชีวิตออกไปได้”

“แต่ก็ยังเหลือเยอะอยู่นะ ถึงต้องเชื่อท่านเพราะจิตมันยังโง่ ไม่เป็นปัญญากับตนเอง”

ตลอดเส้นทางชีวิต 3-4 ปี มานี้ครูให้โอกาสได้ฝึกฝน ได้สั่งสมได้ทำให้สิ่งที่เกื้อกูลกับการปฏิบัติภาวนามาตลอด

เมื่อถึงพร้อมถึงเวลา ครูก็เป็นผู้เมตตาชี้ทาง บอกทางอีกครั้ง และเมตตาปลงผมให้ดัวยตัวของท่านเอง สาธุ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ขออนุโมทนาบุญกับธรรมศรัทธาเยี่ยงนี้...สงบกาย...ร่มเย็นใจ..สู่พุทธวิถีแห่งความหลุดพ้นทุกข์นะคะ