เสียงกระสุนดับลง เสียงหัวเราะเยาะติดตามหลังอย่างมิขาดสาย เมื่อความแปลกแยกถูกว่ากล่าวให้รู้อย่างเด่นชัด เมื่อความไว้วางใจถูกตลบหลังและทรยศ เมื่อนั้นวันที่ไม่ต้องการจะกลับมาอีกครั้งหนึ่ง หากว่าท่านอยากจะหัวเราะเยาะ อยากจะเหยียบย่ำคนล้มก็จงเอาให้สาใจเถิด แต่จงรอเวลา ฝนห่าใหญ่มันใกล้เข้ามาแล้ว ฉันกลัวเหลือเกิน ฉันสงสารเหลือเกิน สำหรับความเข้าใจของคนหัวพร่าสายตาสั้น และบูชาแผ่นดินตนอย่างตกขอบ ฉันกลัวเหลือเกิน แต่ฉันก้ไม่สามารถหุบปากเขาได้ไม่ให้หัวเราะ ไม่สามารถเปิดใจเข้าได้ให้ได้เข้าใจ ในสันติภาพที่แท้จริง นภาที่ฟากทักษิณคร่ำครืดดำสนิท และส่งเสียงคำรามในม่านเมฆแห่งความเกลียดชัง ฝนห่าใหญ่ใกล้เข้ามาแล้ว ใกล้เข้ามาแล้ว ฉันกลัวเหลือเกิน .....นายหัว.....
ไม่มีความเห็น