อั ส ด ง
ก่ อ น ต ะ วั น จ ะ พ ร า ก พ ลั ด ...อั ส ด ง
ฉั น ค ง เ ห็ น ค ว า ม ง า ม ต า ม คิ ด ฝั น
ส อ ง ข้ า ง ท า ง ชี วิ ต ก้ า ว เ ดิ น ฝ่ า ฟั น
ง ด ง า ม นั้ น อ ยู่ ที่ ใ จ ...ไ ม่ ไ ก ล เ ล ย
วันเวลาผ่านไปอย่างสม่ำเสมอ เราจะรู้สึกว่าวันเวลาผ่านไปอย่างช้าก็เพราะเราจดจ่อและรอคอย และเราจะรู้สึกว่าเวลามันผ่านไปอย่างรวดเร็วก็ต่อเมื่อเราพลั้งเผลอเพลิดเพลินหลงลืมการจดจ่อในวันเวลานั้น
ทุกวันตัวผมเองจดจ่ออยู่กับวันและเวลาที่อยากจะให้ผ่านพ้นไปเสียเร็ว ๆกับการทำงานในสถานที่ทำงานอยากให้ถึงเวลาเลิกงานเพื่อมุ่งกลับยังบ้านอันเป็นที่รักผ่านเส้นทางที่งดงามเส้นเดิม นานแล้วซินะที่ผมจมปรักอยู่กับความสุขเช่นนี้กับกล้องคู่กายเพียงลำพัง
ความงามของท้องฟ้าและแสงตะวันที่กำลังจะลับขอบฟ้า ความงดงามที่ธรรมชาติมอบให้ที่ทุกคนสามารถมองเห็นได้ หากแต่มีเพียงบางคนเท่านั้นที่จะได้สัมผัสความงดงามที่ธรรมชาติบรรจงมอบให้เพื่อเป็นรางวัลแห่งชีวิต อาจเป็นเพราะว่า ในช่วงเวลานี้หลายท่านกำลังจดจ่ออยู่กับกิจกรรมต่าง ๆที่ทุกท่านต่างให้ความสำคัญ และมองเห็นขอบฟ้าที่ฉาบทาแสงทองของดวงสุริยาที่ใกล้เวลา..อั ส ด ง เป็นเพียงสิ่งสามัญที่สามารถพบเห็นได้ไม่ยากนัก ... แต่สำหรับผมเองแล้ว คงไม่ใช่ เพราะการที่ได้พบท้องฟ้าและแสงทองงดงามยามใกล้อัสดง คือสิ่งที่โชคดี และไม่ได้พบเห็นบ่อยครั้ง และแต่ละครั้งจะไม่มีทางซ้ำเหมือนเดิม ผมจึงชอบที่จะบันทึกภาพเก็บไว้
เย็นวันนี้ แสงตะวันสีแปลกไปกว่าทุกวัน จะร้อนแรงหรือก็คงไม่ใช่ จะดูเย็นสบายก็คงจะไม่น่าจะ แต่ผมว่ามันมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก ผมจึงตัดสินใจจอดรถและลงไปชื่นชมแสงที่ผมว่ามันสวยในอีกรูปแบบหนึ่ง
สถานที่เดิม มุมเดิม ต้นไม้ไร้ชีวิตต้นเดิม ..จะแตกต่างก็ตรงที่ วันและเวลากับสังขารที่ล่วงถอยหลังไปทีละวัน ทีละวัน กาลเวลาที่แปรเปลี่ยนทุกสรรพสิ่งไปรู้ตัวบ้าง ไม่รู้บ้าง แต่ไม่มีสิ่งใดคงอยู่และเหนี่ยวรั้งฝืนทวนกาลเวลาได้ ทุกสรรพสิ่งจำนนด้วยเวลาอย่างไร้ซึ่งแรงต้านทานขัดขืน
นกนานาชนิด ...ต่างบินมาเกาะบนต้นไม้ที่อดีตน่าจะเคยมีใบปกคลุมเต็มต้นแผ่ไปตามกิ่งก้านน้อยใหญ่
ในวันนี้ แม้สภาพแห่งสังขารที่แปรเปลี่ยนไป เจ้าคงยังซึ่งประโยชน์สำหรับเหล่านก ได้พักพิง
ประหนึ่งว่าเหน็ดเหนื่อยต่อการดำเนินชีวิตมาทั้งวัน
ท่ามกลางแสงแห่งดวงตะวันที่ใกล้อัสดง กำลังจะลาลับไปจากขอบฟ้าแสนไกล
เพื่อก้าวเข้าสู่ราตรีและวันใหม่ในอีกไม่นานต่อจากนี้
พวกมันคงไม่ต่างอะไรกับผมในตอนนี้ ที่ดูเสมือนว่ามีความสุขสงบ
ท่ามกลางแสงแห่งดวงตะวันที่ใกล้อัสดง กำลังจะลาลับไปจากขอบฟ้าแสนไกล
อาจแตกต่างกันตรง การสนใจซึ่งกันและกัน
ระหว่างผมกับบรรดานกเหล่านั้น
โดยพวกมันอาจจะไม่รู้เลยว่า พวกมันเป็นส่วนหนึ่งแห่งความงดงาม
ที่มีแสงทองฉาบทาอยู่เบื้องหลัง
ในขณะที่ผมเอง ในสายตาพวกมัน
อาจกลายเป็นสิ่งที่ชวนเคลือบแคลง สงสัย ด้วยขาดการวางใจในตัวผม
ทำให้การพักผ่อนของพวกมันมีความระมัดระวังเพิ่มขึ้นกว่าเดิม
ตะวันได้ทำหน้าที่ของมันมาทั้งวัน และถึงเวลา อั ส ด ง คงคล้ายกับการได้พัก
เพื่อชาร์ตพลังกลับมาในเช้าของวันใหม่
คนเรานั้นก็คงไม่แตกต่าง
ในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน เราได้พบอะไรต่าง ๆมากมาย
สร้างความสุข พบความทุกข์ ดีใจ เสียใจ ล้มเหลว ประสบความสำเร็จ
และความรู้สึกมากมาย แตกต่างกันไปตามการดำเนินชีวิต
เมื่อถึงเวลาที่ต้องพัก เพื่อให้เวลากับตัวเอง
เราควรให้ความสำคัญและตระหนัก
เพราะ มันคือหน้าที่
ห น้ า ที่ ใ น ก า ร ที่ จะ.... รั ก แ ล ะ ดู แ ล ต น เ อ ง
..............................
ขอบคุณทุกการเยี่ยมเยือนและทักทาย
ขอให้ทุกท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะครับ
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ
ปริมอยากถามจังค่ะ ตอนที่ได้ภาพนกในเงาพระอาทิตย์ คุณเทียนส่องแสงรู้สึกอย่างไรบ้างคะ
ถ้าเป็นปริมนะคะ คงนอนไม่หลับเพราะเป็นปลื้มไปหลายคืน
ภาพสวยมากถึงมากที่สุดค่ะ ถูกใจมาก...อยากไปเรียนถ่ายรูปด้วยจังค่ะ มีเทคนิคอะไรจะแนะนำบ้างไหมคะ
ขอบคุณค่ะ
พระอาทิตย์ไม่ว่ายามเช้าหรือยามเย็น... งดงามเสมอ
ภาพงดงามมาก
ขอบคุณข้อคิดดีๆ ค่ะ
เด่นแสงอัสดงงามแท้
จะลับจะแลอ้อยอิ่งเศร้าสร้อย
นกคู่ดูเหงารอคอย
ปลดปล่อยพรุ่งนี้...มีให้ชม
ภาพถ่ายสวยมากค่ะ ยังกะภาพเขียน...อิจฉาค่ะ อยากถ่ายภาพได้อย่างนั้นบ้าง ^v^
ช่วงอาทิตย์อัสดงเป็นช่วงเวลาพิเศษนะคะ...ฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนสี แม้จะเป็นช่วงเวลาเดียวกันแต่ฟ้าไม่เคยเหมือนกัน
ขอบคุณค่ะ
ชอบภาพนี้มากๆนะคะ ขอบคุณนะคะ สำหรับภาพสวยๆๆนะคะ..ยามอัสดง
ขอบคุณทุกท่านครับ สำหรับกำลังใจที่มอบให้
ผมยัง งง กับ ระบบการใช้งานครับ ยังไม่คุ้นเคยเลย