วาง

พยายาม พยามเข้าไว้กับการที่จะฉุดรั้งและปิดบังแสงสว่าง เหมือนกับการที่เธอจะสามารถรั้งดึงสิ่งนั้นไว้ให้ได้ การโอบกอดแสงสว่างไว้ในความมืดบอดของห้วงพันธนาการสิเน่หา มิสามารถหอมดมได้ตลอดไป ยามเมื่อวันฟ้าเปิดเมฆหมอกแห่งตัณหาคลายตัวลง ความจริงและแสงสว่างก็จักพราวพราย เธอจะไม่สามารถเก็บแสงสว่างนั้นได้ต่อไปอีกแล้ว มันอาจเป็นแสงสุดท้ายที่เธอสัมผัส ก่อนที่ความมืดบอดแห่งความลุ่มหลงจะเข้าครองครองจิตใจ และกักขังเธอไว้ไปชั่วกัปชั่วกัลป์ เธอจะหาทางหลุดบ่วงได้เยี่ยงไร หากหัวใจทรวงในเธอมิยอมละวางการปราถนา เธอพยามยามตีโฉนดตีตราเป็นเจ้าของทรวงในใครเขา เป็นต่างอ้างกรรมสิทธิ์ครอบครองเหนือต่างใจ วันแล้ววันเล่าเธอถลำลึกยากเกินเยียวยาแก้ไข สุดท้ายไร้ทางออก ย่อมมิรู้จะไปต่อเยี่ยงไร เมื่อถึงวันนั้นแล้วไซร้ น้ำตาและความทรมานจะเป็นอาหารของเธอตลอดไป...เจ้าชาย...