มองไปในอนาคต(ของฉัน)

จะเป็นอย่างไร ก็ต้องก้าวต่อไป

บ่ายสามโมงของวันนี้อาจารย์ประจำชั้นของฉัน
เดินเข้ามา เพื่อประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการเดินทาง
ไปยังโรงเรียน ตชด. และหานักศึกษาอาสาสมัคร
เข้าร่วมการเดินทาง เพื่อนๆของฉันสนใจกันอย่างมาก
อาจารย์ต้องการไม่เกิน 10 คน 
แต่ เพื่อนๆของฉันยกมือกันค่อนห้อง
งานนี้จึงต้องขอ "สละสิทธิ์" กันหน่อย

หลังจากที่อาจารย์เดินออกจากห้องไป
อาจารย์ประจำหอพักก็ได้แจ้งข่าวว่า
"ปีนี้เราจะไม่มีรุ่นน้อง" เป็นข่าวล่าสุดที่พึ่งประชุมมา

ต่อไปข้างหน้า ฉันก็คงอยู่ในที่เดิมๆ
กับเพื่อนๆ คุณครู เจ้าหลง กระต่ายอีกสองตัว
มีอาจารย์ผลัดกันมาให้ความรู้ คนแล้วคนเล่า
มีรถผ่านหน้าอาคารไม่กี่คัน

ฉันพึ่งคุยกับพี่และยาย เรื่อง การทำงานพิเศษ
ในช่วงปิดภาคเรียนในเดือนมีนาคม-พฤษภาคม
ฉันอยากไปหาประสบการณ์ในที่ใหม่ๆ
ท้าทาย และน่าลอง
แต่...พวกเขาห้ามไว้
"มันอันตรายเกินไป" นี่คือเหตุผล
ฉันยัง งง กับการตัดสินใจทั้งของฉันและพวกเขา

ในชีวิตนี้ ฉันเหมือนเดินตามทางที่พวกเขาได้ขีดให้เสมอ
การทำอะไรที่ไม่ผ่านการตัดสินใจ
ของพวกเขาถือว่า "เป็นไปไม่ได้" 
ฉันยังตระหนักถึงตัวเองเป็นส่วนใหญ่
การศึกษา ...ในสถานที่แคบๆ
ความคิด ... ถูกจำกัดขอบเขต
การกระทำ ... ไร้อิสรภาพ

ยังไงทั้งหมดก็ยังเป็นเพียงแค่ "เสียง" ของฉัน
ไม่ใช่ "การเลือก" ของฉัน

...........................

[Wasawat Deemarn]

จงฟัง ฟัง และฟัง ...
โลกนี้ยังคงมีสิ่งที่ไม่แน่นอนอยู่เสมอ
พร้อมกับสิ่งที่ไม่คาดฝันด้วยเช่นกัน

จงฟัง ฟัง และฟัง ...

[เอื้องแสงฝาง]

 ' _ '