พระคุณครู l จัดหาชุดแม่ชีถวายครูตอนบวช
โจทย์ คือ ตอบคำถามใน 4 ข้อ
1. ภารกิจทำอะไร แล้วทำอย่างไร
2. ประโยชน์ที่เกิดขึ้นคืออะไร
3. คุณค่าที่เกิดขึ้นคือ อะไร
4. ได้เรียนรู้อะไร
ภารกิจนี้จริง ๆ แรกเริ่มขึ้นมาตั้งแต่ครูจะบวชเมื่อปีที่แล้ว ใจหนูมีความอยากจะทดแทนพระคุณครูบ้าง
จากที่ปกติมักจะสร้างความยุ่งยากและความลำบากให้ครูมาเสมอ เหมือนเด็กอยากให้ของขวัญครูประมาณนั้นค่ะ
แต่ที่น่าขำคือ
“หนูเย็บผ้าไม่เป็น ไม่ต้องเรียกเย็บผ้าเลยค่ะ เหยียบจักรยังไม่เป็นเลย ลองเหยียบครั้งแรกก็ถอยหน้าถอยหลังแบบบังคับไม่ได้ ฮ่า ๆ น่าขำปนสมเพชตนเองค่ะ”
พอทราบว่าครูจะบวช จึงตัดสินใจลางานแวะขึ้นไปขอคำปรึกษาแม่ชีที่วัดที่พี่ชายบวชเพราะเคยเห็นท่านตัดเย็บ ระหว่างทางครูเมตตาโทรมาบอกว่าให้หนูเป็นเจ้าภาพจัดหาชุดให้ รู้สึกดีใจมากเลยค่ะ คงเพราะครูทราบเจตนาของหนู เหมือนท่านช่วยยืนยัน
ซึ่งแม่ชีก็เมตตา ท่านบอกว่ามี 2 ตัวที่ท่านตัดไว้แล้วแต่ยังไม่เย็บ ท่านจึงเมตตาสอนตัดเย็น แต่นึกออกไหมค่ะ
ที่วัดมีแค่จักรเหยียบ แต่หนู เหยียบไม่คล่อง แค่พอได้ ซึ่งช้ามาก แม่ชีจึงเมตตาเหยียบให้ แล้วให้หนูเป็นแผนกเนาและเข้ากระดุม ผ้าที่ได้มาก็ต้องฟอกต่ออีกพอสมควร และแม่ชีอีกท่านก็นำเอาเสื้อซับ ซับใน รวมถึงเสื้อแม่ชีที่มีคนถวายมาแต่ยังไม่ได้ใช้มาร่วมทำบุญกับครูด้วยแบบครบชุดเลยค่ะ น่าทึ่งมากเพราบุญบารมีของครูและความเมตตาของของแม่ชี
ประโยชน์ที่เกิดขึ้นกับหนูในภารกิจนี้คือ เป็นครั้งแรกที่เป็นแรงบันดาลใจให้หนูเรียนเย็บผ้าอย่างจริงจัง ด้วยความเมตตาของครูที่เปิดโอกาสให้ ความเมตตาของแม่ชีกุลที่ให้ทั้งผ้าและธรรมทานแบบลงมือสอนหนูทั้งวันเพราะหนูเรียนได้ช้ามาก ๆ เลยค่ะ นอกจากนั้นแม่ชีทุก ๆ ท่านก็เหมือนได้โอกาสในการสั่งสมทานบารมี ร่วมบุญไปกับครูด้วยค่ะ
คุณค่าที่เกิดขึ้น ทุกครั้งที่ระลึกถึงการบวชของครู ภารกิจการจัดหาชุดครั้งนั้น ไม่ง่ายเลยสำหรับหนู เพราะตอนที่กราบเรียนหลวงปู่ที่ศาลาท่านเมตตาถามหนูว่า
“จะตัดชุดแม่ชี เจ้าเย็บผ้าเป็นบ่”
หนูตอบท่านว่า “ไม่เป็นเจ้าค่ะ แต่คิดว่าฝึกได้” เหมือนหลวงปู่เมตตาทดสอบความตั้งใจของหนู
แล้วท่านก็เอ่ยอีกว่า “ถ้าบวชแป๊บเดียวก็ไม่เป็นตาตัดให้ แต่ถ้าบวชตลอดชีวิตก็ว่าไปอย่าง ก็เป็นตาตัดให้อยู่”
แล้วก็เป็นดั่งที่ท่านเมตตาชี้ เพราะครูถือบวชตลอดชีวิต
เป็นภารกิจที่ระลึกถึงแล้วมีกำลังใจมีพลังกับตนเองเจ้าค่ะ
สิ่งที่ได้เรียนรู้ เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นให้หนูได้ค้นพบว่า “หนูเย็บผ้าได้ เป็นอะไรที่ฝึกได้” เป็นการเริ่มต้นจากศูนย์ อืมก็ไม่เชิงนัก สมัยเด็ก ๆ เคยเห็นแม่เย็บ แต่ก็ไม่เคยลองกับท่านค่ะ มาหลัง ๆ ได้จักรของญาติที่เป็นจักรไฟฟ้า ไป ๆ มา ๆ ตัดสินใจซื้อเป็นของตนเอง เพื่อให้สะดวกใช้คล่องมือ แต่เอาเข้าจริง ๆกว่าจะตัดเสื้อแม่ชีได้ด้วยตัวเองก็กลับไปเรียนซ้ำกับท่านแม่ชีถึง 2 ครั้งค่ะ แล้วพอมาทำได้ก็มาทำได้ด้วยแรงที่ปรารถนาทำเพื่อขอขมาครูจากใจเจ้าค่ะ
เป็นสิ่งที่ได้สั่งสมทานบารมี โดยใช้แรงกาย แรงใจ แรงสติปัญญาเพื่อให้ได้มา
สั่งสมขันติบารมี อดทนทำให้เสร็จใน 1 วันแล้วก็กลับไปซักฟอกต่อ
ฝึกการใช้ปัญญา และรักษาคำพูดกับครูในการจัดหาเจ้าค่ะ
นี่เป็นอักหนึ่งภารกิจที่ระลึกถึงแล้วมีพลังกับตนเอง กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ
ความเห็น (4)
ทุกอย่างฝึกได้จริง ๆ ค่ะ
เมื่อตอนเย็นกราบเรียนหลวงปู่เล่าเรื่องความเพียรและฉันทะของติ๋วในเรื่องการตัดเย็บชุดให้ครู
อนุโมทนาบุญด้วยนะ...สาธุ
...
ขอบพระคุณที่แวะมาค่ะ คุณอิงจันทร์
กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะครู อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ