I miss u ได้ไหม?.........ซาก
ความรักไม่เคยทำให้ใครทุกข์ เพราะยิ่งรักก็ยิ่งรู้สึกเป็นสุข และสราญรมย์ แต่ความคิดถึงต่างหาก ที่ทำให้คนเรา รู้สึกว้าเหว่ เงียบเหงาในใจเสมอ ความละห้อยคอยหา ดึงดูดกำลังใจให้เหือดแห้ง ยิ่งห่างก็ยิ่งคิดถึง แล้วห่างอย่างไม่มีวันกลับมาพบกันได้เล่า จะเป็นเช่นไร? ก็เป็นอย่างคุณหมอพันธนาอย่างไรเล่า
วันหนึ่งคุณหมอบีก็พบว่า คุณหมอพันธนามักเข้าไปนั่งคุยกับซากศพของคุณหมอกานต์ ซึ่งอุทิศศพให้นักศึกษาแพทย์ ได้ศึกษากัน ซากของคุณหมอกานต์ นั้น เลือดเนื้อชีวิตก็เหือดแห้งไปตามกาลเวลา แต่ที่ปลายนิ้วนาง อันมีแต่หนังหุ้มกระดูกนั้น ก็ยังมีแหวนที่คุณหมอพันธนาใส่ไว้ให้เป็นสัญญลักษณ์แห่งความรักของทั้งสอง คุณหมอยังเอื้อเอ็นดูซากนั้นอย่างรักใคร่ พร่ำแต่คำมั่นสัญญาที่ให้ไว้แก่กัน จะอยู่ด้วยกัน จะดคียงข้างกันตลอดไป
คุณหมอบีถึงกับระเบิดออกมาว่า ไม่มีใครช่วยได้หรือไม่อยากให้ใครช่วยกันแน่ ซึ่งเป็นการฉุดสติของคุณหมอพันธนา ให้กลับมาอีกครั้ง เขาร้องไห้และเข้าไปกอดหมอบี แล้วบอกว่า ช่วยผมด้วย อย่าทิ้งผมไป
หลังจากนั้น คุณหมอพันธนามีอาการดีขึ้น รู้สึกรักหมอบีมากขึ้น ถึงกับขออนุญาตกับภาพวาดขนาดใหญ่ของคุณหมอกานต์ ที่ติดไว้เต็มฝาผนัง ว่าปล่อยเขาไปเถอะ อย่าเหนี่ยวรั้งเขาไว้อีกเลย หมายความว่าขอรักและอยู่กับหมอยี แล้วลงมือดึงภาพออกมาทีละส่วน ทันใดนั้น สำนึกที่มีกำลังมากกว่า ก็มาหยุดยั้งมิให้หมอทำลายภาพคนรักได้ และร้องไห้ขอโทษฟูมฟายอยูต่อหน้าภาพนั้น
คุณหมอบี ถูกวิญญาณของคุณหมอกานต์หลอกหลอนอยู่หลายครั้ง จนหวั่นไหว วันหนึ่งถึงกับลงไปที่เก็บศพตามลำพัง เพื่อท้าทายกับซากของหมอกานต์ ว่าถ้าแน่จริงก็เข้ามาทำร้ายเธอได้เลย แล้วทันใดนั้น ก็มีนกตัวหนึ่ง ส่งเสียงน่ากลัว บินชนกระจกจนเลือดท้วม แต่ไม่ตาย และนกนั้นก็บินตามหมอบีออกมาจากห้องเก็บศพ เหมือนจะเข้ามาทำร้าย คุณหมอบีถึงกับสติแตก คิดว่าเป็นนกผี จึงวิ่งลงบันไดหลายชั้น ลนลายจนตกบันได้สลบไปหลายวันอาการสาหัส
ขณะที่คุณหมอบีเจ็บหนัก คุณหมอพันธนาก็เสียใจมาก กลับไปนั่งค่อยๆกินยานอนหลับ เพื่อฆ่าตัวตาย แต่ก่อนจะหมดสติไปนั้น ใจก็ยังคิดถึงคุณหมอกานต์อยู่ไม่รู้คลาย บางครั้งหน้าคุณหมอกานต์ก็กลายเป็นหน้าคุณหมอบีด้วย เขาได้สนทนากับวิญญาณคุณหมอกานต์ ในช่วงที่กำลังจะหลับลึก จึงได้รู้ว่า ความรักนั้นไม่เคยทำให้เราทุกข์ แต่ความคิดถึงกันต่างหาก ที่กลายเป้นเครื่องพันธนาการกัน จนไปไหนไม่ได้ ต้องกลับมาวนเวียน และก่อกรรมร่วมกันอีกต่อไป แล้วก็วาดฝันว่าทุกสิ่งอย่างจะได้กลับไปสู่จุดเดิมอีกครั้ง คุณหมอกานต์บอกความจริงต่อคนรักของเธอ ว่าเพราะสายใยแห่งความผูกพันคิดถึงกันนี้ มันแน่นหนาจนหมอกานต์ก็อยากจะขอให้เขาปลดปล่อยเธอด้วย เพราะทุกคนต่างก็มีวิถีของตนที่ต้องก้าวต่อไปในภพอื่น และแม้หมอพันธนาจะตายเสียเดี๋ยวนี้ ก็ไม่สามารถมาอยู่ด้วยกันอยู่ดี
เธอบอกว่า เธอพยายามจะบอกหมอพันธนาหลายครั้งแล้ว แต่หมอสัมผัสไม่ได้สักครั้ง และใกล้จะถึงเวลาที่เธอต้องจากไปแล้วจริงๆ
คุณหมอพันธนารับฟังอย่างเลื่อนลอย ทบทวนและยอมรับความเป็นจริง แต่เขาก็ยังคิดถึงหมอกานต์เสมอและตลอดไป
ความคิดถึงช่างมีอำนาจเหนี่ยวรั้งจิตวิญญาณคนได้ประมาณนี้เชียวหรือ ถ้าอยูในโลกเดียวกัน ก็จะไปหากันให้หายคิดถึง หลังจากการได้พบกัน คนเรามักมีเรี่ยวแรง กำลังใจมหาศาลทุกครั้ง แต่ครั้นยามจากกัน ความคิดถึงก็ทำให้คนเราพะวักพะวนอีกครั้ง วนเวียนอยู่อย่างนี้ เป็นเรื่องที่หมอพันธนารับรู้ และเข้าใจดีแล้ว แต่เขาจะตัดใจได้หรือไม่ ต้องขอต่อบันทึกหน้านะคะ
คืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ความเห็น (12)
รักฉันอย่าคิดถึงฉัน
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่อง ก็แปลกๆ แต่พอได้อ่านเรื่องราว น่าสนใจ ได้มุมคิดมากค่ะพี่รุ่ง
ตั้งใจจะไปดู แต่หนังออกไปซะก่อนนิ ... พรุ่งนี้จะเดินทางไปอินเดียแล้วค่ะพี่ :)
ขอขอบคุุณดอกไม้จากคุณพี่ชายชยพรเป็นอย่างยิ่ง ที่ติดตามอ่านทุกบันทึกค่ะ
สวัสดีค่ะคุณBoo ถึงจะเปลี่ยนนามแฝงแต่จำได้นะคะ ขออวยพรให้เดินทางปลอดภัย อินเดียจะเป็นที่ที่แปลกมาก หากใครมีอะไรค้างคาอยู่ที่นั่น จะได้ไปกระทำไปปลดปล่อยหรือสานต่อ แล้วคุณBooจะรู้เองเป็นเอง พี่รุ่งเจอมาแล้วต้องมาทำหน้าที่ต่อไปค่ะ นมัสเต้ ค่ะ
คุณแก้วคะ ภาพยนตร์ใกล้จะจบแล้ว แต่เรื่องราวต่อจากนั้น ไม่รู้จุดจบค่ะ
ติดตามอยู่นะครับ
เป็นเรื่องเป็นราวเชียว
จบเรื่องเมื่อใดต้องขอกลอนสอนใจเพราะจากคุณโสภณหนึ่งบทนะคะ สำหรับความคิดถึงที่ควรจะเป็น
หนังโรง แม่น บ่
สวัสดีค่ะอาจารย์หมอJJ ใช่ค่ะแต่หนูดูจากutubeค่ะ
ขอบคุณข้อคิดดีๆ ค่ะ บางสิ่งทั้งๆที่รู้แต่ก็ยากเหลือเกินที่จะลงมือกระทำ อย่างเช่นการตัดใจ ...
สวัสดีค่ะคุณปริม บันทึกหน้าก็จะจบแล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
สวัสดีค่ะคุณSombat น้องแจ่น ใช่แล้วค่ะการตัดใจเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก บางครั้งใช้เวลายาวนานมาก นับปี นับเดือน บางครั้งตลอดชีวิตก็ยังทำไม่ได้ เหมือนคุณหมอ พันธนา และคุณหมอบี เป็นเพราะคนเราเกิดมาด้วยกรรมผูกพัน และสร้างกรรมให้ผูกพันกันต่อไปอีกในชาติที่พบกัน เพียงว่า หากจะได้ปรับเปลี่ยนและแปลงความคิดถึง ให้เป็นความปรารถนาดี ก็จะทำให้เราส่งความอบอุ่นถึงคนที่เรารักได้ตลอดไปนะคะ โดยมิได้ผูกมัดใดๆ ขอบคุณที่มาเยี่ยมบันทึกค่ะ
สวัสดีค่ะคุณภูสุภา ขอขอบคุณดอกไม้กำลังใจที่อบอุนเสมอ เหลืออีกหนึ่งบันทึกนะคะสำหรับ I miss u.