พี่สอนน้อง
ครูขา หนูจะทำหุ่นยนต์ หนูจะเริ่มจุดไหนค่ะ
ครูครับผมจะทำโครงงานหุ่นยนต์ ครับ
ครูครับ ผมอยู่เทคนิค นะครับ
กนกเกียรติ (เด็กชายตัวเล็กๆ ที่ทำโครงงานกระดาษจากผักตบชวา)
ครูไม่รู้เรื่องเลยนะ...เออเอามาเลย ครูดูได้ ครูวิพากษ์ให้ได้(ที่จริงไม่รู้เรื่องเลย)
ครูขา หนูจะทำหุ่นยนต์ หนูจะเริ่มจุดไหนค่ะ
ทำไมประจวบเหมาะอย่างนี้.....
..........ฮา..มาแล้วไม่ได้มาคนเดียวด้วย ชวนเพื่อนมาด้วย
..........หอบชิ้นงานที่เขาคิดว่าดีที่สุดของเขามา
กนกเกียรติ โชว์ผลงานด้วยความภาคภูมิใจ มันเป็นจุดเริ่มต้น
.........มันเป็นบรรยากาศแห่งความอบอุ่นที่เห็นพี่ที่จบไปแล้ว กลับมานั่งคุยกับน้อง
- เขาคุยกันด้วยภาษาที่ครูฟังแล้ว ทำไมเราไม่รู้เรื่องนะเนีย ครูเลยเป็นตัวที่เขาต้องอธิบายให้ฟัง...ฮา มีความสุข ที่เด็กสอน...
- เรารู้ไม่เท่าเขา..ซะแล้ว
- ทักษะศตวรรษที่21.....เกิดในตัวเขาแล้ว
เป็นช่วงที่เก็บเกี่ยวความสุขของครู
ฝันครูเป็นจริง ที่เห็นบรรยากาศเยี่ยงนี้
ความหวังว่าจะเกิดหุ่นยนต์ตัวแรกจากความคิด
จากการอยากรู้อยากเห็น ของเด็ก.....เด็กบ้านนอก...
....สายสัมพันธ์...
หมายเลขบันทึก: 505393เขียนเมื่อ 12 ตุลาคม 2012 19:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 ตุลาคม 2012 20:03 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น