รัก

รักต้องลุ้น ลุ้นอะไรกันนักกันหนา รักนี้มีลุ้นค่ะ ลุ้นกับลูกนี่แหล่ะค่ะ ลูกสาวคนโตปิดเทอมต้องไปเข้าค่ายปะขาวที่วัดป่า ที่จังหวัดกาญจนบุรี เป็นเวลา12วัน ห่างจากความศิวิไล นุ่งขาวห่มขาว ถือศีลแปด ลูกสาวอายุ11ขวบแล้วค่ะ เขาเข้าโรงเรียนแนวพุทธมาตั้งแต่เด็กแล้วเพราะฉะนั้นการเข้าค่ายครั้งนี่ถือว่ายังไม่น่าห่วงเท่าไหร่ แต่สาวน้อยคนเล็กสิคะ มีลุ้นค่ะ เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2555 ขับรถไปสัตหีบสองคนแม่ลูก เพื่อพาลูกสาวคนเล็กวัย9ขวบ ไปเข้าค่ายเรือใบกับสมาคมเรือใบแห่งประเทศไทย ที่ร่วมกับทางโรงเรียน นำเด็กนักเรียนชั้นประถม4 เข้าค่ายเริ่มเรียนกีฬาเรือใบ เป็นครั้งแรกของลูก นับเป็นรุ่นที่7 สิ่งที่ต้องเตรียมจุกจิกมากมาย แต่สิ่งสำคัญที่ต้องเตรียมคือเตรียมใจ ทั้งใจแม่และใจลูก เพราะการเข้าค่ายครั้งนี้ต้องห่างจากลูก15วัน ห้ามโทรคุยเพราะจะรบกวนสมาธิลูก ห้ามไปเยี่ยมในช่วงสิบวันแรกเพราะจะทำให้เด็กคนอื่นที่พ่อแม่ไม่ได้ไปเกิดอาการงอแง วันที่ไปส่งก็มีลุ้นว่าจะเกิดน้ำตาหรือไม่. ผิดคาดค่ะ สาวน้อยร่าเริงอยู่กับเพื่อนและเป็นตัวของตัวเองมาก เนื่องจากก่อนหน้านี้โรงเรียนมีการฝึกฝนความอดทน ฝึกกาย ฝึกใจ มาเป็นอย่างดีแล้ว เด็กๆพักที่ศูนย์สมุทรกีฬา ห้องละสามคน ผู้ปกครองต่างก็พากันขนกระเป๋า อุปกรณ์เรือใบ ราวตากผ้า นมกล่อง ขึ้นไปไว้ให้ลูกที่บนห้อง. จากนั้นก็ร่ำลากันและแยกย้ายกันกลับบ้าน แม่ขับรถกลับกรุงเทพฯคนเดียว คิดถึงลูกจับใจ นึกถึงตอนขามา มีเสียงถามเสียงคุยเจื้อยแจ้ว ขากลับเงียบกริบ เลยต้องเปิดกังนัมสไตล์ ฟังลั่นรถเลย ตกกลางคืนก็คิดถึงอีกแล้ว เคยนอนกอดอยู่ทุกคืน เตียงกว้างจัง เลยนอนกอดตุ๊กตาลูกแทน กลิ่นลูกติดอยู่ที่ตุ๊กตานั่น ชื่นใจจัง เช้ามามี what app ส่งข่าวจากบรรดาพ่อแม่ของเพื่อนร่วมชั้นลูก คอยส่งรูป ส่งข่าว ดูเฟสบุคที่คุณครูเอารูปลูกลง ดูเขาในชุดกีฬาเรือใบ เต็มยศ ทาครีมกันแดดหน้าขาว กำลังผูกใบเรือ เตรียมเอาเรือลงทะเล วันแรกจะมีพี่เลี้ยงลงเรือไปด้วย หากดูว่าน้องทำได้ บังคับเรือได้ รู้ทิศทางลม พี่เลี้ยงก็จะโดดเรือลงทะเลหนีไป. คราวนี้ละมีลุ้น ตัวใครตัวมัน ส่วนเรื่องความปลอดภัย ไม่ต้องห่วงค่ะเพราะมีครูทหารนั่งเรือยางวนดู ในทะเล ข้างบนมีครูส่องกล้องดูแลตลอด และเด็กๆมีอุปกรณ์ชูชีพ ทุกคนว่ายน้ำเป็น พ่อแม่จึงไม่ต้องห่วง ส่วนลูกสาว มีครูส่งข่าวชมมาว่ามีแวว บังคับเรือเองได้ นำเพื่อนฉลุยหลังจากวันแรกยังงงๆอยู่ วันที่สองสามารถ ออกเรือไปกลางทะเลเองได้ ที่ลุ้นไว้เริ่มผ่อนคลาย ลูกทำได้ ดีใจจัง แต่มีเรื่องขำ เพราะครูส่งข่าวมาว่า สาวน้อยซื่อมากแล่นเรือนำเพื่อนอยู่ดีๆ กลับผ่อนเรือรอเพื่อน แล้วบอกว่ากลัวเพื่อนตามไม่ทัน ซึ่งจริงๆแล้ว มันเป็นการแข่งขันว่าใครจะไปถึงจุดหมายตามกติกาก่อนกัน แทนที่จะชนะ เธอกลับรอเพื่อน ขำกันกลิ้งเลยแม่สาวน้อยคนซื่อ พรุ่งนี้เช้าเป็นวันที่ไปเยี่ยมลูกได้ จะมีน้ำตาไหมหนอ หรือจะกลายเป็นเรื่องขำๆในวีรกรรมที่เธอทำ ซึ่งเป็นที่กล่าวขวัญ เป็นอันว่ารักต้องลุ้นคราวนี้ ผ่อนคลายไปได้หนึ่งเปลาะ เพราะยังไม่จบหลักสูตรง่ายๆ ต้องไปอีกหลายครั้ง และลงแข่งหากใครมีความสามารถก็จะได้เป็นตัวแทนลงแข่งทีมชาติ ต่อไป คงต้องตามลุ้น รักต้องลุ้น เหนื่อยนะคะ แต่ก็ดีใจค่ะที่เราได้เป็นกำลังสำคัญคอยสนับสนุนคอยเป็นแรงใจ และเป็นทุกอย่างให้กับลูกสาวตัวน้อย เพื่อที่ให้เขาเจริญเติบโตอย่างมีคุณภาพ ให้กับสังคมต่อไป. คอยลุ้นไปด้วยกันนะคะ........

[ครูทิพย์]

• มาให้กำลังใจค่ะท่าน มดตะนอย

[มดตะนอย]

ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ กำลังเขียนต่ออีกช่วยแนะนำติชมนะคะ ขอบคุณค่ะ