เพราะหนู...ครูจึงตัดสินใจ...!

ครู

ตลอดเดือนกันยายน....นับเป็น...เทศกาลงาน " เกษียณ+เออรีรีไทม์ " นับตั้งแต่คนไกลตัว จนถึงคนใกล้ตัว (เพื่อนร่วมงานในสถานศึกษาเดียวกัน)

1 ตุลาคม ของทุก ๆ ปี สมาชิกที่เคยเป็นเพื่อนร่วมงานกันมานานของหลาย ๆ โรงเรียน ก็จะลดลงไป

ยินดีกับผู้ที่พ้นหน้าที่ไปสู่วิถีแห่งการพักผ่อน ร่ำ ๆ จะก้าวตามเพื่อน ๆ พี่ ๆ ไปด้วย ด้วยสุดจะเอือมระอากับความ " ไร้ระบบ...ไร้สาระ" ของสิ่งที่พบเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ทนไม่ไหวกับการที่ต้องทนมองดูสิ่งที่เราเคยร่วมสร้างสรรค์กันมา ท่ามกลางปัญหานับร้อยพัน ล้มลุกคลุกคลานกันมาตลอด จนพบกับคำว่า " ชัยชนะ" ต้องล่มสลายไปทุกวัน

มองย้อนไป...ทุก ๆ คนทุ่มเทให้กับงานจนเห็นผลของคำว่า " สร้างสรรค์ มุ่งมั่น ต่อเนื่อง " แม้จะเหน็ดเหนื่อยเพียงใด แต่ทุกคนก็ยิ้มอย่างแสนจะเป็นสุข จากโรงเรียนเล็ก ๆ ที่แทบจะไม่มีอะไร ไม่อยู่ในสายตาของคนทั้งใกล้และไกล กลับเป็นโรงเรียนที่ประสบความสำเร็จอย่างน่าชื่นใจ

แต่....บัดนี้ มันไม่หลงเหลือความภาคภูมิใจอะไรอีกแล้ว สุดจะทนดูความล้มเหลว ที่เรียกได้ว่า " ล่มสลาย" ก็คงไม่ผิด... นี่แหละ...สัจธรรมโดยแท้....เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป....!

เกือบจะตัดสินใจหันหลังให้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่ก็ต้องหยุดความคิด....!

เพราะสายตาของหนู...ครูจึงตัดสินใจ...จะอยู่กับหนู....สู้ต่อไปอีกสักครั้ง..! แต่จะนานแค่ไหนครูก็ตอบหนู และตอบตัวเองไม่ได้หรอกนะ

..............................................................................................

เขียนใน GotoKnow โดย คุณมะเดื่อ
ใน ใต้ฟ้าเมืองไทย

คำสำคัญ (Tags): #ครู

หมายเลขบันทึก: 503384เขียนเมื่อ 24 กันยายน 2012 23:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 กันยายน 2013 21:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน