ระยะเวลาทั้งหมดที่แม่นอนที่ ร.พ แม่ทำให้ นักเรียนแพทย์-พยาบาลสอบผ่านหลายคน ทุกวัน 9.00-11.00 น. จะเห็นภาพของคนเหล่านี้มายืนรอบเตียงแม่วันละไม่ต่ำกว่า 10 คน แม่ ก็จะชอบมากเพราะมีคนมาห้อมล้อมพูดคุยซักถามเหมือนมีลูกหลานมาหา.....ความต้องการพูดคุยตรงกัน แต่.จุดประสงค์ต่างกัน .ประโยชน์ที่ได้รับต่างกัน...อีกคน( คนป่วย ) คิดว่าที่หมอมากันเยอะๆเพราะหมอสนใจดูแลเป็นพิเศษฉันต้องดีขึ้นแน่ๆ แต่...อีกฝ่าย(นักเรียนหมอ-พยาบาล)ต้องการเรียนรู้เพื่อการสอบให้ผ่านในวิชานั้น อึม...ลืมบอกไปค่ะว่า แม่ มีคุณพ่อ-คุณแม่เป็น หมอโรคเรื้อนตอนเด็กก็มีโอกาสได้ช่วยซักประวัติผู้ป่วยมาตลอด แม่ เรียนจบ ม8. สมัยนั้นก็คงพออ่านออกเขียนได้ในระดับหนึ่ง แม่ จึงเป็นคนแก่ที่มีความรู้ ฉะนั้นวันนี้ของแม่จึงมีความหมายสำหรับนักเรียนหมอทั้งหลายที่มีเป้าหมายในการสอบผ่าน แม่เก่งมากนะ ไม่ได้คุย ศัพท์เฉพาะของหมอแม่ฟังออกบ้างที่สำคัญแม่โยงเนื้อเรื่องได้เก่งมาก เช้าตรู่ อาจารย์หมอมาตรวจบอกอาการพยาบาลจดลงชาทร์ผู้ป่วย สายๆนักเรียนมาซักประวัติอาการเจ็บป่วย แม่จำจาก อ.หมอมาบอกนักเรียนแพทย์หมด ...ตกบ่ายสอบข้างเตียงแม่มีกระซิบบอกข้อสอบอีก(สอบปากเปล่าจากอาการ การวัดผลต่างๆ) สอบผ่านหลายคนก็มากราบขอบคุณแม่ รอยยิ้มของแม่ที่เป็นผู้ให้ มันช่างเป็นรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจเหลือเกิน แม่มองซ้าย-มองขวาไปรอบเตียงว่าจะมีใครเห็นบ้าง ก็พอมีอยู่บ้างแต่คนที่เห็นชัดเจนที่สุดคือเราเอง วันนี้แม่คนนี้นั้นมีแต่ให้จริงๆ แม่เป็นคนใจอ่อน ขี้สงสารคน สัตว์ ต้นไม้ แม่ใส่ใจสรรพสิ่งรอบตัวเองเสมอ จน..บ้างครั้งเรารำคาญมาก จนกระทั่งวันนี้วันที่เราได้มีโอกาสมองเห็นแม่แบบเต็มตาในความภาคภูมิใจที่แม่เป็นผู้ให้อย่างแท้จริงที่แม่ได้มีส่วนร่วมในความสำเร็จของนักเรียนแพทย์เหล่าน้ัน...แต่
ไม่มีความเห็น