คำตอบอยู่ที่หมู่บ้าน...?

       เคยได้ยินได้ฟังวลีและเรื่องราวการบอกเล่าของนักพัฒนา  ที่บอกต่อๆ กันถึงประสบการณ์การทำงานและวิธีการทำงานแก่คนรุ่นต่อๆ ไป ผ่านงานเขียน และการสื่อสารผ่านช่องทางต่างๆ มากมาย  เรื่องแล้วเรื่องเล่า  คนแล้วคนเล่า ต่างก็มีเรื่องราวและเทคนิควิธีแตกต่างหลากหลายกันไป  ตามวิถี บริบท หรือสถานการณ์และกาลเวลา

       "คำตอบอยู่ที่หมู่บ้าน"  หลายท่านคงเคยได้ยินและคงเข้าใจในความหมายของคำนี้ดี  นัยที่ว่าการจะคิด จะทำอะไรที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาในที่ใดที่หนึ่งนั้น แนวทางหรือแนวคิดน่าจะมาจาก "คน" ที่อยู่ในชุมชนหรือท้องถิ่นนั้นๆ เป็นผู้มีส่วนในการกำหนดทิศทาง  หาใช่เป็น"คนนอก" ที่จะเป็นผู้กำหนดหรือสั่งว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้แต่เพียงผู้เดียว....ความหมายน่าจะประมาณนี้นะครับ

       มาระยะหลังๆ นี้ ได้เคยพบเจออีกแนวคิดหนึ่งที่บอกว่า "คำตอบไม่ได้อยู่ที่หมู่บ้าน" เพราะว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไป  การเปลี่ยนแปลงในทุกๆ ด้านของโลกเรานั้นรวดเร็วมาก  ทิศทางที่จะเป็นคำตอบนั้นไม่น่าจะอยู่เพียงแต่ "ข้างใน" เสมอไป

       ผมคงไม่มีความสามารถที่จะเสนอแนวทางอะไรในบันทึกนี้ เพราะเป็นเพียงคนเล็กคนน้อย ในสังคมของการทำงานที่เกี่ยวกับด้านนี้  แต่สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้จากการทำงานมาบ้างและอยากจะบันทึกเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนก็คือ คำตอบไม่ได้อยู่ที่ใดที่หนึ่งอย่างตายตัว น่าจะต้องผสมผสานระหว่าง "ใน" กับ "นอก" อย่างสร้างสรรค์  เพราะเราไม่สามารถที่จะ "หยุด" การเปลี่ยนแปลงและภาวะคุกคามของกระแสของกิเลสของคนที่แผ่กระจายไปทั่วทุกมุมของโลกที่มาจากภายนอกได้

         และในทางกลับกันเราก็ไม่น่าจะมองข้ามพื้นที่หรือชุมชนที่เราจะต้องรักษาไม่ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ทันได้สร้างภูมิคุ้มกันไว้ก่อน  จนส่งผลกระทบเกิดปัญหาไปในทุกๆ ด้านอย่างที่เราพบเห็นอยู่เกลื่อนในปัจจุบัน...บทเรียนของผู้ใหญ่ลีน่าจะได้มีการทบทวน

         คงเป็นหน้าที่ของพวกเราทุกคนที่จะต้องออกแรง กำหนด และทำงานกันตามภาระ หน้าที่ บทบาทของแต่ละคน เล็ก-ใหญ่-มาก-น้อย ก็ตามกำลังที่มี  มองทั้ง "ใน"และ"นอก"  อย่างมีสติและรู้เท่าทัน  ศึกษาข้อมูลและเรียนรู้อย่างรอบคอบ..รอบด้าน  มองอนาคตไปให้ไกลๆๆ..แล้วค่อยๆ รับ-ปฏิเสธ  หรือประยุกต์ปรับใช้อย่างเหมาะสม....

.....ความเจริญบางครั้งก็ไม่ใช่สิ่งที่น่าสัมผัส 

.....ความล้าสมัยบางครั้งก็ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย 

.....ความทันสมัย...บางครั้งก็ไม่ใช่การพัฒนา

.....ฯลฯ.....

บันทึกมาเพื่อการ ลปรร.

สิงห์ป่าสัก

18 กันยายน  2555

[ขจิต ฝอยทอง]

• พี่สิงห์
• หายไปนาน
• น้ำท่วมไหม
• ตอนแรกเหมือนจะอ่านหนังสือคุณหมอท่านหนึ่งบอกว่าคำตอบอยู่ที่หมู่บ้าน
• แต่ชอบอันนี้

• .....ความเจริญบางครั้งก็ไม่ใช่สิ่งที่น่าสัมผัส 

  .....ความล้าสมัยบางครั้งก็ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย 

  .....ความทันสมัย...บางครั้งก็ไม่ใช่การพัฒนา

[สิงห์ ป่าสัก]

• สวัสดีครับ อ.ขจิต ฝอยทอง
• ไม่ได้หายไปไหนครับ
• ยังอยู่ที่เดิม..แต่ว่ากำลังตกผลึก..
• อิอิ
• ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ 

[ยายธี]

.".ความเจริญบางครั้งก็เป็นสิ่งไม่น่าสัมผัส."..เพราะมัน..เจริญลง...อ้ะะๆๆ...ยายธี

[โอ๋-อโณ]

พี่โอ๋อ่านแล้วคิดถึงคำว่า"ยืดหยุ่น"นะคะ มองเห็นชัดว่าคนที่จะมีส่วนช่วยในการพัฒนาต้องมีความคิดที่ยืดหยุ่น ไม่สุดโต่ง รู้จักการประนีประนอม รู้จังหวะการรุกการรับ พี่โอ๋เชื่อว่าคุณยุทธมีตัวอย่างให้เราได้อ่านมากมายค่ะ พี่โอ๋ชื่นชมบทบาทของคุณยุทธต่อชุมชนเสมอมาค่ะ อยากให้คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการพัฒนาชุมชนที่เป็นตัวเชื่อมภาครัฐกับภาคประชาชน คิดได้ ทำได้แบบคุณยุทธกันได้เยอะๆนะคะ

[สิงห์ ป่าสัก]

• แม่นแล้วครับ ยายธี
• ความเจริญทำให้คนลำบากกว่าเดิม
• เพราะพึ่งตนเองได้น้อยลงๆๆ

 

[สิงห์ ป่าสัก]

• สวัสดีครับพี่โอ๋
• มีหลายๆ อย่างที่สังคมบ้านเรากำลังเดินผิดทาง
• คงต้องหลงไปอีกนานกว่าจะนึกขึ้นได้
• ก็จะพยายามสร้างควาามเข้มแข็งให้กับชุมชน/ท้องถิ่น
• เท่าที่จะพอมีกำลังและทำได้
• แต่งานพัฒนาต้องใช้เวลาๆๆๆ มาก
• ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ