วิ่งไล่กวด...?


                                             

                                                 วิ่งไล่กวด...?

           ‘อวิชชา’ ความไม่รู้ถูกปรุงแต่ง            มันร้อนแรงดิ้นทุรนสุดทนไหว

ทุกสิ่งอย่าง...แก่งแย่ง แข่งอยากได้         ความวุ่นวายเริ่มสั่งสมบ่มในใจ

 

  

 

          ความยึดติดถือมั่นใน 'ตัวกู'                รู้ทั้งรู้เป็นบ่อเกิดความเสียหาย

แต่กระนั้นก็ทะยานมิวางวาย                อยากจะได้ในทุกสิ่งที่ต้องการ

 

        ‘ความต้องการ’ ของมนุษย์ไม่จำกัด        หากไม่หัด ‘ปล่อยวาง’ บริหาร

วิ่งไล่กวดตามกิเลสอยู่ทุกวัน                คงไม่นานการ ‘วุ่นวาย’ ได้สมบูรณ์

 

********************************************************************************************************************

             เรียบง่าย...เรียบง่าย...และเรียบง่าย...

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 499216เขียนเมื่อ 19 สิงหาคม 2012 11:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม 2012 10:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

 

อวิชาความไม่รู้ ดั่งไฟสุม

มันร้อนรุมอยากได้เฝ้าใฝ่หา

พยายามรู้ทัน มันยากจริงๆนา

น่าระอา มาแพ้พ่าย แสนละอาย

 

อันตัวกู ของกู ที่ยึดมั่น 

สาระพัน บ่อเกิดความเสียหาย

หากมนุษย์ฝึกปล่อยวางกิเลสได้

ไม่วุ่นวาย เรียบง่าย เลิกไล่กวดอะไร

 

  อืมม์..จับความจากกลอนของอาจารย์ มาทักทายเช้านี้ ..วันหยุดที่ปัตตานี..ค่ะ :-))

 

  ขอบพระคุณอาจารย์ kwancha มากนะครับที่เข้ามาเติมเต็มบทกลอนให้มีความงดงามมากขึ้น

   สุขสันต์วันหยุดนะครับ...อืม...แอบอิจฉานิด ๆ เพราะผมติดสอนบ่าย (555)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท