วิ่งไล่กวด...?
‘อวิชชา’ ความไม่รู้ถูกปรุงแต่ง มันร้อนแรงดิ้นทุรนสุดทนไหว
ทุกสิ่งอย่าง...แก่งแย่ง แข่งอยากได้ ความวุ่นวายเริ่มสั่งสมบ่มในใจ
ความยึดติดถือมั่นใน 'ตัวกู' รู้ทั้งรู้เป็นบ่อเกิดความเสียหาย
แต่กระนั้นก็ทะยานมิวางวาย อยากจะได้ในทุกสิ่งที่ต้องการ
‘ความต้องการ’ ของมนุษย์ไม่จำกัด หากไม่หัด ‘ปล่อยวาง’ บริหาร
วิ่งไล่กวดตามกิเลสอยู่ทุกวัน คงไม่นานการ ‘วุ่นวาย’ ได้สมบูรณ์
********************************************************************************************************************
เรียบง่าย...เรียบง่าย...และเรียบง่าย...
อวิชาความไม่รู้ ดั่งไฟสุม
มันร้อนรุมอยากได้เฝ้าใฝ่หา
พยายามรู้ทัน มันยากจริงๆนา
น่าระอา มาแพ้พ่าย แสนละอาย
อันตัวกู ของกู ที่ยึดมั่น
สาระพัน บ่อเกิดความเสียหาย
หากมนุษย์ฝึกปล่อยวางกิเลสได้
ไม่วุ่นวาย เรียบง่าย เลิกไล่กวดอะไร
อืมม์..จับความจากกลอนของอาจารย์ มาทักทายเช้านี้ ..วันหยุดที่ปัตตานี..ค่ะ :-))
ขอบพระคุณอาจารย์ kwancha มากนะครับที่เข้ามาเติมเต็มบทกลอนให้มีความงดงามมากขึ้น
สุขสันต์วันหยุดนะครับ...อืม...แอบอิจฉานิด ๆ เพราะผมติดสอนบ่าย (555)