ความประมาทเกิดขึ้นได้เสมอ

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาดิฉันมีโอกาสได้กลับอยู่บ้าน พอเย็นวันจันทร์ประมาณเวลาบ่าย 3 โมง ก็คิดอยู่ว่าจะมาอยู่หอวันนี้ดีไหม หรือจะไปวันอังคารดี คิดไปคิดมาอยู่สักพัก จึงตัดสินใจมาวันนี้เลยเพราะนึกขึ้นมาได้ว่ามีการบ้านต้องทำและต้องส่งภายในวันอังคารนี้ด้วย ที่ไม่อยากมาวันอังคารเพราะไม่อยากขับมอเตอร์ไซต์แต่เช้าๆและต้องเริ่งอีกเพื่อจะต้องให้ทันต่อการเข้าเรียนคาบแรก ขณะขับมอเตอร์ไซต์มาปัตตานีนั้น ระหว่างทางขณะขับรถอยู่ก็คิดแต่เรื่องงานส่งอาจารย์ว่าจะทำยังไงดี คิดไปคิดมาบังเอิญมองกระจกรถเห็นคนขับมอเตอร์ไซต์ใส่หมวกกันน๊อกกระจกสีดำเลยมองไม่เห็นหน้าคนขับ แต่ที่แน่ๆเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งซึ่งขับรถตามหลังดิฉันนอนพอสมควร ดิฉันก็ขับไม่เรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้กลัวอะไรพอขับไปสักพักอีกก็เห็นว่ายังตามหลังมาอีก ดิฉันเริ่มใจคอไม่ดีเริ่มคิดไปในสิ่งที่ไม่ดีไปต่างๆนานา ดิฉันก็บิดคันเร่งเพื่อเพิ่มความเร็วอีกระดับหนึ่ง เขาก็ยังตามมาอีก ดิฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ก็เลยลองขับรถชลอความเร็วดูว่่าาเขานั้นจะแซงไหม แต่ปรากฎว่าผู้ชายคนนั้นขับรถแซง ขณะที่กำลังจะแซงนั้น ดิฉันหันไปมองหน้าเขานิดหนึ่ง ก่อนที่จะขับรถไปเรื่อยๆ คนที่ขับรถตามหลังดิฉันเป็นผู้ชายอายุน่าจะประมาณ 45 ปี พอเห็นหน้าปุ๊บรู้สึกโล่งอก เพราะเขานั้นไม่ใช่คนอย่างที่เราคิด พอขับไปถึงใกล้ตัวเมือง จะมีทางแยกแล้วบังเอิญมีรถเก๋งคันหนึ่งออกทางแยกนั้น ขณะที่รถเก๋งคันนั้นจะเลี้ยวออกจากทางแยกนั้นก็ไม่ยอมเบรกหยุุดสักพัก ดิฉันก็ขับมาด้วยความเร็วสูงเหมือนกัน พอจะเบรกก็ไม่ทัน เพราะขับรถเร็วพอสมควร พอจะแซงรถข้างหลังก็ขับเร็วมาเหมือนกัน จึงทำให้ดิฉันเกิดความคิดสองจิตสองใจว่าจะเบรกหรือจะแซง เพราะถ้าเบรกก็คงไม่ทันอาจจะชนรถเก๋งคันนั้นได้ คิดไปสักครู่ รถข้างหลังก็มาใกล้ทุกขณะ ถ้าแซงรถคันนั้นไปก็กลัวว่ารถข้างหลังจะมาชนเอา จึงตัดสินใจแซงทั้งๆที่รถคันข้างหลังมาเกือบจะชนแล้วเหมือนกัน ดิฉันตกใจมาก มือไม้ก็สั่นไปทั้งตัว จากเหตุการณ์ครั้งนี้จะเห็นได้ว่า ความประมาทนั้นย่อมเกิดขึ้นได้เสมอและเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกทาง แต่จะเกิดตอนไหนเวลาไหนเราก็ไม่อาจรู้ได้ ถ้าเราระมัดระวัง หรือมีสติขณะขับรถบ้าง มันอาจจะไม่เกิดขึ้นเสมอไป