บันทึกถึงดวงดาว 14

เป็นงานเขียนใน"วิทยาจารย์"(คุรุสภา)นิตยสารที่ไม่ไ้ด้วางจำหน่ายในท้องตลาด ขอนำมาเผยแพร่ครับ อาจจะเป็นประโยชน์ทางการศึกษาบ้างไม่มากก็น้อย-(ขอสละสิทธิ์ในการรับรางวัลใดๆ ครับเพราะเป็นงานที่พิมพ์เผยแพร่แล้ว--ปณิธิ)

บันทึกถึงดวงดาว  14

กระท่อมดาริกา

น้องดาวที่รัก

“ขูดขีดกระดาษขาว                      เกิดเรื่องราวจากร่องรอย

ความฝันอันพริบพร้อย                 ก็กระจะกระจ่างตา

จากเส้นเป็นรูปร่าง                       มือเสกสร้างจินตนา

เป็นรูปอันเลอค่า                           บริสุทธิ์และสร้างสรรค์

ด้วยเส้นและด้วยสี                         มือเธอมีค่าอนันต์

เติบใหญ่อย่าพลิกผัน                   เป็นมือพาลสร้างพิษภัย”

         หากน้องดาวจำบันทึกฉบับที่ผ่านมาได้   คงรู้ว่าในท้ายบันทึก   พี่เขียนกาพย์เกี่ยวกับการวาดรูปบนกระดานของนักเรียนว่าเปรียบเสมือนการลากเส้นชีวิต หากมีสติรู้ตัวตลอดเวลา นักเรียนจะสามารถกำหนดชีวิตให้ไปในทิศทางที่ดี ที่ต้องการได้ แต่เมื่อใดก็ตามหากนักเรียนขาดสติ ชีวิตก็อาจพลั้งพลาด เสียหาย เสียอนาคตได้ เช่น การวาดรูปที่บิดเบี้ยว ยุ่งเหยิง  ไม่เป็นไปดั่งใจต้องการ น้องดาว เห็นเช่นเดียวกับพี่หรือไม่ ?

        สำหรับบันทึกฉบับนี้   พี่ขอนำกิจกรรมทางศิลปะเชื่อมโยงให้นักเรียนรู้และเข้าใจโดยนักเรียนสามารถยกตัวอย่างประกอบ  เพื่อพิสูจน์ให้ครูรู้ว่า  “นักเรียนรู้และเข้าใจจริง ๆ”    มิใช่ครูสรุปเอาเอง คือ “สอนเอง-เออเอง...” นะจ๊ะ

       กิจกรรมที่พี่ให้นักเรียนทำ เป็นกิจกรรมง่าย ๆ คือการขูดขีดพื้นผิว ดังภาพและกาพย์ที่พี่เขียนไว้ในตอนต้น

       พี่แจกกระดาษเอสี่ ที่ใช้แล้วทั้ง 2 หน้า (เพื่อทดลองทำก่อน) และที่ใช้แล้ว 1 หน้าเพื่อทำผลงานส่ง พี่กำหนดงานว่า ใน 1 คาบ ต้องมีงานส่ง 2 ชิ้น ดังนี้

ชิ้นที่ 1 ฝึกขูดขีดพื้นผิวและสร้างคำตามมาตราสะกด

        นักเรียนออกไปขูดขีดพื้นผิว จำนวน 3-5 พื้นผิว เช่น เปลือกไม้ ใบไม้ พื้นถนน พื้นปูนหรือพื้นผิวอื่น ๆ ที่มีลักษณะขรุขระ ขูดด้วยสีเทียนแล้วเกิดร่องรอยรูปร่างชัดเจนเมื่อได้พื้นผิวครบแล้วให้นักเรียนเขียนชื่อพื้นผิวที่ขูดมาแล้วบอกว่าสะกดด้วยมาตราใด เช่น กระเบื้อง (กระ=แม่ ก กา / เบื้อง= แม่กง) พื้นปูน (พื้น= แม่กน / ปูน=แม่กน) เป็นต้น

 ชิ้นที่ 2 สร้างเรื่องราวจากพื้นผิว

1. นักเรียนขูดขีดพื้นผิวจำนวน 8-12 พื้น แล้วเขียนโยงพื้นผิวให้เป็นเรื่องราว 1 เรื่อง

2. นักเรียนลอกเรื่องราวจากข้อ 1. ลงสมุดงาน

      สำหรับกิจกรรมนี้ เรื่องที่น้องดาวต้องระวังก็คือ     อย่าให้นักเรียนไปขูดพื้นผิวสิ่งของเครื่องใช้ของผู้อื่น เช่น รถของครู รถของเพื่อน   ของใช้ของเพื่อนหรือของโรงเรียนเพราะอาจเปรอะเปื้อนหรือเสียหายได้     เดี๋ยวการสอนของน้องดาวแทนที่จะ “ได้เรื่องได้ราว”    จะกลายเป็น “ได้เรื่อง” อย่างเดียวนะจ๊ะ

        น้องดาว ลองพิสูจน์ผลงานของลูกศิษย์พี่ก็ได้นะ อาจไม่สวยไม่เป็นระเบียบนัก แต่พี่คิดว่า  พี่สอนบรรลุวัตถุประสงค์เกี่ยวกับการคิดหาคำและการเขียนเรื่องราว ๆ สั้น ๆ แล้ว ไม่ได้ “คิดเอง-เออเอง” แน่นอน

ตัวอย่างผลงานนักเรียน

ชิ้นที่ 1   ฝึกขูดขีดพื้นผิวและสร้างคำตามมาตราสะกด

ผลงาน ด.ญ.สุวิตตรี สุรศักดิ์ชัยสกุล

(มีคำผิดหลายแห่ง เช่น สตังส์ /บอท / กระถัง / ก.กา ซึ่งจำเป็นที่ครูจะต้องแจ้งให้นักเรียนทราบทันทีเพื่อแก้ไขให้ถูกต้อง)

ชิ้นที่ 2    สร้างเรื่องราวจากพื้นผิว

ผลงาน  ด.ญ.รุ่งทิพย์  สืบเหล่ารบ

เรื่องที่ลอกลงสมุด

        “นกขอเงินแม่ ออกจากบ้าน  ขึ้นวินมอเตอร์ไซค์และขึ้นรถสองแถว   ยืนใต้ต้นไม้         โทรศัพท์หาเพื่อน ให้เพื่อนขี่ (ขับ)รถมารับ    เพื่อนมาถึง    นกขึ้นรถไปกลับ (กับ) เพื่อน    เดินทางต่อ ไปซื้อเข็มขัด”

      จากงานเขียน น้องดาวจะเห็นว่า นักเรียนสามารถปรับแก้ เติมแต่งคำหรือข้อความให้เป็นเรื่องราวที่สละสลวยถูกต้องสมบูรณ์ได้ โดยเฉพาะการใช้คำสันธาน คำบุพบท ดังตัวอย่าง

         “นกขอเงินแม่แล้วออกจากบ้าน    จากนั้นไปที่วิน มอเตอร์ไซค์ ขึ้นรถสองแถว    ถึงที่หมายแล้วไปยืนอยู่          ใต้ต้นไม้...”

       นอกจากนี้ พี่ยังเห็นคำที่นักเรียนสะกดไม่ถูกต้องและให้แก้ไขได้อีกด้วย  น้องดาวลองนำไปใช้นะ พี่คิดว่าน่าจะดีกว่าสั่งให้นักเรียนเขียนเรื่องตามหัวข้อที่กำหนด แล้วปล่อยให้นักเรียนเคว้งคว้างหาทางไปไม่ได้นะจ๊ะ...งานที่เขียนให้ครูตรวจก็อาจจะเป็นแค่งานที่ “ทำเพื่อส่ง” เท่านั้น  บางที หากน้องดาวได้เห็นผลงานนักเรียนที่ลองทำกิจกรรมที่พี่นำเสนอแล้ว น้องดาวอาจจะได้ชื่นอกชื่นใจเพราะ “ลูกศิษย์เราก็ทำได้-ไม่ธรรมดาเลย”

       ไม่เชื่อ...ก็ลองสอนดูนะจ๊ะ

 รักและคิดถึง

พี่ดิน

...................................................

(วิทยาจารย์ เมษายน 2554)

[โสภณ เปียสนิท]

แวะมาเยี่ยมน้องดาวด้วยคนนะครับ