ขอแจ้งข่าวหน่อย (3) วค.อุตรดิตถ์

 555555 อาจารย์โจนนี่แหละเป็นเจ้าของเรื่องโจกที่ดิฉันเอาไปขายได้หลายประเทศ  เมื่อพูดถึง stress, intonation and tone language  เรื่องของเรื่องก็คือ นายทหารหนุ่มๆ อยากจะได้เพื่อนเป็นสาวฝรั่ง ก็อาสาจะขับรถจากค่ายทหารมารับไปเรียนขี่ม้า  ดิฉันมองการณ์ไกลคิดว่าน่าจะเกิดปัญหา ก็ฝึกอาจารย์ให้พูดขี่ม้า  ขี่ม้า  แต่ไม่ไกลพอที่จะให้ระวังคำที่ใกล้เคียงกัน  กลับจากขี่ม้าตอนใกล้เที่ยงอาจารย์เดินมาที่โต๊ะอาหารที่อาจารย์ไทยนั่งกินข้าว แล้วบอกด้วยความรื่นเริงให้ทุกท่านได้ยินทั่วกันว่า

  "โอ  ฉันชอบขี้หมามากค่ะ"

วันนั้นดิฉันก็ไปด้วย  แต่ดิฉันชอบขี่ม้าค่ะ

 

 

 

ณ วันนี้อาจารย์มีความสุขกับการไปเที่ยวเนปาล ช่วยนักศึกษาคนหนึ่งให้ได้มาเรียนวิชา Astrophysics ที่มหาวิทยาลัยในรัฐแมสซาชูเส็ต  และยังเป็นกรรมการในสมาคมดูดาวของสหรัฐ  (คิดว่าถ้าสถาบันไหนอยากให้มาบรรยายน่าจะรวมๆกันเชิญได้นะ)  อาจารย์มีลูกสองคน แต่งงานแล้วแต่ยังไม่มีหลาน

 

และรูปสุดท้าย  ลองไปเปรียบเทียบกับรูปในตอนแรกค่ะ  44 ปีเปลี่ยนสังขารของอาจารย์และอาจารย์โจนไปแค่ไหนคะ  เราไปเที่ยวชายหาดกันค่ะ

 

    ช่วงปี 2511  การถ่ายรูปยังไม่ง่ายเหมือนปัจจุบัน  อีกทั้งดิแันย้ายที่อยู่บ่อย รูปที่อุตรดิตถ์ไม่ค่อยมี พอไปเห็นอัลบั้มใหญ่ ถึงสามอัลบั้มเกี่ยวกับอุตรดิตถ์ก็เลยขอสแกนมาบางรูปค่ะ  อาจารย์ยังมีรูปของนักศึกษาที่ให้ไว้ เซ็นต์มอบไว้  เก็บไว้อย่างดี  อาจารย์บอกว่า

   คิดถึงนักศึกษาทุกคน  เป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดช่วงหนึ่งของอาจารย์  หลายอย่างที่ยังติดในอาจารย์ไม่เคยจางหายเลย  เช่นทุกวันนี้อาจารย์ยังก้มตัวเมื่อเดินผ่านคนอื่นที่นั่งอยู่  แม้แต่จะอยู่ในอเมริกาก็ทำ

   ในบ้านมีของไทย รวมทั้งเครื่องปรุงอาหารไทย ครก ผ้าพันคอ สารพัดค่ะ ตอนที่ไปพักบ้านอาจารย์ก็ทำผัดไทย แกงเขียวหวาน  แกงมั่สหมั่น ฯลฯ