เริ่มต้นสังคมแห่งการเรียนรู้ด้วยตัวเอง
ผมได้รับรายงานการประชุมคณะทำงานพัฒนาการสื่อสารภายในองค์กรด้านบริหารทรัพยากรบุคคล ของหน่วยงาน (ได้รับในฐานะคณะทำงาน แต่ไม่ได้เข้าร่วมประชุม เนื่องจากติดราชการ) อ่านรายงานดูแล้ว รับทราบว่าจะต้องเขียนบทความส่ง 1 บทความในคอลัมน์ที่เปิดไว้เอง (บ้านพักครู) และติดใจรายงานฯในระเบียบวาระเรื่องอื่น ๆ ที่ฝ่ายเลขาฯ ขอรับฟังความคิดเห็นจากที่ประชุมเพื่อหาแนวทางในการปรับปรุงและพัฒนาวารสารต้นทุนมนุษย์ให้มีรูปแบบและเนื้อหาที่น่าสนใจมากยิ่งขึ้น โดยที่ประชุมได้เสนอความคิดเห็นหนึ่ง ไว้ว่า
- การสร้างชุมชนนักเขียนภายในสำนักงาน ก.ก. เพื่อส่งเสริมให้ข้าราชการของสำนักงาน ก.ก. ทุกระดับเขียนบทความลงในวารสาร ซึ่งจะเป็นการกระตุ้นให้เกิดสังคมแห่งการเรียนรู้ภายในสำนักงาน ก.ก. และเป็นไปตามวัตถุประสงค์ของการก่อตั้งวารสารต้นทุนมนุษย์ ....
และมติที่ประชุม ให้นำเรื่องการสร้างชุมชนนักเขียนภายในสำนักงาน ก.ก. หารือในการประชุมผู้บริหารสำนักงาน ก.ก.
ที่ติดใจก็เพราะว่า มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังจะเริ่มต้นที่จะก้าวเดินไปสู่ "สังคมแห่งการเรียนรู้" อย่างจริงจัง และกำลังส่งต่อความคิดให้กับผู้ใหญ่ทราบว่า การก้าวเดินครั้งนี้ น่าจะได้รับแรงใจและแรงผลักดันจากผู้หลักผู้ใหญ่บ้าง...
ผมเคยไปไปศึกษาดูงานของหน่วยงาน SCG สิ่งที่ประทับใจและจดจำตลอดมา คือ แนวคิดที่บริษัทส่งเสริมให้ พนักงานในหน่วยงานได้มีโอกาสอ่านหนังสือดี ๆ แล้วสร้างเวทีให้มานำเสนอเพื่อแบ่งปันสิ่งที่ได้รู้ให้กับคนอื่น ๆ ได้รับทราบ และบันทึกเก็บไว้เป็นข้อมูลเพื่อค้นคว้าได้...
ผมมีโอกาสได้ท่องเทียวไปในสังคมออนไลน์ จนได้เจอกับสังคมของคนทำงานแลกเปลี่ยนเรียนรู้ โดยที่แห่งนี้ได้เป็นแบบอย่างที่ดีในการเริ่มต้น เรียนรู้ ฝึกฝน และ แลกเปลี่ยน จากการอ่าน และเริ่มต้นเขียน จนปัจจุบัน แม้จะเขียนได้ไม่ดี แต่ก็ ดีกว่าไม่ได้เขียน...และรักที่เขียนใน G2K
จากสิ่งที่ติดใจในรายงานการประชุมดังกล่าวข้างต้น ผมคิดว่าวันนี้ ทุกคนน่าจะเริ่มต้นที่จะ เรียนรู้จากการอ่าน และเริ่มต้นที่จะเขียน เขียนในสิ่งที่คิดและไตร่ตรอง (แต่ไม่ใช่คิดอะไรแล้วเขียนทุกอย่าง) อย่างที่ผมเคยแนะนำคนใกล้ ๆ ตัวว่า คนเรารู้อะไรก็ไม่เท่ากัน แต่ละคนก็มีมุมมองของการเรียนรู้ และมุมมองของการเข้าใจที่ต่างกัน จะเขียน จะบันทึกอะไร ขอให้เกิดจากสิ่งที่เรารู้ เราเข้าใจ เขียนด้วยความเป็นตัวเรา แล้วเราก็จะรู้ว่าการเขียนไม่ยาก.. แต่ถ้ามัวรีรอ หรือกลัว ก็จะปิดโอกาสการเริ่มต้นแน่นอน
บันทึกนี้ แค่คิดว่า สังคมแห่งการเรียนรู้ และชุมชนนักเขียน ต้องเริ่มต้นจากตัวเอง มากกว่าที่จะให้ใครมาสั่ง หรือบังคับให้ทำ แล้วเราก็จะมีความสุขในสังคมแห่งนี้ จริง ๆ
ความเห็น (2)
ชอบประโยคนี้ค่ะ
"แม้จะเขียนได้ - ไม่ดี - แต่ก็ดีกว่า -
ไม่ได้เขียน" ตรงใจ kunrapee ที่สุด
เพราะก่อนเริ่มเขียนคิดว่า.. แม้จะไม่มีใครอ่านสิ่งที่เราเขียน
แต่เมื่อตัวเราเองได้กลับมาอ่านอีกครั้ง
ทำให้ได้รู้สึกถึงตัวตนของตนเองค่ะ
- เวที หรือ พื้นที่เป็นเรื่องสำคัญจริง ๆ ค่ะ เปิดโอกาสให้คนที่หลากหลายมาพบกัน และแลกเปลี่ยนความแตกต่างอย่างสร้างสรรค์