คุยกับพี่ชายที่แสนดี
"พี่ช่วยน้อง เพื่อนช่วยเพื่อน ครูต้องช่วยศิษย์เพื่อลดปัญหา"
จากโจทย์ปัญญาที่ครูนกเคยบันทึกเกี่ยวกับนักเรียนที่ไม่ยอมพูดคุยกับใครๆ
"พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย"
ทำให้อยากได้ข้อมูลจากบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเด็ก
ในที่สุดวันหนึ่งโอกาสดีก็มาถึงได้พบกับพี่ชายของนายนิ่งมาก
นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาที่ปีที่ ๕ ที่พูดน้อยถึงขั้นไม่พูดเลย
ครูนกเลยชวนนั่งสนทนาเรื่องนายนิ่งมาก
เบื้องต้นข้อมูลที่ได้จากพี่ชายคือ "อยู่บ้านก็ไม่เคยคุยกับใครครับครู
แม้แต่กับผม"ครูนกเลยสอบถามว่าเขาคุยกับใครมากที่สุดในบ้าน
คำตอบคือ พี่สาวซึ่งกำลังเรียนมหาวิทยาลัยปีที่ ๒
ส่วนเพื่อนในโรงเรียนก็มีหนึ่งคนในชั้น ม.๕ ห้อง ๓ ซึ่งพี่ชายบอกว่า
"คนนี้คุยได้เป็นวัน"
ส่วนแม่ของเขาน้องชายไม่ยอมคุยด้วยมาเกือบปีแล้ว
โดยที่แม่ก็ไม่ทราบสาเหตุว่าเพราะเหตุใด ครูนกฟังแล้วถามตนเองเลยว่า
ถ้าเราเป็นแม่นี้เราทำอย่างไร
ครูนกเลยถาม "ในฐานะพี่ รู้สึกอย่างไรกับเรื่องน้อง
และเรื่องต่างๆ" นักเรียนผู้พี่บอกว่า
ก็คิดกังวลเล็กน้อยเช่นกัน
แต่คิดว่าไม่เป็นไรน้องชายของเขาอย่างไรเขาก็ดูแลได้ในภายหน้า
ครูนกเลยตั้งคำถามว่า "ทำไมเราไม่ช่วยปรับตั้งแต่วันนี้
เพื่อให้น้องดีขึ้นเรื่อยๆ ไป" ครูนกชี้ให้เห็นว่า
ระยะชีวิตของใครไม่แน่ไม่นอนจะทำสิ่งใดให้รีบทำ
อีกประเด็นที่สำคัญคือน้องมีความศักยภาพในทางการเรียนสูงหากได้รับการช่วยเหลือทางด้านทักษะทางสังคมต่อไปน้องจะเป็นบุคคลคุณภาพคนหนึ่ง
กรณีของแม่ครูนกแนะนำให้พี่ชายนายนิ่งมากพูดคุยกับแม่ว่า
ให้ถามน้องตรงๆเลยว่า โกรธเรื่องอะไรไม่พอใจเรื่องอะไร
หากน้องไม่ตอบก็ไม่ต้องซักไซร้ไล่เรียงแต่ให้ชวนพูดชวนคุย
เมื่อจังหวะเหมาะๆค่อยถามสาเหตุอีกสักครั้ง
ขอให้แม่พยายามอย่าปล่อยเหตุการณ์ไว้ในลักษณะนี้
การเล่นเกมพี่ชายยืนยันว่าน้องไม่ได้ติดเกมออนไลน์
แต่ปัญหาคือ ไม่ค่อยจะทานอาหารเช้า และมื้ออื่นๆ ครูนกเลยได้คำตอบว่า
ครอบครัวไม่ได้นั่งทานข้าวร่วมกัน
(ทำให้คิดถึงวงทานข้าวแบบนั่งพื้นล้อมวงในวัยเด็กของบ้านครูนก วงใหญ่
พ่อแม่และลูกสี่คน มีคนอื่นสมทบอีกเป็นระยะ)
ดังนั้นบรรยากาศการเชิญชวนให้ลองชิมโน้นนี้ไม่ปรากฏผลคือ
นายนิ่งมากอยู่เกณฑ์ผอม และมีอาการซีด
(ครูนกแอบกระตุ้นให้หัวหน้าห้องและเพื่อนๆ
ชวนเขาวิ่งรอบโรงเรียนตอนเย็นๆ)
"มอบตัวเป็นศิษย์คือลูกศิษย์ของครูเสมอ"
ครูนกบอกจุดประสงค์ของตนเองกับพี่ชายน้องนิ่งมากว่า ครูอยากให้เขามีสังคมมากกว่านี้ แต่ครูไม่ได้คิดว่า จะเปลี่ยนได้ในทันทีเพราะการที่เขาจะเป็นเช่นนี้ก็ใช้เวลามานานพอสมควร ดังนั้นระยะเวลาการแก้ไขก็ต้องนานพอสมควร แต่จะให้ครูไม่ทำอะไรเลยคงทำไม่ได้ เพราะช่วงวัยมัธยมศึกษาตอนปลายเป็นวัยแห่งกระปุกความทรงจำที่ดี คำว่าเพื่อนมีความมากมายในวัยนี้ ครูไม่อยากให้เขาพลาดโอกาส จึงบอกว่าหลังจากนี้จะไปเยี่ยมบ้าน
"ภาพความสุขจากการเยี่ยมบ้านเด็กๆ ปีการศึกษาที่ผ่านมา"
ในคาบเรียนครูนกนายนิ่งมากจะนั่งหน้าชั้นเรียนปีกด้านซ้ายมือของครูนกเสมอ ชวนพูดชวนคุยยังไม่ตอบมีแต่พฤติกรรมที่ลูกศิษย์ทำให้ครูรู้ว่า ครูมีความหวังเพราะเป็นการตอบสนองบทสนทนาเสมอทำให้รู้ว่า ฟังครู คิดตาม และรับทราบความเป็นไปของในห้องเรื่องนี้มีแสงสว่างปลายอุโมงค์ค่ะ
ความเห็น (13)
แวะมาขอบคุณค่ะ
ที่แวะไปให้ดอกไม้ในบันทึก
และดีใจที่ได้รู้จักคุณครูเพิ่มอีกคนค่ะ
ดีใจที่ยังมีความหวัง มีแสงสว่างจากปลายอุโมงค์ค่ะครูนก
คอยเป็นกำลังใจให้นะคะทั้งน้องนิ่งมากและคุณครูนะคะ ;)
ขอเป็นกำลังใจให้ครูนก และน้องนิ่งมากนะคะ..
สัมพันธภาพกำลังเริ่มต้นขึ้นอย่างดีทีเดียว..
หวังว่าต่อไปจะได้อ่านบันทึก เล่าเรื่องที่น้องนิ่งมากพูดคุย
มีสังคมที่ดีขึ้นนะคะ
-
หากครูหาโอกาสคุยกับเพื่อนของนายนิ่งมาก ที่ชอบคุยด้วยกันเป็นชั่วโมง..อาจได้ข้อมูลดีๆของนายนิ่งมาก เพราะเพื่อนย่อมเข้าใจเพื่อนดีกว่าคนอื่น
-
ขอให้กำลังใจค่ะ..กรณีนี้ไม่น่าเป็นห่วงนัก..
สวัสดีค่ะ คุณคณูBonnie
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณปริม ครูนกมองเห็นแสงสว่างแม้จะต้องใช้เวลาสักหน่อย
ขอบคุณค่ะ คุณ kunrapee.....ครูนกกำลังเรียนรู้กับโจทย์ใหม่ก็หวังให้ตนเองทำสำเร็จค่ะ จะได้คืนวัยหวานให้กับศิษย์คนนี้
สวัสดีค่ะ ป้าใหญ่ที่เคารพ
- เพื่อนของนายนิ่งมาก...ก็เป็นประเภทคุยน้อยเช่นกันค่ะแต่รายนั้นยังคุยกับเพื่อนในห้อง และครู แต่สำหรับนายนิ่งมาก.......ครูทุกรายวิชาบอกเป็นเสียงเดียวกันค่ะ.....
- กราบขอบพระคุณสำหรับกำลังใจ อยากทำให้เขาได้เห็นมุมมองใหม่ๆ ที่จะเกิดประโยชน์ต่อเขาในเชิงสังคมนะค่ะ
ขอบคุณแทนนายนิ่งมากสำหรับทุกๆกำลังใจ คุณ kunrapee คุณ ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ คุณ ชลัญธร นาง นงนาท สนธิสุวรรณ คุณปริม pirimarj... และคุณครู Bonnie
ครูนกบอกจุดประสงค์ของตนเองกับพี่ชายน้องนิ่งมากว่า ครูอยากให้เขามีสังคมมากกว่านี้ แต่ครูไม่ได้คิดว่า จะเปลี่ยนได้ในทันทีเพราะการที่เขาจะเป็นเช่นนี้ก็ใช้เวลามานานพอสมควร ดังนั้นระยะเวลาการแก้ไขก็ต้องนานพอสมควร แต่จะให้ครูไม่ทำอะไรเลยคงทำไม่ได้ เพราะช่วงวัยมัธยมศึกษาตอนปลายเป็นวัยแห่งกระปุกความทรงจำที่ดี คำว่าเพื่อนมีความมากมายในวัยนี้ ครูไม่อยากให้เขาพลาดโอกาส จึงบอกว่าหลังจากนี้จะไปเยี่ยมบ้าน
..
ผมว่านี่จะเป็นถ้อยคำที่เปลี่ยนแปลงชีวิต เขาเลยทีเดียวครับ
รอคอยความหวังและแสงสว่างที่ผ่านอุโมงค์ไปแล้วนะครับ เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ
สวัสดียามเช้าค่ะ คุณ Nobita
ขอบคุณสำหรับลกำลังใจ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจอย่างมากค่ะ...ต้องบอกว่า ต้องลองกันสักตั้งค่ะ แต่พี่ชายเขามาส่งข่าวในแนวโน้มทิศทางบวก...ครูก็มีกำลังใจขึ้นค่ะ