@@เสบียงทิพย์@@

......ขอก่อนแล้วจ่ายทีหลัง กับจ่ายก่อนแล้วได้ทีหลัง มันต่างกันไหมนะ......

จากการเดินทางไปเยี่ยมถิ่นเกิดที่เชียงรายครั้งนั้น พอจะมีเวลาบ้างก็เลยเสาะแสวงหาเสบียงบุญเอาไว้ ตกลงพากันไปที่วัดงำเมือง ซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขาใกล้ๆกับศาลากลางหลังเก่า เป็นวัดเก่าแก่และเป็นที่ตั้งของกู่ ( สถูป ) พระยามังราย แต่เดิมเป็นที่บรรจุพระอัฐิของพระยามังรายมหาราช ต่อมาจึงได้บูรณะเพิ่มขึ้น มีวัด มีวิหารรวมทั้งเสนาสนะในวัด ช่วงที่ไปก็ยังมีการก่อสร้างและบูรณะเพิ่มเติมกันอยู่

ว่ากันว่า....อนุสาวรีย์พระยามังรายที่ตั้งอยู่ด้านหน้าของกู่นั้น มักจะมีผู้คนมากราบไหว้และบนบานศาลกล่าวเพื่อให้สมประสงค์ในสิ่งที่คิดและหวังอยู่เสมอ และมักจะสำเร็จได้ด้วยดี สังเกตจากสิ่งที่แก้บนทั้งหลายเต็มไปหมด โดยการที่เราจะบนในใจไม่ได้ ต้องเขียนลงในกระดาษ แจ้งชื่อนามสกุลพร้อมทั้งขอในสิ่งที่ต้องการ พับแล้วนำไปสอดไว้ใต้พระบาทของรูปปั้น ไหนๆก็มาแล้วนี่ krugui ก็เขียนกับเขามั่งแล้วนำไปสอดไว้เหมือนคนอื่นๆ ไม่ได้ขอเพื่อตัวเองหรอกขอเพื่อส่วนรวมแล้ว.....สบายใจ

หากวิเคราะห์ดูแล้วนับว่าเป็นจิตวิทยาแบบหนึ่ง ที่ให้เขียนชื่อนามสกุลเอาไว้ แต่ละคนจะได้ไม่สุมสี่สุ่มห้าขอและบนแล้วไม่ทำตามนั้น อย่างน้อยๆก็เกรงๆอยู่เพราะมันมีหลักฐานชัดเจน.....

เมื่อมีเวลาพอ พวกเราจึงมุ่งหน้าไปยังอีกวัดหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 8 กิโลเมตร ชื่อวัดห้วยปลากั้ง ( พบโชคธรรมเจดีย์ ) วัดนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาเด่นเห็นแต่ไกลและอยู่ท่ามกลางท้องไร่ท้องนา บรรยากาศโดยทั่วไปสงบ วันที่ไปนั้นอากาศดีมากจึงมีผู้คนแวะเวียนกันมามากมาย( มาทราบภายหลังว่าส่วนใหญ่มุ่งมาดูดวง ) วัดนี้มีลักษณะแปลกตาเป็นทรงเจดีย์เก้าชั้นสวยงาม มีรูปมังกรอยู่บนหลังคาและบันไดทางขึ้น ผสมผสานกันระหว่างไทยกับจีน สังเกตจากมีรูปเจ้าแม่กวนอิมซึ่งแกะสลักจากไม้ทั้งหมด ภายในวัดเงียบและเย็นมีเสียงสวดแบบจีนเบาๆ ช่วยให้ผ่อนคลายและเกิดศรัทธา....

แต่เดิมมาบริเวณที่ตั้งวัดเป็นแค่สำนักสงฆ์ จนปีพ.ศ. 2548 ด้วยการแนะนำของเจ้าคณะตำบลริมกกตลอดจนชาวบ้านและคณะศรัทธาจึงนิมนต์ พระอาจารย์พบโชค ติสสวังโส ซึ่งมีความรู้เรื่องโหราศาสตร์และการทำนายทายทักตลอดจนดูฮวงจุ้ย ให้มาอยู่และช่วยพัฒนาวัดนี้ต่อไป โดยพระอาจารย์บอกไว้ว่า.....จะทำให้พระ พุทธศาสนาเกิดขึ้นที่นี่ ด้วยใจมุ่งมั่นรับใช้ต่อพระศาสนา จึงยอมทนเหน็ดเหนื่อยกับการรับแขก ญาติโยมกระจายกว้างไปเรื่อยๆ หลายจังหวัดจนเป็นที่รู้จัก “พระอาจารย์พบโชค” ใหม่ๆ ก็นึกอายเป็นพระหมอดู หลายคนก็ดูถูกดูแคลน ท้อใจหลายครั้งจะเลิกหลายหนแต่ก็ทนเพื่อให้สู่จุดหมายที่คิดไว้ อาตมา รู้ การ ดูดวงเป็นเพียงเปลือกกระพี้ของศาสนาเท่านั้น ไม่ใช่แก่น แต่ ตราบใดที่ต้นไม้ยังต้องมีเปลือกกระพี้หุ้มแก่นจึงเติบโต ศาสนาก็เช่นกัน อาตมาจึงยิ่งทำมากขึ้น........

ด้วยแรงศรัทธาจากญาติโยมและเงินขันครูดูดวง ผู้อุปถัมภ์หลักผู้อุปถัมภ์รอง ประกอบกับวินัยทางการเงินและความซื่อสัตย์ต่อศาสนา ทำให้วัดแห่งนี้เป็นรูปเป็นร่างและมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักไปทั่ว แต่กว่าจะเป็นอย่างปัจจุบันพระอาจารย์ก็ย้อนให้เห็นว่า......จำได้ว่า วันแรกที่มาจำวัดนี้ นิมิตฝันเห็นบนดอยลูกนี้เป็นเจดีย์ขนาดใหญ่สูงมาก แต่เห็นเป็นชั้นๆ คนเดินขึ้นได้มี 9 ชั้น สวยงามมาก เก็บความคิดนีไว้ในใจ จนกระทั่งมีวิศวกรจากกรุงเทพฯมานั่งดูดวง ดูเสร็จเขาถามว่าจะสร้างอะไร ก็บอกว่าจะสร้างเจดีย์เป็นรูปสามเหลี่ยม แล้วเป็นชั้นๆ 9 ชั้น แล้วมีเจดีย์เล็กๆ 12 ราศี ล้อมรอบบอกเท่านี้จริงๆ
อีก 7 วันต่อมา มีคนถือรูปเจดีย์เป็นภาพสีแต่งโดย Computer อาตมาเห็นแล้วขนลุกทั้งตัว คือภาพในนิมิตอย่างไงอย่างนั้นเลย นอนฝันไปหลายเดือนอยากจะสร้างเจดีย์แบบนี้ให้คนกราบไหว้ ลูกศิษย์ชื่อ พ.ต.ท. สีหนาถ นิลสุข (สารวัตรโป้ง) มักแซวบ่อย ๆ ว่ากุ้มใจไม่มีเงินสร้างเจดีย์ แต่ก็จริงจนกระทั่ง คุณ เฉิน เซียน เป่า นักธุรกิจชาวใต้หวัน ขึ้นมาเที่ยวบนวัดและดูดวง เกิดคุยกันถูกคอ เขาถามจะสร้างอะไร เอารูปให้เขาดู เขาสนใจ นิมนต์อาตมาไปโรงแรมดุสิตที่พักของเขา แล้วก็บอกว่าเป็นบุพเพวาสนาที่ได้เจอกัน เคยทำบุญมาแต่ชาติปางก่อน แล้วจะสนับสนุน แล้วเขาก็สนับสนุนเงินก้อนแรก 1 ล้านบาท แล้วก็เริ่มตอกเสาเข็ม วันที่ 26 เมษายน 2550 โดยให้ชาวบ้านในชุมชนเป็นใหญ่ เป็นประธานในพิธีวางศิลาฤกษ์ และมีท่านพลเอก ปิติ กัมพูพงค์ มาร่วมงาน ชาวบ้านและศิษย์มาหลายร้อยคน ที่ลืมไม่ได้ คือ ผบ.ธนสิทธิ์ พานิชวงษ์ เสาหลักในการนำสายบุญเข้าวัดโดยตรงจากนั้นก็มีคณะศรัทธาญาติโยมเข้าร่วมทำ บุญสร้างพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ จนเป็นภาพปัจจุบัน และใช้เงินงบประมาณไปแล้วประมาณ 20 ล้านบาทเศษ ยังขาดปัจจัยอยู่มากในการสร้างมหาเจดีย์ ที่แปลกก็คือ อาตมาสังเกตว่าผู้มีบารมีหรือบุญเท่านั้นจึงมาร่วมสร้างเจดีย์นี้ คนรวยหลายคนเห็นแล้วเขาก็เฉย ๆ แต่หลายคนเห็นเจดีย์เกิดวิบัติ ทำบุญทำแล้วทำเล่า แล้วก็จะทำทุกชั้น เจดีย์ดวงนี้ศักดิ์สิทธิ์มาก หลายคนคงสัมผัสได้ ......

สองวัดในวันเดียวนั้น ทำให้ได้รับความรู้ใหม่ๆและเกิดการตั้งข้อสังเกตจากวัดแรกที่ไปขอ( บน )ก่อนแล้วจ่าย (แก้บน )ทีหลังกับจ่ายค่าขันตั้ง ( ยกครู ) ก่อนแล้วถึงจะได้ในสิ่งที่อยากรู้.....มันต่างกันไหมนะ แต่ถึงอย่างไรก็เกิดความสุขใจในการได้ร่วมบำรุงพุทธศาสนา ได้สะสมกรรมดีเอาไว้เป็นเสบียงในการเดินทาง ถึงแม้จะเป็นระยะทางยาวนานสักเท่าไหร่ เสบียงนี้ก็ไม่มีวันเน่าเสียและไม่มีวันหมดเพราะมันเป็น.....เสบียงทิพย์.....

ขอบคุณข้อมูลประกอบจากที่มาประวัติ : /www.wathyuaplakang.com/

เขียนใน GotoKnow โดย krugui
ใน @@@จับปลายมาชนต้น(ความคิด)@@@

คำสำคัญ (Tags): #วัดงำเมือง#สถูป#เสบียงทิพย์#พระยามังรายมหาราช#วัดห้วยปลากั้ง#พบโชคธรรมเจดีย์#พระอาจารย์พบโชค

หมายเลขบันทึก: 490566เขียนเมื่อ 8 มิถุนายน 2012 14:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 15:32 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน