ป้ายชื่อร้านไทย..วอดวายรออยู่
วันนี้ถ้าเข้าไปในศูนย์การค้าไทย ถ่ายรูปออกมา จะบอกไม่ได้เลยว่า อยู่เมืองไทยหรือไปเที่ยวอังกฤษ เมกา เพราะป้ายร้านหลังฉากเป็นภาษาอังกฤษหมด หาป้ายไทยไม่ได้สักร้าน ...แม้แต่ร้านขายส้มตำ ก็ยังอุตส่าห์ขึ้นป้ายว่า “Somtum” (ซัมตุม...เอ๋หรือว่าเราลอกส้มตำมาจากเกาหลีหว่า)
แต่พอเราไปถ่ายในยุโรป เช่น เยอมัน สวีเดน เดนมาร์ก หรือใน ญี่ปุ่น เกาหลี จีน แม้แต่ลาว เขมร พม่า อินโด อินเดีย อีจิปต์ ซาอุ .....เอ ทำไมป้ายร้านมันมีแต่ภาษาท้องถิ่นหว่า......(เกาหัว...คิด) ....
คิดไงก็คิดไม่ออก
แม้แต่ สิงหโตก มันก็ยังมีภาษาจีนพอหรอมแหรม ให้ได้บรรยากาศ
เออ..ยกเว้น ปินส์ ....มันเหมือนไทยยังกะแกะ
...คนถางทาง (๔-๕-๕๕)
ความเห็น (3)
It is a clear indication of "dependency on foreign trade" in the area.
10 kms off 'tourists' tracks, we could hardly see any sign at all because 'local trade' relies on local know-where.
Incidentally, local administration and tourist beauro are driving foreign language signs. I blame them!
ท่าน sr ครับ The Mall ที่โคราช ผมห่างไกลท่องเที่ยวมาก ก็มีแต่ป้ายหัวหรั่งครับ ...ส่วนร้านอาหารก็มีแต่ร้านอาหารนอก ...ผมไปสัมภาษณ์ร้านส้มตำร้านหนึ่งว่าทำไมขายสัมตำร่วมกับสปาเกตตี้ เขาบอกว่าเมื่อก่อนขายแต่ส้มตำแต่ไม่มีคนเลย เขาไปเข้าร้านอาหารนอกหมด เลยต้องเอาอาหารเลี่ยนมาผสม เพราะสามีเป็นเลี่ยน พอทำเป็น
I had in the back of my mind something not quite "in place" and "yes, I found it here" Let me correct it and put this out of the back of my mind. In my previous comment (see above) I typed "beauro" when I meant "bureau". I had in mind a weird and funny side of English from 2 words "bureau" and "beaurocracy", Both read much alike but the spelling are quite opposite. This was meant to be a little point in next Plain and Simple English post. It got lost and appeared here.
Now back to your blog. "...ขายแต่ส้มตำแต่ไม่มีคนเลย เขาไปเข้าร้านอาหารนอกหมด เลยต้องเอาอาหารเลี่ยนมาผสม..."
Multi-cultural Thailand has been going for a long while now. Diversity in foods (and husbands) has gone far and wide when Thais open their doors with smiling faces. I see that the current is strong and the way to survive is to keep afloat on top (not to struggle in current and drown). A way to rise to the top, I think, is to create a place Thais will call 'home'. Home is where love and forgiveness blend with rivalry and sharp pains of sharing same space. We have been 'home' (I have been -less) and we are going not back but to build 'new home', new family, new space and new (innovated) Thailand.
Whether, we would pile up and burn 'undesirable' like what happened in Alexandria, Rome, Berlin, ... or we would bury and build on top... and desstroy the true history... I would not guess. But I dream of seeing a new magnificant tree emerging from bushfire burnt forest ground.