วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขอีกวันครับ...
พวกเราชาวหมออนามัยทุกแห่งในอำเภอได้มาเล่าสู่กันฟังในเรื่องการทำวิจัย และ R2R
มีหลายคนหลายทีมที่ทำเสร็จแล้ว
มีหลายคนหลายทีมที่กำลังตั้งคำถามและพัฒนาต่อ
จึงจัดการนำเสนอให้พวกเราฟังกันเอง
เป็นเวทีเล็ก ๆ ง่าย ๆ ไม่เป็นทางการ แต่มีความสุขครับ
ผม และพี่ ๆ หมอออนามัยเดียวกันที่ผ่านการวิจัยมา...ก็คอยเป็นพี่เลี้ยงให้น้องที่ไม่มีประสบการณ์ (เพราะปีนี้ ไม่มีงบประมาณเชิญอาจารย์...เป็น R2R แบบพอเพียง)
ผมว่า เป็นบรรยากาศที่เกื้อกูลและเกิดการเรียนรู้ที่สำคัญอย่างยิ่ง
ต้องขอขอบคุณทีมงานสำนักงานสาธารณสุขอำเภอที่ทำให้เราพบปะกันทางวิชาการบ้าง
เพราะต่างคนต่างก้มหาทำงานจนมองหาอะไรไม่เจอแล้ว
ผมขอนำเสนอก่อนครับ เพื่อสร้างบรรยากาศให้น้อง ๆ คุ้นเคยเวที ถึงแม้ไม่มาแข่งขัน แต่คนที่ไม่ผ่านเวที ย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดา รวมถึงผมด้วย ทุกครั้งบนเวทียังตื่นเต้นตลอด
ผมเล่าถึงว่า ผมกำลังวิจัย และ R2R จำนวน 3 เรื่อง ในปีนี้ ผมเล่าปากเปล่าผ่านไมค์
ต่อมา...มีน้องพยาบาล มานำเสนอเรื่อง รูปแบบการดูแลผู้ป่วยติดเตียง ใช้การเรียนรู้จากฐานชุมชน (CBL)
และใช้โมเดล CCM (โมเดลการดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง)
ผมคุ้นเคยกับโมเดลนี้ผ่านบล็อกอาจารย์หมอ ป. (กัลยาณมิตรบ้านผมอีกท่าน)
ผมและทีมแนะนำให้น้องเข้าใจถึงการวิจัยเชิงปฏิบัติ และการนำเสนอ
น้องตั้งใจมาก...รับฟัง...จดทุกเม็ด...ตามีประกาย
คน ๆ อื่นก็ดูตั้งใจในการแลกเปลี่ยนกัน
และอีกหนึ่งคนในภาคเช้า...
เป็นน้องนักวิชาการสาธารณสุข...เรื่องการประเมินท่าทางในการทำงานของแรงงานทอหมวกไหมพรม
ใช้โมเดลการดูการบาดเจ็ดการเสี่ยงของท่าทาง โดยใช้ RULA
น้องอาจจะไม่เป๊ะ...แต่เจ๋งครับ
เห็นความพยายามของน้อง...ในการช่วยเหลือสุขภาพของแรงงาน
ทุกคนมีแววที่จะเป็นนักบริการ
และนักวิชาการที่ดีในอนาคต
ทดแทนผม...ที่กำลังจะเก่าและแก่ไปตามวัยในที่สุด
แต่จะแก่อย่างไง...ผมขอให้มีโอกาสได้ทำสิ่งที่มีความสุขบ้าง
โดยเฉพาะแนวคิด R2R เท่าที่มีบ้างติดตัว
กลับคืนให้น้อง ๆ ต่อไป
R2R สำหรับผม เป็นการฝึกกระบวนความคิดกับตนเองและทีม
คิดอย่างเป็นระบบและถูกต้องตามหลักวิธีวิทยา
ทำให้ผู้ทำ R2R ได้สังเกต ตั้งคำถาม รวบรวม เรียนรู้ และใช้ชีวิตด้วย
เหมือนการหว่านเมล็ดพืชลงดิน ให้งอกงาม เบิกบานและออกดอกออกผล
ต้นไม้ต่อชีวิตต้นไม้ และต่อฤดูกาลหนึ่งสู่ฤดูกาลหนึ่งต่อไป
ผมยิ้มอย่างมีความสุข...นั่งทานข้าวเที่ยง...และเขียนบันทึก
และรอฟัง R2R ภาคบ่ายต่อไปครับ....
ดีจังค่ะมีทีมงานที่เข้มแข็ง
- R2R ...เป็นการฝึกกระบวนความคิดของเราและทีม....
คิดอย่างเป็นระบบ....และ....ถูกต้อง.....ตามหลักวิธีวิทยา...ระเบียบวิธีวิจัย....ทำงาน ประจำ....ให้เป็นงานวิจัย .... เก็บข้อมูลในงานประจำ ... มีปัญหาอะไร .... อยากเห็นอะไร .... ที่จะไปถึง?... จะวัดว่าที่ไปถึงเป้าหมาย..ที่มีการวัด/ตัวชีื้...+ ตัววัด(KPI) .... วัดจากอะไร .... ตัวชี้วัดนั้น ... เที่ยงตรง + แม่นยำหรือไม่? ..... ถ้าตัวชี้วัดนั้น .... ไม่ตรง...ผลการวัด...ออกมา...ไม่น่าเชื่อถือ..ไม่เป็นที่ยอมรับ...ไม่มีประโยชน์...ทำไปเสี่ยเวลา...ไม่ตอบโจทย์ของสังคม...ไม่เกิดผลประโยชน์....(เรียกว่าไม่เกิด (Impact) .... ไม่เกิดผลกระทบเชิงกว้างต่อ... สังคมได้จริง (ผลปลอมๆๆนะคะ)
แม้ว่าจะไม่เข้าใจการทำงานที่เกี่ยวกับหมอ
แต่มาเป็นกำลังใจในการทำงานนะค่ะ
สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ ชื่นชมนะคะ คิดถึง R2R แล้วคิดถึงพี่แก้ว น้องทิมดาบและน้องอุ้มบุญ เป็นแรงบันดาลใจที่ดีค่ะ
ย้อนกลับมาอ่าน หลังจากอ่าน R2R ภาค 2 ค่ะน้องหมอ
การทำ R2R ได้สังเกต ตั้งคำถาม รวบรวม เรียนรู้ และใช้ชีวิตด้วย
เหมือนการหว่านเมล็ดพืชลงดิน ให้งอกงาม เบิกบานและออกดอกออกผล
** ดีใจที่ได้เรีบนรู้เรื่อง R2R ค่ะ
ชื่นชมทำงานควบคู่ไปกับวิจัย นำผลวิจัยมาพัฒนางานค่ะ ทั้งสามเรื่องเป็นประเด็นที่น่าสนใจ โดยเฉพาะเรื่องวัด BP สองข้าง คงต้องตามไปอ่านบ้างแล้ว และดีใจค่ะ ที่คุณหมออดิเรกอ่านบทความ CCM
แวะมาเอากำลังใจ แนวคิด
ก่อนที่จะเริ่มลงมือ
R2R
routine to research
research to routine