จับใจ......ที่อินเดีย ( ฉากหลัง )

  ผู้เขียนจับภาพด้วยกล้องไม่ทันสักที แต่ทุกภาพมันอัดแน่นอยู่ในหัวใจชัดเจน จึงขอบรรยายเล่าสู่กันฟังด้วยตัวอักษรนะคะ

 เห็นสัตว์เลี้ยงที่น่ารักอย่างแพะที่เมื่อสักครู่นี้ ลูกยังแย่งกันดื่มนมแม่สนุกสนาน ดูร่าเริงสดใส หารู้ไม่ว่า อีกไม่กี่ร้อยเมตรถัดมา จะพบแดนประหารของแพะเพศผู้ ที่ชาวมุสลิม นำเชือกมาร้อยพันธนาการต้นคอของแพะติดๆกัน ยืนเรียงแถว เข้าคิวรอความตาย บางตัวมีอาการกระสับกระส่าย บางตัวดูเฉยเมย กลิ่นอายของแดนประหารอยู่ใกล้แค่ปลายจมูก หัวใจมันคงเหลือนิดเดียว และยอมจำนนต่อชะตากรรม หยุดการดิ้นรนใดๆ หรือความคิดของเดรัจฉาน ไม่มีการสำนึกรู้ถึงสรรพสิ่งเหล่านี้ อีกไม่นาน พ่อค้าก็จัดการ นำแพะที่ชำแหละแล้วขึ้นแขวน รอจำหน่ายเป็นอาหารมื้อถัดไปของผู้คน

  ฟังดูโหดร้าย น่าขนพอง ที่เห็นภาพก่อนและหลังการตายแห่งห่วงโซ่่อาหาร มาแสดงให้เห็นรวมๆกันแบบนี้ แต่ที่บ้านเมืองอีกหลายแห่ง เก็บฉากหลังการประหารเอาไว้ จนเรามองเหล่าอาหารนั้น อย่างน่ากิน ไม่สะเทือนใจใดๆ เช่น หมู เป็ด ไก่ เป็นต้น การฆ่าเป็นการเริ่มต้น และสิ้นสุดของการก่อกรรมและชดใช้กรรม ไม่มีกรรมต่อกัน ไฉนเลยจะถึงกับเชือดคอกันได้ เป็นอีกฉากหลัง ที่เราเองก็ต้องมองให้ลึกซึ้ง เพื่อเห็นสัจจธรรมแห่งชีวิตนี้

  รู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง ไม่บาดใจกับภาพทั้งหลายที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ใจแข็งกระด้างขึ้น แต่ทุกสิ่งย่อมมีเหตุและผล ยามที่เราเอาความน่ารัก น่าเอ็นดูมาปรุงแต่ง เราก็พาลโกรธเกรี้ยวผู้คนเหล่านั้น มีอารมณ์ร่วม จนอยากจะพาตัวเข้าไปเกี่ยวพัน ล้างแค้นแทนเสียให้ได้ ต้องรีบจับใจตัวเองกลับมา มาอยู่อย่างรู้เนื้อรู้ตัว ไม่พลัดเพลิดไปกับภาพกรรมต่างๆนาๆเหล่านั้นนะคะ แต่มนุษย์ก็ลืมง่าย เห็นเหตุให้สลดสังเวชได้ไม่นาน ก็กลับไปสร้างเหตุสังเวชเสียอีกแล้ว

 ไม่ว่าที่อินเดีย หรือดินแดนไหนๆ ต่างก็มีสิ่งที่ดูแล้วต้องค้นหาเสมอ

สักแต่ว่าดู สักแต่ว่าเห็น เป็นเช่นนี้เอง พัฒนาจิตใจ ปรับปรุงใจเราเองขึ้นไปเรื่อยๆ ต่างหาก เป็นสิ่งที่เราควรทำ ในทุกๆครั้งที่มาอินเดีย

 เรื่องราวอินเดียยังไม่จบนะคะ นี้เป็นเพียงเรื่องเล่าริมทาง ที่นำมาฝากทั้งผู้มีประสบการณ์ และผู้ที่มีเป้าหมายจะไปเยือนอินเดีย จะได้ไม่รู้สึกตึงเครียดมากเกินไป

 บันทึกต่อไป ช่วยกันวิเคราะห์นะคะ ว่าอะไรทำให้คนไทยชุดหนึ่ง เกิดอุปทานหมู่ จนไม่ยอมกินข้าวเย็นมื้อนั้น รอสักครู่ค่ะ

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

แพะ เป็นอาหารที่มุสลิมนิยม บริโภค แพะเป็นประวัติศาสตร์ การการทดแทน การเชือดคอลูกเพื่อการทำ กุรบัน (มีโอกาสจะนำมาเล่า)

ขอให้มีสุขในต่างแดนครับ คุณหมอรุ่ง

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณวอญ่า

ต้องขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

ที่จะกรุณาเล่าเรื่อง "กุรบัน"ให้ได้ทราบกัน

มีความสุขในต่างแดนค่ะ

และกลับมาเรียบร้อยแล้ว