ในวันหยุดมีโอกาสได้อ่านหนังสือ "ยิ่งให้ ยิ่งได้" ชอบกลอนบทนี้มากค่ะ
ความสุขอยู่ไม่ไกล ถ้าเรา "ให้" กันและกัน
ของบางอย่าง ซื้อไม่ได้ ด้วยเงินทอง
เพราะเป็นของ ไม่มี ราคาขาย
เช่นความรัก ความปรานี มีน้ำใจ
ปลูกฝังให้ คิดชอบ ประกอบกัน
สิ่งเหล่านี้ มีค่า แก่ชีวิต
แต่ว่าเงิน ไม่มีสิทธิ์ มาจัดสรร
ได้แต่เพียง เราจะให้ กันและกัน
และผู้ให้ ได้รางวัล "คืออิ่มใจ"
"ความอิ่มใจ".....ไม่มีขายจริงๆ ค่ะ สัมผัสได้ด้วยใจและด้วยการกระทำของเราเอง
อิ่มอะไรไม่เท่าอิ่มอาบใจอุ่น
อิ่มในรักแผ่วละมุลจะหาไหน
อิ่มยิ่งนักอิ่มผลบุญเป็นทุนไป
อิ่มการให้ใช้ไม่หมดอดไม่นาน
อิ่มในรัก อิ่มน้ำใจ อิ่มไออุ่น
อิ่มความสุข ในกมล หาใดเหมือน
อิ่มการให้ กับใครใคร ไม่แชร์เชือน
อิ่มเสมือน อิ่มทิพย์ สถิตวิมาน
ขอบพระคุณท่านอาจารย์ "บวร" และ "ปิ่ง" มากนะคะ อ่านแล้วรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจและอบอุ่นค่ะ