หลังจากโรงเรียนวัดดงโคกขามก็มาถึง โรงเรียนวัดแตน โรงเรียนนี้น้ำท่วมไม่น้อย แต่คณะครูไม่ท้อถอย คิดนำวิกฤตมาสร้างโอกาสได้หลายเรื่อง เช่นในเมื่อมีน้ำมาเยอะแยะ สอนนักเรียนให้เรียนว่ายน้ำเสียเลย ไม่ต้องสร้างสระว่ายน้ำให้เปลืองเงิน มีเรื่องดีๆ ที่ได้ฟังหลายเรื่อง แต่ขอนำเสนอเพียงเรื่องเดียวที่ประทับใจมากที่สุด
คือว่าคณะของเราตระเวณเยี่ยมสมาชิกโครงการ HL มาตั้ง 24 กลุ่ม เหลือกลุ่มเดียวที่ไปไม่ได้สักที คือน้ำท่วมเขาสองเดือน น้ำท่วมเราและถนนอีกสองเดือน เราก็เลยติดต่อกันทาง facebook ดิฉันอ่านพบว่าน้ำท่วมมาก ก็เลยท้าเขาว่าลองทำหนังสือเล่มเล็กเกี่ยวกับน้ำท่วมสิ
เขาก็รับคำท้า วันที่ไปเยี่ยมก็เห็นมีหนังสือเล่มเล็กวางอยู่หลายเล่ม ก็เปิดอ่าน อ่านแล้วบอกตัวเองว่า "ใช่เลย" คืออยากเห็นหนังสือเล่มเล็กในแนวนี้ แต่ตัวเองทำไม่เป็นหรอก
เห็นไหมคะว่าทำได้หลายเล่ม เลยขอมาสองเล่ม นี่ก็ตระเวณโฆษณาให้มาหลายจังหวัดแล้ว อาจารย์ผู้เขียนชื่อ ปิ่นอนงค์ พรมชาติ อาจารย์ที่จัดทำภาพชื่อ ศิริรัตน์ คุ้มพร้อม เล่มที่หยิบมา ชื่อ ตุ่มจ๋า มาจากไหน กับ บ้านพักริมทาง
ขอยกตัวอย่างเล่ม "บ้านพักริมทาง" เป็นเนื้อเรื่องย่อว่า มีฝนตกทุกวัน น้ำท่วมบ้าน อพยพไปอยู่ริมถนน ป้าน้อยเริ่มมีอาการเหม่อลอยคิดถึงบ้าน ฯลฯ ที่ดิฉันชอบคือ อาจารย์ปิ่นอนงค์ เขาไปค้นคว้าสารสนเทศเกี่ยวกับโรคเครียดจากน้ำท่วมมาเพิ่ม เช่นอาการของโรคได้แก่ ฝันร้ายหรือฝันซ้ำๆเกี่ยวกับเรื่องน้ำท่่วม หวาดกลัวเสีงน้ำไหล (ดิฉันก็มีอาการนี้เหมือนกัน) เขามีข้อแนะนำในการปฏิบัติตน 3 ข้อ ข้อที่สามแปลกค่ะ เขาเขียนว่า "ห้ามดื่มเหล้าแก้เครียด เพราะจะทำให้ความอดทนน้อยลง" ดิฉันว่ามันค่อนข้างขัดกับความนิยมของคนไทยบางกลุ่มนะคะที่สนุกก็ดื่ม กลุ้มใจก็ดื่ม
ที่วิเศษเป็นประการที่สองคือ อาจารย์ปิ่นอนงค์ได้ตั้งคำถามท้ายบทอย่างง่ายๆ แล้วมีเฉลยคำตอบให้ด้วย
ถ้าสนใจเชิญติดต่อ facebook กับ wattanschool ค่ะ ทั้งผู้อำนวยการ ทั้งอาจารย์เขาลงข่าวกิจกรรมบ่อยๆ
ผอ. คือคนที่สูงที่สุด ผู้ประสานงานคือผู้ที่ยิ้มหน้าบานที่สุดเพราะโรงเรียนเก่ง ส่วนดิฉันคือคนแก่ที่สุด
หวังว่าเด็กๆพวกนี้จะกินผักเก่งเท่ากับขายเก่งด้วย
ขอบคุณอาจารย์ที่ให้กำลังใจค่ะ คณะครูวัดแตนเกาะติดสถานการณ์ทุกวัน ที่อาจารย์ และน้องติ๊ก แวะเยี่ยมที่ facebook wattanschool1 ค่ะ
ขอบคุณค่ะ แลกใจทำไมรูปไม่ติด ใส่ตั้งสี่รูป