เคยรำคาญคุณครูจู้จี้สอน
ทั้งดุบ่นพรำว่าสาระวอน
เหมือนมารดรคนที่สองรองลงมา
เลขก็ยากยุ่งก็วิทย์อังกฤษก็แย่
ภาษาไทยแท้แท้ยิ่งแย่ใหญ่
ยังให้ท่องประวัติศาสตร์แทบขาดใจ
ให้การบ้านบานตะไทไปทุกวัน
เมื่อฉันมาเป็นครูจึงรู้สึก
ว่าลึกลึกก็คือรักสมัครมั่น
ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูกคอยผูกพัน
เป็นรักที่สร้างสรรค์นิรันดร
ถึงวันนี้วันครูจึงรู้สึก
และสำนึกถึงครูผู้เคยสอน
คารวะกราบก้มประนมกร
ขอเขียนกลอนนี้มาบูชาครู
...ขอให้คุณครูทุกท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง ประคับประคองทำความดี มั่งมีความสุข เจ้านายรักและเมตตา ลูกศิษย์ลูกหาเต็มบ้านเต็มเมือง นะคะ...
ไม่มีความเห็น