Day19-22 : The MK- our last pot

ภายหลังของงานมหกรรมของทางกลุ่มเราได้สำเร็จลุล่วงไปแล้ว ก็ได้เวลาเดินสายของชาว MK!

วันที่ 23 ธค. 54
วันนี้เป็นวันที่พวกเราชาว MK ต่างเก็บตกการทำงาน เช่น ทำรายงาน ทำ presentation ต่าง ๆ ที่สำคัญ กิจกรรมรำไม้พลองป้าบุญมี และเต้นแอโรบิกยังคงมีอยู่
บ่ายวันนี้เป็นวันสุดท้ายสำหรับกิจกรรมไม้พลองป้าบุญมี ดังนั้น พวกเราตัวแทนป้าบุญมีทั้ง 3 เลยไม่ได้ทำหน้าที่นำ แต่ให้คุณป้า คุณย่า คุณยาย ลองรำกันเอง แต่มีเพลงเปิดให้ แล้วพวกเราคอยดูอยู่ห่าง ๆ .. ปรากฎว่าทำกันได้ดีค่ะ .. ท่านสว. (สูงวัย) ทั้งหลายจำท่ากันได้อย่างแม่นยำ มีผิดบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่พวกเราก็คอยยืนชี้จุดผิดอยู่ให้
ทำให้ปิดท้ายการรำไม้พลองด้วยความตื้นตันใจของครูฝึกค่ะ

วันนี้เต้นแอโรบิกก็มีคนมาเยอะกว่าวันก่อน ๆ อีกด้วยค่ะ เต้นกันจนเหนื่อยก็ได้เวลากลับไปพักผ่อนที่บ้าน

------------------------------------

วันที่ 24 ธค.54 Chirstmas eve

นึกสนุกกันแต่เช้า ชาว MK ลุกขึ้นมาเอาสายรุ้งมาประดับบ้านเล่น ๆ หน้าบ้าน ไม่ทันไร คุณยายย้อมก็มานั่งดูพวกเราแต่งบ้าน แล้วก็จัดแจงหาสายรุ้งมาให้อีกซะงั้น ! 

แค่นั้นยังไม่พอค่ะ .. ด้วยความ mania ของยายย้อมแล้ว คุณยายก็ไปสั่งให้ลูกเขยไปเอาเครื่องเสียง ตู้ลำโพง แล้วก็คาราโอเกะมาวางหน้าบ้านไว้สำหรับพวกเราคืนนี้ด้วย 
ทีแรกพวกเราก็แอบบ่นกันหงุบหงิบ อยากจะมีแค่กีต้าร์ แล้วก็เสียงเพลงเบา ๆ คลอ ๆ ไม่อยากจะได้คาราโอเกะเลยนะ อย่างงู้นอย่างงี้ .. แต่แล้ว คืนนี้ เสียงอันไพเราะของนิสิตแพทย์ก็ดังไปทั้งหมู่บ้านอย่างไม่ขาดช่วงเลยทีเดียว 

ก็ยังไม่พอ คุณยายก็ยังไปหายำวุ้นเส้นมาให้เรากินแกล้มกับเสียงเพลงอีกด้วย

ขอบพระคุณยายย้อมผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการของเรามากค่ะ

คืนนี้พวกเราจึงเต็มไปด้วยความสนุกและความรั่ว (ของหมอเต้ย) แทบอยากจะปิดประตูรั้วไม่ให้ใครเข้ามาเห็นว่าคืนนี้เรากินอะไรกัน (แต่บ้านยายย้อมไม่มีรั้วน่ะสิ) อะไรที่ห้ามๆ เค้าเมื่อวันก่อนเนี่ย ใครผ่านไปผ่านมาคงจะด่าไอ้หมอพวกนี้ในใจเอาได้ เฟรนซ์ฟรายทอด ไส้กรอกทอด ฯลฯ สารพัด อิอิ แต่แหม.. วันนี้หมอขออิ๊บวันนึงนะจ๊ะชาวบ้าน  

ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่มีวันเลิกลา พอได้เวลาสองยาม พวกเราก็ต่างนึกขึ้นมาได้ว่า เอ๊ะ เด๋วชาวบ้านเค้าจะหนวกหูเราเอา .. ก็เลยได้เวลาปิดงาน party ของเรา

-------------------------------

25 ธค.54 วันเลี้ยงส่ง

วันนี้ชาว MK ออกเดินสายกันแต่เช้า รอพ่อกนกมารับ ไปดูปลาโลมากับนายอำเภอ!
ขับรถไปรวมตัวกันกับบ้านอ่างคีรี แล้วก็ไปรับนายอำเภอถึงบ้าน
ถึงบ้านนายอำเภอก็ทักอีกแล้ว "ไหน ๆ คนไหนไอ ๆๆ "  "ยาพ่นที่ให้ไปน่ะหมดรึยัง!?!"

ลืมเล่าไปค่ะ ว่ามีอยู่วันนึง นายอำเภอมาหา แล้วมีเพื่อนชาว MK คนนึงไอ นายอำเภอเลยจัดแจงเอายาพ่นมาให้ 2 กระบอกค่ะ ส่วนผสมเนี่ย ประกอบด้วยอะไรนักก็ไม่รู้ค่ะ แต่จำได้ว่ามีน้ำมันอะไรคล้าย ๆ ชื่อยี่ห้อยาสระผมด้วยน่ะ จำไม่ได้

คุณพระ.. นิสิตแพทย์ที่ผ่านการเรียน evidence-based medicine อย่างเรา ๆ ได้มา ใครจะกล้าใช้ล่ะคะ

ก็ต้องโกหกไปตามระเบียบ ... เอ่อมมม .. ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยค่ะ พวกเราไม่กล้าใช้จริง ๆ  นะจ๊ะ อิอิ

แล้วพวกเราก็เดินทางไปโอเอซิสซีเวิล์ดกัน เพื่อดูปลาโลมากับท่านนายอำเภอ ..

 

กลับมาก็นอนตายเกลื่อนบ้านเหมือนโดนนายอำเภอวางยากันอีกแล้วค่ะ 55 
ตื่นมาก็รีบจัดแจงแต่งตัวไปงานเลี้ยงส่งพวกเราที่ รพ.สต.

บรรยากาศเป็นกันเอง ที่ขาดไม่ได้คือคาราโอเกะ และเสียงเพลงของยายย้อม !

พี่อสม. ผู้ใหญ่บ้าน ครอบครัวยายย้อม และเหล่าแขกอีกจำนวนหนึ่งมาจัดปาร์ตี้เลี้ยงส่งเรา ต่างคนต่างถืออาหารกันมาคนละอย่างสองอย่าง อร่อยมากค่ะ

บรรยากาศกันเอง ๆ มีพูดคุยเปิดความรู้สึก ขอบคุณกันนิดหน่อย ถึงกับชาว MK น้ำตาซึม ต้องนั่งเงยหน้ากันให้น้ำตาไหลเข้า duct กันไปด้วยความที่กลัวจะเสียฟอร์ม 

คุณยายถูกใจเพลงไหนก็ลุกขึ้น dance ตลอด

แล้วชาวบ้านก็บังคับให้พวกเราร้องเพลงคาราโอเกะคนละเพลงด้วยค่ะ โดยอ้างว่าเมื่อวานเนี่ย เห็นซ้อมร้องกันซะเพราะแล้ว วันนี้ต้องร้องทุกคนนะ .. เปิดเพลงแรกด้วยโฟร์ มด ของบุ้ง และ ซี .. ไม่ทันไร คุณตาก็กระโดดขึ้นเวทีมาเต้นโชว์พวกเรา.. fin มากค่ะคุณตา

นั่งกินกันได้พักใหญ่ๆ คุณลุง คุณตา เหล่าแขกผู้ใหญ่เริ่มเมามาย พูดกันไม่หยุด เด็กแว๊นเริ่มมา .. ได้เวลาชาว MK ขอตัวลากลับบ้านดีกว่า ท่าทางคืนนี้ของชาวบ้านจะอีกยาวนานค่ะ 

-------------------------------------------------

26 ธค.54

ได้เวลาบอกลาชาวท่าหลวง

วันนี้คุณยายย้อมทำข้าวต้มมาให้เราแต่เช้า .. 
อร่อยจริง ๆ ค่ะ ฝีมือยายย้อมเนี่ย เพิ่งจะได้กินกันเป็นครั้งแรก

แล้วพวกเราก็ไปส่งมอบงาน, ลาพี่ ๆ ผู้ใหญ่บ้าน ผอ. แล้วก็อสม.

ไม่นานนักก็กลับมาเก็บของ ปัดกวาดบ้านให้ยาย .. ตกใจมากค่ะ 3 อาทิตย์ที่นอนกันมาเนี่ย ..สกปรกถึงเพียงนี้ นอนกันไปได้ยังไงกันนะนี่  o.O!!

เก็บข้าวเก็บของเสร็จก็มานั่งรอรถปะตง ..

ระหว่างนั้นคุณยายเหงียม จากหมู่ 6 เป็นคุณยายที่ฝึกรำไม้พลองกับพวกเราก็มาส่งเราด้วยค่ะ พูดคุยกันอยู่ซักพัก รถปะตงก็มารับเรา 
เก็บข้าวเก็บของขึ้นรถ บ้านโล่งกันเลยค่ะ แล้วก็ได้เวลาบอกลากันจริง ๆ คุณยาย คุณตา พี่เจ้าของบ้าน มาอวยพรให้พวกเรา แล้วก็ บอกลา พวกเราชาว MK ก็รีบขึ้นรถกันเลยค่ะ ไม่อยากจะบอกลานาน เพราะถ้ายังยืนกันอยู่ตรงนั้น คุณยาย ต้องได้เห็นพวกเราร้องไห้กันแน่ๆ  

รถปะตงวิ่งออกจากบ้านไป แล้ว คุณยายยืนหลังประตูรถปะตงโบกมือบ๊ายบายเรา
ภาพนี้คงอยู่ในใจพวกเราตลอดไป 

ขอบพระคุณอาจารย์ที่ให้เราได้มาเก็บประสบการณ์ดี ๆ ที่นี่ บ้านท่าหลวงบน

*********

our last pot at Shabushi !