เยี่ยมชื่นชมมหาวิทยาลัยเอกชนที่ฟิลิปปินส์

          บ่ายวันที่ ๙ พ.ย. ๕๔ เจ้าภาพงาน 6th AAAH Conference พาผู้เข้าร่วมประชุมไป Site Visit   แยกเป็น ๓ สาย   ผมไปสาย ๑ ไปดูการผลิตบุคลากรสาธารณสุขเพื่อหนุนบริการสุขภาพถ้วนหน้า (Universal Health Coverage) ที่ Southwestern University

          SWU เป็นมหาวิทยาลัยเอกชน มี นศ. ๑๐,๐๐๐ คน   สอน ๒๐ สาขาวิชา    ด้านวิทยาศาสตร์สุขภาพมีเกือบครบทุกสาขา    คณะแพทยศาสตร์รับ นศ. ปีละ ๕๐ - ๕๕ คน   ที่เขาจัดให้เรามาดูเป็นการผลิตแพทย์แบบพิเศษที่อาจเรียกว่า community-based track   เขาเรียกชื่อว่า Pinoy MD Scholarship  ไม่ต้องจ่ายค่าเล่าเรียน (ซึ่งถูกมาก ปีละไม่ถึงแสนบาท)   เรียน ๕ ปี  จบแล้วทำงานใช้ทุน ๑๐ ปี   รับปีละ ๑๐ คน   ได้รับทุนสนับสนุนจากรัฐบาล

          เราได้ฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับหลักสูตรแพทย์ชนบทจากอาจารย์ ๑ คน และ นศพ. ๒ คน   โดยเฉพาะ นศ. เล่าชีวิตการออกไปฝึกงานในชนบท ให้ความสุขใจที่ชุมชนให้การยอมรับ และได้เรียนรู้มาก    ผู้ไปเยี่ยมชมสงสัยว่าไปทำงานใช้ทุน ๑๐ ปีเรียกร้องมากไปไหม    จึงได้ข้อมูลว่าออกไปทำงานในชนบท ๒ ปีแรก ก็จะได้ปริญญาโทด้วย   และหลังจากนั้นเงื่อนไขให้ทำงานในประเทศแต่ไปอยู่ที่ไหนก็ได้   และจะได้ปริญญาหรือ บอร์ด สูงขึ้นเป็นระยะๆ 

          คณะแพทยศาสตร์ ของ SWU เป็นโรงเรียนแพทย์ที่อยู่นอกมานิลา แห่งแรกของประเทศ    เวลานี้ทั้งประเทศฟิลิปปินส์มีโรงเรียนแพทย์ ๖๐ แห่ง    แพทย์ที่จบ ๔๐% ไปทำงานนอกประเทศ

          คนไทยนิยมมาเรียนแพทย์ที่ SWU   เขาบอกว่ามีศิษย์เก่าคนไทย ๓๐๐ คน    เราได้พบ ๒ คน คนหนึ่งจบ ป. ตรี แพทย์แผนไทยประยุกต์มาจากเมืองไทย

          สภาพของมหาวิทยาลัยไม่มีตึกสวยงามกว้างขวางทันสมัยอย่างบ้านเรา   สถานที่ดูเก่าๆ ง่ายๆ ไม่หรูหรา    แต่ดูแล้วเข้าใจว่าคุณภาพใช้ได้ทีเดียว    เราไปเข้าห้องน้ำ ก็ใช้ร่วมกับนักศึกษา    ความสะอาดปานกลาง เป็นสถานที่เก่าๆ โทรมๆ    

          เราได้เรียนรู้ว่าที่จริงโครงการ Pinoy MD Scholarship ทำในหลายโรงเรียนแพทย์    และยังมีมาตรการหลักสูตรแพทย์ที่ส่งเสริมการออกไปทำงานในชนบทแบบอื่นๆ อีก    แต่ไม่มีการรวบรวมนำเสนออย่างเป็นระบบ

          ที่จริงเจ้าภาพเขาพาเราไปดูโรงเรียนแพทย์ที่ดำเนินการสนับสนุนบริการสุขภาพถ้วนหน้า (universal health coverage)    และเลือกที่ SWU   ทางมหาวิทยาลัยก็เลือกให้เราดูโครงการ Pinoy MD Scholarship Program   โดยเขาบอกอย่างตรงไปตรงมาว่า หลักสูตรปกติเป็นอีกแบบหนึ่ง (Traditional Track) จะเห็นว่า เมื่อพูดเรื่องการ จัดการศึกษาที่สนับสนุนระบบบริการสุขภาพที่เน้นการครองคลุมถ้วนทั่ว โรงเรียนแพทย์ทั้งหลายก็เอาเฉพาะส่วน น้อยมาบอกว่านี่ไง   ไม่มีแนวคิดว่าที่จริงแล้วต้องคิดขยายออกไปครอบคลุมการดำเนินการทั้งหลักสูตร หรือดำเนินการต่อนักศึกษาแพทย์ทั้งหมด   อาจเป็นเพราะการดำเนินการทั้งหมดมันสวนกระแสสังคมเกินไปหรือ เปล่าก็ไม่ทราบ

          จบจากดูงาน เขาพาไปดู Magellan’s Cross  และ Basilica ที่อยู่ใกล้    แล้วพาไปเลี้ยงอาหารเย็น   ระหว่างนั่งโต๊ะอาหารผมได้คุยกับอดีต รมต. สาธารณสุขฟิลิปปินส์ เพื่อนของหมอสุวิทย์   ได้ความรู้ว่า ร้อยละ ๔๐ ของ จีดีพี ของประเทศฟิลิปปินส์ มาจากคนที่เดินทางไปทำงานในต่างประเทศ ๑๐ ล้านคน (เป็นคนทางวิชาชีพสุขภาพ ๓ ล้าน)   จากพลเมืองทั้งหมด ๙๕ ล้านคน   เงินที่ไหลเข้าประเทศจากแรงงานฟิลิปปินส์ข้ามชาติปีละ US$ 30,000 ล้าน   คนเหล่านี้อาจทิ้งครอบครัวไม้ที่บ้าน   หรือทิ้งลูกไว้ให้ปู่ย่าตายายเลี้ยง   แต่ละปีจะกลับมาเยี่ยมบ้าน   และส่งเงินมาให้ครอบครัว    ฟังแล้วคล้ายคนอีสานของเรา 

วิจารณ์ พานิช
๑๐ พ.ย. ๕๔

สวมเสื้อต่างสี เพื่อบอกว่าไปดูงานสายไหน ผมไปสายเขียว

---

 

ระหว่างนั่งรถบัสไป SWU ได้รูปรถจี๊ปนี่ ยานพาหนะหลักของคนฟิลิปปินส์

---

 

รถตำรวจนำ

---

 

สภาพความเป็นอยู่ของผู้คน

---

 

ถึงแล้ว Southwestern University

---

 

คณะผู้ดูงานลงจากรถ

---

 

ฟ้อนฟิลิปปินส์ต้อนรับที่หน้าตึก

---

 

นักศึกษาแพทย์ทำหน้าที่พิธีกร

---

 

ต้อนรับด้วยเพลงประสานเสียงอันไพเราะ

---

 

หลังการนำเสนอด้วยเรื่องเล่า คณะดูงานรัวคำถาม

---

 

ข้าวเหนียวมะม่วงและขนมถ้วยฟู

---

 

กะหรี้ปั๊บและแคบหมู

---

The Cross of Magellan

---