เตือนตนด้วยคำสอนครู

วันศุกร์ ที่ ๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๔ เวลา ๘.๒๓ น.

 

"กราบพระพุทธเจ้าที่ไหน ก็พระพุทธเจ้าองค์เดียวกัน"

 เสียงคำสอนครูบาอาจารย์ดังขึ้นมา "ย้ำเตือนตน"

อยู่ภายใน หลังจากเดินออกจากศาลาวัดมุ่งหน้ากราบพระปางลีลา ณ ข้างศาลา

ระลึกถึงที่ผ่านๆมา เคยวิ่งวุ่นไป "เอาบุญ"

กราบพระที่โน่นที่นี่ไกลขนาดไหนก็ไป ปีๆหนึ่งไปตั้งหลายแห่งเพื่อหวังเก็บแต้ม

ไปเพราะหวังว่า ไปยิ่งเยอะยิ่งได้บุญมากก็คิดว่า

 "ไปเอาบุญเหนาะ"

มาบัดนี้ครูชี้ทาง ให้ไปวัดที่ใกล้บ้าน

ฝึกฝนการละ

ละออกจากเครื่องร้อยรัดแห่งชีวิต

ละความเห็นแก่ตัว 

เช้านี้ก้มลงกราบพระใจมีปีติ พร้อมภายในกล่าวว่า

"ข้าพเจ้าขอตั้งใจ อุทิศผล บุญกุศลนี้ไปให้ไพศาล ถึงบิดามารดา ครูอาจารย์ทั้งลูกหลานญาติมิตรสนิทกัน คนเคยร่วมรักสมัครใคร่ มีส่วนได้ในกุศลผลของฉัน ทั้งเจ้ากรรมนายเวรและเทวันของให้ท่านได้กุศลผลนี้เทอญสาธุ"

ก้มลงกราบพรางขนลึกปรากฏเป็นปีติรดรินในจิตใจ

มาวัดแบบนี้อาทิตย์กว่าแล้วซินะ พึ่งมาปรากฏปีติชัดก็วันนี้ เป็นเช่นนี้เองครูบาอาจารย์จึงสอนให้สั่งสมทำไปเถอะ

ถึงพร้อมเมื่อไหร่ จักรู้เอง

เพียรไปทำไป ตามวิถีที่ครูบ่มเพาะนี่แหละคือ หนทาง